Búnaðarrit - 01.01.1906, Blaðsíða 226
220
BÚNAÐARRIT.
vissa væri fyrir því að friðunarreglurnar væri ekki brotn-
ar, og það væri áreiðanlegt, að bóndinn ryfi ekki skóg-
friðinn. þrátt fyiir alla girðingu, þegar í nauðirnar ræki
og t. a. m. eyðilegði með því að hleypa fé og hestum
inn fyrir girðinguna í 3 — 4 daga jafnmargra ára erflði
og strit. Eigi skóggræðslan að takast, verður almenn-
ingur bæði að hafa fulla þekkingu á málefninu og góðan
vilja til að styðja það, að öðrum kosti vinst ekkert á.
Þetta tvent: vinnufólksleysið og fjárræktin meðþvísniði,
sem nú er, mun standa skóggræðslunni fyrir þrifum;
þetta er einkum átakanlegt þegar ræða er um skógrækt
á íslandi og ekkert sýnir reyndar Ijósar hve mikils þarf
við til þess að skóggræðslan verði framkvæmd sem vera
ber, en það getur því að eins orðið, að það takist að
glæða einlægan áhuga á málefninu hjá almenningi eins
og drepið var á hér á undan. Kostnaðinn við friðun og
eftirlit mundi keyra úr öilu hófl ef hver og einn jarð-
eigandi legði ekki sitt til, og það sem fyrst og fremst
ætti að leggja til, væri að hafa hemil á skepnum síuum.
Stjórnin ætti þar á móti að veita aðstoðina með því að
láta skógræktarþjóna sína kenna bóndanum að hirða
kjarrið eða rækta skóg af nýju, ef ekkert. kjarr er fyrir
hendi. Jarðeigandi á að sjá um friðunina, en stjórnin á
að annast um eftirlit og liirðing kjarranna og skóggræðslu
af nýju. Ef báðir hlutaðeigendur leystu verk sitt af
hendi með samvizkusemi, mundi niðurstaðan verða góð
á skömmum tíma.
Margur mun ef til vill segja, að þess konar friðun,
þ. e. að hafa hemil á skepnunum, sé jafn óframkvæm-
enleg og girðingin, og sé svo, er ekki auðið að rækta
skóg í stórum stíl á íslandi, en ekki trúi eg þó öðru,
en vel megi hlýta þessari friðunar aðferð.
Hafi einhver bóndi of fáar kindur til þess að það
borgi sig að halda smalamann, getur hann gengið í fé-
lag við granna sinn, og sé hjörð þeirra of lítil, geta þeir
haft samtök við hinn 3., 4. og 5. bónda. Eg hefl enga