Búnaðarrit - 01.01.1908, Síða 57
BÚNAÐARRIT.
53
af þeim, og skógareyðingin gengur fullum fetum víðs
vegar um Bandaríkin. Þó hefir bæði stjórnin og ein-
stakir menn glöggva sjón á því, hve mikils er vert um
þessa græðireiti, og skógfræðingar stjórnarinnar eru altaf
að gera tilraunir til að komast að því, hverjar trjáteg-
undir bezt eiga við.
Ef slíkar skóggræðslustöðvar skyldu innan skamms
komast á hér á landi nokkuð víða, þá má ekki gleyma
því, að ekki er árangurinn kominn undir vinnu trjá-
ræktarmannanna einni saman, heldur engu síður undir
því, hvernig þeir, sem hjá er unnið, snúast við málinu.
Það er ekki nóg, þó að trjáræktarmennirnir útvegi græði-
plöntur og sendi þær í allar áttir, ef þeir, sem við eiga
að taka, láta þær liggja og skemmast, en nota þær ekki.
Og það dugir ekki heldur, þó að trjáræktarmennirnir
gróðursetji og sái, hvað vel sem þeir gera það, ef hinir,
sem unnið er hjá, hirða svo ekki um, að gróðrarreitur-
inn só fullvarinn fyrir öilum skepnum. Ef brestur
verður á vörninni, þá býr reiturinn að þvi, ekki að eins
nokkra daga eða nokkrar vikur, heldur að minsta kosti
i heilt ár. Og það getur vel verið, að hann bíði þess
ekki bætur í mörg ár. Hálfgert verk er ónýtt verk,
þegar um skóggræðslu er að ræða.
Það er eitt enn, sem ástæða væri til að minnast á,
þegar verið er að tala um skógarmálið. Það er sand-
rokið, eða réttara sagt moldrokið. Það ber ekki lítið
á því; en ekki er getið um það í sögunum, að sagt er,
og er því líklegt, að það hafi ekki verið til í þá daga,
heldur hafi það byrjað, þegar skógarnir eyddust. Ekki
veit eg, hvaðan það kemur, sandrokið norðanlands. En
á Suðurlandi hefi eg átt kost á, að kynna mér það til
hlítar, því að árið 1906 ferðaðist eg í sandgræðsluer-
indum, og ætlaði að finna upptök sandroksins í Rangár-
vallasýslu og Árnessýslu. Eg komst að því, að það kem-
ur alt úr Hekluhraununum. Þar eru miklir moldar-