Alþýðumaðurinn - 31.03.1931, Blaðsíða 1
'sr
ALÞÝÐUMAÐURINN
I. árg.
Akureyri, t’riðjudaginn 31. Mars 1931.
14. tbl.
ÉlutÉgiir á nfjum fiski.
Saltfisksverðið er nú orðið afar-
lágt, svo tvísýnt er um að hægt
verði að gera út á íiskveiðar áfram
nema leitað sé nýrra ráða til þess
að náð verði betra verði á fiskaf-
urðum en nú er. Fullverkaður
stórfiskur hefir verið seldur í vetur
fyrir 70—75 kr. skippundið. Um
síðustu árramót lágu í Iandinu um
130 þús. skpd. af óseldum fiski, á
móti 50 þús. skpd. um næstu ára-
mótá undan. Sýnir þetta, að ástand-
ið með saltfisksmarkaðinn er í
meira lagi óálitlegt, þegar þá líka
að þess er gætt, að útflutningur á
fiski lækkaði að skippundatölu um
10/o síðastliðið ár frá því sem var
árið áður. Pað er því fyllilega Ijóst,
að fulldjarft er að byggja af-
komuvonir fiskveiðanna eingöngu á
saltfisksmarkaðinum, sem eitt sinn
var keyptur svo dýru verði, að veita
Spánverjum undanþágu frá bann-
iögum okkar.
Pegar svo er komið, að samhliða
geysilegu verðfalli á saltfiski, verk-
uðum og óverkuðum, enn minkar
útflutningur á fiskinum til stórra
muna, eins og verið hefir á siðasta
ári, er sýnilegt, að ekki tjáir að
standa aðgerðalaus. Og hverjum
myndi standa nær en Alþingi að
grípa í strenginn til hjálpar öllu
því fólki, sem á afkomu sína undir
því, að sæmilega gangi með verð
þess, er úr sjónum næst.
Haraldur Guðmundsson, þingm.
ísfirðinga, flytur nú á Alþingi frv.
til laga um heimild fyrir ríkisstjórn-
ina til að styðja að útflutningi á
nýjum fiski. Er í frumvarpi þessu
gert ráð fyrir því, að ríkisstjórnin
kaupi eða leigi skip til að koma á
og halda uppi reglubundnum hrað-
ferðum til útlanda með kældan eða
ísvarinn fisk, frá þeim stöðum á
landinu, þar sem sjómenn og út-
gerðarmenn hafa með sér félags-
skap með samvinnusniði um út-
flutning og sölu á slíkum fiski.
Fé það, sem þarf til skipakaupa og
nauðsynlegra framkvæmda, er ætlast
til að ríkistjórnin taki að láni. Ætl-
ast er til þess í frv. Haraldar, að
ríkisstjórnin setji upp söluskrifstofu
og ráði mann eða menn til þess
að sjá um móttöku og sölu fiskjar-
ins úti og greiðslu á andvirði hans,
meðan útflytjendur hafa ekki gert
með sér sölusamband um alt landið.
Skipaútgerð ríkisins á að hafa út-
gerð þessara fiskflutningsskipa á
hendi. Hún á að afla sér skýrslna
um hversu mikils fisksmagns megi
vænta frá hverjum stað á hverjum
tíma frá íiskútflytjendafélögunum og
sér að öðru leyti um útflutning
fiskjarins.
í vetur hafa nokkrar tilraunir ver1-
ið gerðar til þess að koma ísvörð-
um bátafiski til Englands. Hafa
þær yfirleitt lánast vel og benda ó-
tvírætt til þess, að sjálfsagt sé að
halda þeim áfram og skipuleggja
betur en verið hefir. Hefir þessi
flutningur að talsverðu leyti verið
þannig, að togarar hafa keypt fisk,
t. d. í Vestmannaeyjum, og siglt
með hann ísvarinn til Englands og
selt hann þar. Pó gera megi ráð
fyrir, að þessi sala haldi áfram, þá
kemur hún ekki nema að litlu Ieyti
að liði, þar sem gera má ráð fyrir,
að þegar einstakir menn eða félög
fást við þenna útflutning, þá sé
eingöngu litið á hag þeirra, sem
fiskinn kaupa til útflutningsins og
þá verði aðallega eða eingöngu
fluttur út fiskur frá þeim stöðum,
Verkainaimafélag
Aknreyrar
heldur fund í Verklýðshúsinu Fimtu-
daginn 2. Apríl n. k, kl. 1 e. h.
FUNDAREFNI:
Kauptaxti félagsins.
Áríðandi að félagar fjölmenni og
mæti stundvíslega.
STJÓRNIN,
sem skemst er að flytja hann frá
til útfanda, og að fjarlægari staðir
Iandsins verði þá útundan. Úr því
á frv. Haraldar að bæta.
Frv. Haraldar var til umræðu í
neðrideild fyrir stuttu síðan. Réðust
stórútgerðarmenn á móti því. Prír
togaraeigendur tóku til máls og
mæltu allir á móti því að nokkuð
væri gert til þess að bæta úr því
ástandi, sem rikir nú með fisksöl-
una. Vildu þeir láta alt fljóta sof-
andi að feigðarósi, eins og þeirra
er vandi, sem krjúpa við fótskör
hinnar frjálsu samkeppni.
Ef til vill kunna einhverjir að
líta svo á, að það mundi draga úr
atvinnu i land', ef tækist að flytja
mikið af nýjum fiski á útlendan
markað, en ekki mun þörf að ótt-
ast það svo mjög, þvf þó allvel
takist til um útfiutning á nýjum
fiski, þá er hvorttveggja, að mikið
af þeim fiski, sem bestur er til út-
flutnings nýr, er verðlítill saltaður,
svo sem ýsa, og er því ekki kapp-
kostað að veiða hana, og nú er
afarmikið af óverkuðum fiski flutt
út úr landinu, en sem myndi minka
útflutningur á, ef sala á nýjum fiski
ykist.
Allar líkur eru til að það myndi
ekki draga úr atvinnu í landi við