Alþýðumaðurinn - 12.05.1931, Blaðsíða 2

alÞyðumaðorinn
íslensku þjóðarinnar um stefnu þess
og vilja í sambandsmálinu. Nú
man það alþjóð, að íhaldið hefir
þrásinnls lýst sig fylgjandi kon-
ungssambandi viö Danmörk, jafn-
vel þó öllu öðru væri slitið milli
tíkjanna. En svo rak það sig á
það, að Framsóknarsjjórnin gat
notað sér konungsvaldið til að stríða
íhaldinu þegar verst gegndi. íhald-
ið er því nauðbeygt til að vera á
móti konginum, þegar Framsókn
getur haft gagn af honum, og hefir
það því lýst yfir, að það vilji vinna
að því, að gera konung óskaðlegan.
Er íhaldið þarna statt í hinum
mesta bobba. Það er konungholt,
eins og alt annað íhald, og hugsar
sem svo að gott geti verið að
grípa til konungsvaldsins, sér íhag,
en alveg sé ótækt að Framsókn
njóti sömu hlunninda. Því lætur
það nú þann boðskap úí ganga —
og heyri það allur lýður — að
íhaldið vilji takmarka svo vald
konungs á íslandi, að Framsókn
geti ekkert gott af því haft, jafnvel
þó það verði að kosta það, að í-
haldið verði að sitja að sama aski.
»SæIir eru lítillátir.*
Yfirlýsin;
Við undirritaðir lýsum því hér
með yfir, að við teljum okkur ekki
á nokkurn hátt bundna við undir-
skriftir okkar sem stillendur Einars
Olgeirssonar, þar sem okkur var
skýrt svo frá af manni þeim er
safnaði stillendum fyrir E. Ó, að
Erlingur Friðjónsson yrði ekki í
kjöii við þingkosningarnar 12. Júní
n. k., og gerðumst við stillendur
E. O. í þeirri trú. En nú er okk-
ur kunnugt um að rangt hefir verið
skýit fiá þessu.
Akureyri 11. iVIaí 1031.
Bjarni Pálsson.
Krabbastig 2.
Gestur Bjarnason,
Krabbastíg 2,
Eins og sést á þessari yfirlýs-
ingu þeirra feðganna, Bjarna Páls-
sonar og Gests Bjarnasonar, hefir
þeim verið talin trú um það, að
Erlingur Friðjónsson yrði ekki í
kjöri við næstu Alþingiskosningar
fyrir Akureyrarkjöidæmi og í þeiiri
trú gerst stillendur Einars Olgeirs-
sonar. Sannast hér það, sem »AI-
þýðumaðurinn« gat um á Laugar-
daginn, og frést hefir víða að úr
bænum, að þeir menn, sem gengu
út meðal verkafólks til þess að
safna stillendum handa Einari Ol-
geirssyni, hafa gint fólk til þess
að lofa Einari Olgeirssyni fylgi
með því að bera út þennan þvætt-
ing, að Eiliegur yrði ekki í kjöri
En þessi söguburður kommúnist-
anna er þó vitanlega ekki nema
einn lítill þáftur í skröksögum
þeirra um Alþýðuflokksmenn, og
vitanlega ekki gert í þeim tilgangi
að mannskemma, eins og megin-
hluti þeirrar iðju er leynt og ljóst-
En þetta dæmi ætti að gera verka-
fólk varkárara í að trúa söguburði
kommúnistanna um þá menn, sem
framarlega standa í verklýðshieif-
ingunni og sem kommúnistarnir
á alla lund bera lognum sökum, í
trausti þess að ekki komist
upp um þá, en einhverjir verða til
að trúa óhióðrinum.
Þegar þeir feðgar vissu um fram-
boð Erlings Friðjónssonar, fóru
þeir á skrifstofu bæjarfógetans hér
og æfluðu að strika nöln sín út
af stillendalista Einars Olgeirssonar,
en fógetinn taldi að hann gæti
ekki leyft að nöfnin yrðu strikuð
út- En eigi verður séð að hann
hafi heldur haft rétt til að banna
það. Þegar að mönnum er logið
mun hvorki yfirvald eða aðrir menn
geta aftrað mönnum frá að lý-a
fyrirlitningu sinni á slíku, með við-
eigandi framkvæmd, þó hún væri
sú að strika nafn sitt út af still-
endalista. En það hafði fógetinn
mælt, að enginn niaður væru bund-
inn við að kjósa þann sem hefði
fengið stuðning manns á þennan
hátt, og er sjálfsagt að menn og
konur minnist þessa á kjöidegi,
og láti lygaiðju piltunganna, sem
ráku stillendaveiðar E. O- eins og
hér hefir verið lýsi, bera þann lýra
ávöxt, sem hún verðskuldar.
Sparkað í Líndal.
Sigurði geflð langt nef.
Fram undir 20 ár hafa þeir Björn
Líndal og Sig. Ein. Hlíðar dýral.
verið' aðalkraftur íhaldsins hér i bæ.
Meðan flokkur sá var vonlaus um
þingsæti í bænum var Sigurður
sjálfkjörinn til þess, fyrir flokksins
hönd, að falla við kosningarnar hér
í bæ, í trausti þess, að síðar kynni
að renna upp vonargeisli um sigur.
Þegar svo flokkur þessi vann hér
þingsæti 1923, mun það hafa
verið mál allra kunnugra manna,
að enginn anhar en annarhvor
þeiira Björns eða Sigurðar myndi
hafa getað unnið þingsæti fyrir
íhaldið þá, þó álitamál hefði verið
um það, hver þeirra væri líklegri
til þess. Eins og kunnugt er, var
Björn þá sendur af íhaldinu á þing
fyrir kjördæmið hér, en Sigurður
sat heima. Nú þegar telja má von
um að íhaldið geti unnið þingsæti
hér, vegna sundrungar í andstöðu-
flokkum þess, munu flestir, er um
þjóðmál hugsa, hafa talið það
nokkurnvegin víst, að annarhvor
hinna reyndu frumheija íhaldsins
hér í bæ, Líndal eða Sigurður,
nytu þess trausts og þakklætis hjá
flokknum fyrir starf þeirra fyrir
hann, að annarhvor þeirra yiði
boðinn fiam fyrir flokkinn. En
önnur reynd hefir orðið á þessu.
Mörgum, sem á horfa, mun hafa
þótt það eðlilegt, að Sigurður hefði
verið látinn fara nú, fyrst hann sat
heima árið 1923, þegar Líndal var
kosinn, svo báðum hefði verið gert
jafnt undir höfði. Ekki þarf að
minna á það, því öllum hér um
slóðir hlýtur að vera það minnis-
stætí, að í hvtrt sinn sem íhalds-
flokkurinn hér hefir þurft að hafast
eitthvað að, þó ekki hafi verið
nema að halda fund, hefir Líndal
veiið sóttur til að standa fyrir lið-
inu með Sigurði, og sýnir það best
hvað flokkurinn er máttlaus ef þess-
ara manna nýtur ekki við.
Nú er svo komið, að hvorugur
þessara rnanna kemur til greina,
þegar að valinn er maður til þess
að vera í kjöri fyiir flokksins hönd