Alþýðumaðurinn - 03.02.1931, Blaðsíða 2

2
alÞýðíjmaðurinn
þegar atvinna byrjar á vorin- ■—
Hvaða vit væri í því að láta fólk
þetta sitja í myrkrinu fyrir lítt at-
hugaðar samþykktir örfárra manna,
og jafnframt skaða rafveituna um
stórfé með því aö minka notkun
raforkunnar, ef sú leið verður tekin
að taka strauminn af. Aftur er það
sjálfsagt að taka raforkuna af þeim
mönnum, sem sýnilega þráast við
að greiða reikninga sína, og taka
síðan, eins og iög standa tii, lög-
taki hjá þeim fyrir skuldinní.
Hvað innheimtumanninn snertir,
er ekki nema eðlilegt að hann
varpi með þessu ábyrgðinni af sér
yfir á rafmagnsstjórann. En svo
virðist vanta hlekk í þessa keðju.
Hver ber áþyrgðina ef rafmagns-
stjóri tekur ekki Ijósin af mö.nnum
eftir kröfu* innheimtumannsins ?
Annars er innheimta rafveitunnar
orðin afar umfangsmikil, og fyrst
breytt var frá því fyrirkomulagi
sem var, þá var fult svo rétt
að færa Ijósin undir sömu regl-
ur og vatnsskatt, öskuskatt og
sótaragjald, að þau hvíldu á ábyrgð
húseigenda. Þá væri við færri að
eiga og fyrst Ijósagjöld hafa lög-
taksrétt, því þá ekki alveg eins að
binda kröfuna í húsinu sjálfu eins
og hin nefndu gjöld? X.
An gamans.
[Rithöf. „Gamli“, sem ýmsir kannast
við frá „Verkamanninum", snaraðist inn
á skrifstofu' „Alfiýðum." fyrir nokkrum
dögum og fór fram á að mega framveg-
is hvarfla til blaðsins með „grufl sitt og
gaspur", eins og hann orðaði pað —
Hvaðst hann ekki búast við að fá pláss
i „Verkam." áfram, par væri svo mikið
af stórum fyrirsögnum og feitum strikum,
að hamingjan mættti vita nema öllu öðru
lesmáli yrði bráðlega útrýmt úr blaðinu.
En par sem hann væri nú frekar við
aldur og óvanur að vera settur aftur
fyrir boruna á öðrum, óskaði hann eftir
að fá að starfa dálitið sjálfstætt í blað-
inu; fá ákveðinn bás til að skreppa á
pegar andinn kæmi yfir hann. Varð pað
að samkomulagi að „Alpýðum." stofnaði
sérstaka pjóðmáladeild handa pessum
góðkunna kjaftaskúm. Skyldi hún bera
sömu yfirskrift og er fyrir pessum orðr-
um. Mun „Gamli“ bregða sér par í
pontuna annað slagið, eftir pvi sem
andinn kemur yfir hann og básinn rúm-
ar.J
Meinlaus tillaga.
Eg sá það í >íslendingi« mínnm
núna nýlega, að íhaldið ætlaði að
halda »landsþing» í Reykjavík nú á
næstunni. »Fyrirtak«, hugsaði eg,
en hvað skyldi eiga að gera á þessu
>þingi«? f’jóðmálaþing getur þetta
ekki verið, því flokkurinn heíur
enga stefnuskrá og þar af leiðandi
engin þjóðmál með höndum. Hefi
eg alt af virt þetta við íhaldið, því
það erafar einföld ogumbúðalaus játn-
ing um það, að floklturinn séjtlgerlega
vanfær að eiga við svoleiðis grefil.
’Þingið* kemur því ekki saman til
að fjalla um þjóðmál, og er það vel
farið. En því þá að verá að gera
fulltrúum félaganna þetta ónæði á
þorranum ? Eg leitaði og fann tvær
ástæður fyrir þessu þinghaldi.
Eins og allir vita, er íhaldið á-
kaflega sannkrístið, einkum fyrir og
um kosningar, og þar sem svo
heppilega tókst til, að nú hefur
flokkurinn fengið sannkristinn full-
trúa á þing þjóðarinnar, en flokks-
stjórnin veit hins vegar vel, að
ýmsir flokksmannanna eru breyskir
menn og ekki alveg fríir af synd-
samlegu athæfi, hefir henni þótt
sjálfsagt að brúka þessa manneskju
eitthvað. Og þar sem það nú einu
sinni er hlutverk kvennanna á heimil-
inu að þrífa karlmennina, hefir
flokksstjórnin, af hyggjuviti sínu,
séð að sjálfsagt væri að hóa ein-
hverjum af þeim andlegu kláðageml-
ingum, sem flokkinn mynda, saman
á þeim stað, sem hægt væri að gefa
þeim sameiginlegt þrifabað. Það
eina athugaverða við þetta er, að
þetta bráðnauðsynlega og lofsverða
tiltæki kemur hvergi nærri að gagni,
af því að engin vissa er fyrir því,
að einmltt þeir lang verstu af þeim
allra verstu verði sendir til þings-
ins, Og allir vita, hve tilhneiging
mannkindarinnar til að lifa áfram í
-syndinni, er sterk, og stenst sann-
kristninni hvern snúninginn eftiu
annan.
Önnur ástæðan, sem knýja mun
flokksstjórnina til að kalla þetta
merka þing saman, hlýtur að vera
hið mikla vandamál, sem hvílir á
þessum flokki, sinkt og heilagt,
sem er það, hvað hann á að
heifa í það og það skiftið þegar
hann bankar upp á hjá hátt-
virtum kjósendum, Þetta er líka
aðalmál flokksins og þess vegna
ekki néma eðlilegt að landsþing sé
samankallað til að ráða fram úr
því, —■
Nú er það, að eg sem gamall og
góður íhaldsmaður, — en býst ekki
við að verða sendur á þingið — vil'
eitthvað láta á mér bera í sambandi
við þetta, er hlýtt til flokksins, en
veit hins vegar af fyrri reynslu, að
fulltrúar ihaldsins hafa oftast annað
>í kollinum« en góð ráð og vitur-
leg; veit einnig að þingið hlýtur að
verða í standi klukku yfir að finna
nógu óviðeigandi nafn, þá hugsa
eg mér, að slá hér fram minni upp-
ástungu, svo fulltrúarnir geti15 um
hana hugsað á milli þess, sem þeir
gubba á leiðinni til þingsins. Nafn-
ið er »Hrynjandi« og nefur það
fram yfir öll fyrverandi nöfn flokks-
ins, að það er sann-nefni. Skal
eg sanna þetta meður sláandi dæm-
um: —
1. Allir sem Verklýðsblaðið lesa„
hafa séð það svart á hvítuœ pappír,
að heimsauðvaldið, sem alt hið ís-
lenska íhald er skækill af, er að
hrynja í rústir.
2. Fjármálastoðirnar undir íhald-
inu eru að hrynja hver af annariT
eins og bankarnir fá best að þreifa
á núna.
3. Þegar öllum stafsetningarhé-
giljum er slept, getur nafnið eftir-
minnanlega mint á allarhrinur Ihalds-
*r
blaðanna undan Jónasi frá Hrifln, en
þær hafa verið og verða líklega
framvegis aðalþátturinn í staríi blað-
anna.
4. ÖIlu hruni og hrynjanda fylgja
allskonar skellir, smellir, skark og
skrattagangur, sem stefnuskrárlaus-
um og, hugsjónasnauðum flokkum
verður á að finna upp á og koma
í gang, þegar þeir vilja eitthvað láta
á sér bera. Sjálfsagt að eiga rót
þessa í nafni flokksins.
5. Hér kemur nú aðalástæðan
fyrir því, að hið nýja nafn séheppi-
legt og bráðnauðsynlegt fyrir flokk-
inn. Nýr fiokkur er risinn upp í
landinu, sem fer með skellum og
smellum, brauki og bramli, eins og