Alþýðumaðurinn - 07.04.1931, Blaðsíða 1

I. árg.
Akureyri, Þriðjudaginn 7. Apríl 1931.
15. -tbí.
Utdráttur úr ræflu
Erlings Friðjónssonar, við fyrri umræðu
um tillögu til þingsályktunar Um ábýrgð
ríkissjóðs fyrir viðskiftum við Rússland.
Eg hefi orðið þess var, að sum-
urh mönnum eru ekki fyllilega ljós-
ar ástæðUrnar fyrir því, áð veita
þárf Rússum lengri greiðslufrest 'á
bví sem þeir kaupa, en öðrum
þeim, sem við íslendingar höfurri
viðskifíi við. En ástæðan fyrir því
liggur í hinu sterka skipulagi, sem
rússneska ríkisstjórnin hefir á utan-
ríkisverslun sinni.
Með þvf að hafa alla utanríkis-
verslun rússnesku þjóðarinnar í síri-
um höndum, getur rússrteska ríkis-
stjórnin komist að miklu betri við-
skíftakjörum en hinir dreifðu ein-
staklingar, sem meðal annará þjóða
fára með verslunarmálin. Þær þjóð-
ir, sem sækjast eftir viðskiftum við
Rússland, bjóða langán gjaldfrest,
og leiðir af því að aðrir, sem táka
upp samkepni um rússneska mark-
aðinn, verða að bjóða sörrtu kjör.
Ljpsasta dæmið í þessum efnum
höfum við frá Norðmönnum, sem
skift hafa við Rússland undanfarin
ár, með 12 mánaða gjaldfresti á því
sern þeir hafa selt rússnesku ríkis-
stjórninni. Síðastliðið ár seldu þéir
tæpar 600 þús. tunnur síldar til
Rússlands fyrir 9Vs miljón krória.
En alls seldu Norðrrienn til Rúss-
Iárids síðastliðið ár fyrir rúrriár 20
rriilj. kr. allskónar vörur, þar á með-
al saltfisk og síldiria, sem áður
hefir verið nefrid, Norska ríkið á-
býrgist 75% af þessum viðskifturri
Norðmanna við Rússland, eða um
15 miljónir, gegn víxlum, sem
rússneska ríkisstjórrtin samþykti til
greiðslu.
Aldrei h'efir verið jafrimikil þörf
á því eins og nú, að aukinn verði
markaður fyrir saltsfld bkkar.
Bræðslusíldarverð hefir lækkáð
geysilega á síðustu árum. Mjög
litlar lfkur eru til þess, að útgerð-
armenn treystist til að gera út á
síldveiðar næsta sumár, ef ekki
verður hægt að auka söltun síldar
allmikið frá því sem verið hefir áð-
ur, því með þeirri auknu þátttöku
sem orðið hefir í síldarútveginum á
síðustu árum, hefír það sem hægt
hefir verið að úthluta í veiðileyfum,
reynst altóf lítið, þegar verð
bræðslusíldarinnar hefir lækkað stór-
kostlega. En meginhluti síldar
hefir orðið að fara í bræðslu. Eini
möguleikinn til aukins markaðar á
saltsíld, er að selja til Rússlarids.
Pað hefir einnig heyrst, að jafn-
vel tvær síldarbræðslustöðvar norð-
anlartds myndu ekki starfa næsta
sumar, og verður þá markaður fyr-
ir bræðslusíld enn þrengri en áður
og má þó ekki verra vera í þeim
efrium, því jafnvel þó ríkisbræðsl-
an á Siglufirði bættist við á síðasta
sumri, þurftu skip þáu, er lögðu
uþp í bræðslu, að bíða dögum
saman, og jafnvel upp í viku, eftir
því að fá afgreiðslu.
Síldarútvegurinh er því í tvenns-
konar hættu, bæði vegna hins lága
NYJA BIO
Mibvikudagskvöld kl. sýa
verðs á bræðslusíld, og þess að
markaður fyrir bræðslusíld verði
enn þrengri næsta sumar en áður,
sökum þess að sumar bræðslu-
stöðvar starfi ekki. PÖrfin fyrir
róttækar ráðstafanir er þvf afarbrýn.
Gera ma ráð fyrir því, að hagn-
aður þjóðarinnar af sölu til Rúss-
lands, ef tækist að selja þangað
200 þús. tunnur síldar í ár, myndi
nema allt að 1 mílj. og 700 þús.
kr. fram yfir það, sem fyrir þessar
200 þús. tn- fengist, væru þær
lagðar í bræðslu.
Pað dæmi myndi líta þannig út:
Kr. 3,00 hærra verð
á hrásíldartunnu en í
bræðslu. Kr. 600 þús.
Kr. 4;00 hærri vinnu-
laun á hverja tunnu
en við bræðslu —
brýggiuleiga og ýmis
annar kostnaður tal-
inn með.
Kr. 800 þús.
*