Alþýðumaðurinn - 09.06.1931, Síða 3
alÞýðumaðiirinn
sjónum þínum fyrir verkalýðinn
helst borgið. Fjórða ganga þín í
umræddum erindum var til eins
stærsta kaupmannsins hér í bæ. —
Háttstandandi manns í íhaldsflokkn-
um, sem þú telur að verðleikum
»versta andstæðing« alþýðunnar.
En nú vilt þú gerast kontorpeð
þessa afleggjara íhaldsins »versta
andstæðings« verkalýðsins. Og þar
ætlar þú að lesa þínar rússnesku
bænir alþýðunni til frelsunar.
En saga þinna framtíðardrauma
um dáðríkt starf í þágu alþýðunn-
ar í vinnumensku hjá þeim stofn-
unum og mönnum, sem hér hafa
verið talin, er ekki á enda. — Þú
komst einnig til »verklýðssvikarans«
Erlings Friðjónssonar. Þó hann hafi
saurgað hendur sínar í samstarfinu
með Framsóknar- og íhaldsmönn-
um í Verkamannafélagi Akureyrar
og á Alþingi, þá langaði þig samt
í hornið til hans, þegar rúss-
neska olían átti að fara að streyma
um landið í gegn um hendur þínar.
Ég þykist nú hafa fært rök að
því, að þú sért engu síður líklegur
til þess að leita aðstoðar íhalds og
Framsóknar í þeim málum, sem
þér eru áhugamál, hvort sem þau
eru fyrir sjálfan þig eða fyrir þann
flokk sern þúfc tilheyrir, heldur en
við, sem unnið höfum fyrir Alþýðu-
flokkinn á undanförnum þingúm.
Erlingur Frið/onsson.
Lagst á Svein í grefinni.
í »Verkamanninum« síðast er
rifjað upp það óhapp er henti Svein
heitinn Sigurjónsson á síðari árum
hans í Verkamannafélagi Akureyrar
er hann og fylgismenn hans urðu
valdir að stórkostlegri hningun
Verkamannafélagsins. Er í hæsta
máta ómaklegt að rifja slíkt upp
að Sveini látnum, því vitanlegt er
að Sveinn iðraðist þess mjög áður
en hann dó að hafa orðið valdur
að slíku- Og allir skárri menn Verka-
mannafélagsins munu fyrir löngu
búnir að fyrirgefa Sveini yfirsjón
hans.
En fyrst »Vnrkamaðurinn« hefir
orðið til þess að rifja upp þessi
Iöngu liðnu mál er rétt að geta
þeirra að nokkru af þeirri ástæðu
að líkt virðist háttað ógæfu Einars
Olgeirssonar í verkalýðsmálum eins
Sveins heitins.
Litlu eftir 1920 var atvinnuleysis-
sumar, en kaup hafði þó verið greitt
almennt kr. 1,20 á tímann, og vildi
Sveinn og lið hans halda kaupinu
óbreyttu fram yfir veturnætur, en
gætnari menn félagsins vildu lækka
það í September um haustið eins
og venja hafði verið áður, aðvinna
fyrir lægra kaup haust, vetur og vor
en yfir annatímann. Sáu hignari
menn félagsins það fyrir að ekki
yrði ráið við kaupið ef atvinnuveit-
ur yrðu espaðir upp með óvanaleg-
um kröfum þegar atvinnuleysi var
mikið, en Sveinn og hans menn
fengu því ráðið að ákveðið var af
félaginu, litlum meirihluta á fámenn-
um fundi, að halda taxtanum ó-
breyttum.
Urðu þessar óvenjulegu kröfur
þegar aðstaða Verkamannafélagsins
var erfiðari, en oft áður vegna at-
vinnuleysisins, til þess að hleypa
þrótti í atvinnurekendur og tókst
þeim að hafa kaupið niður í 75
aura um tímann þegar fram á vet-
urinn kom.
Það kostaði Verkamannafélag Ak-
ureyrar nálega 5 ár að rétta sig við
eftir það áfall, sem það hlaut af
þessu.
Sveinn heitinn stóð að því leyti
á sama stigi í verkalýðsmálum og
kommúnistar standa, að hann gerði
sínar kröfur án þekkingar á því,
hvað hægt var að framkvæma og
án þess að skilja afleiðingar af ó-
förunum, sem félagsskapurinn er
leiddur út í með ráðum þeirra.
Þegar leitað er að hliðstæðum
dæmum í ráðsmennsku kommún-
ista í verkalýðsmálum, því er skýrt
hefir verið frá hér.verða þau mýmörg
dæmin, sem sanna ógæfu þeirra
líka því er henti Svein heitinn og
sem Einar Olgeirsson finnur ástæðu
til að tala um i »Verkam«.
Skal hér bent á nokkur þeirra,
sem nærstæðust eru E. O.
í fyrrahaust fór Einar með her
manns hér fram fyrir bæinn þar,
sem unnið var að vegavinnu lands-
sjóðs og heimtaði hærra kaup fyrir
vegavinnumennina. Var Erlingi Frið-
jónssyni falið að ieita samninga við
ríkisstjórnina um hækkun á kaupi
vegavinnumannana. Vildi ríkis-
stjórnin ekki ganga inn á kaup-
hækkun en bauð það að kaupið
yrði ekki lækkað í miðjum Október
eins og vegamálastjóri hafði látið í
Ijósi að yrði gjört.
Sendi þá kommúnistahersveitin,
með Einar í fylkingarbrjósti, ríkis-
stjórninni og vegamálastjóra hótun-
unarskeyti um það að, ef ekki yrði
gengið inn á allar þeirra kröfur,
yrði vinnan stöðvuð í brautinni.
Svaraði ríkisstjórnin því skeyti
þannig að best væri að kommún-
istarnir sýndu hversu miklir menn
þeir væru fyrir sér, og yrði kaupið
þvf lækkað í vegavinnunni eins og
til hefði staðið, og þeim boðið að
koma með herinn.
Vitanlega létu kommúnistar sitja
við sín stóru orð og gerðu ekkert
meira en að hóta að gera mikið og
afleiðingin af hótunarskeyti þeirra
til stjórnarinnar varð sú, að menn-
irnir í vegavinnunni héldu ekki
kaupi sínu óbreyttu heldur var það
lækkað í miðjum Október.
Mennirnir í vegavinnunni vildu
ekkert með brölt kommúnistanna
hafa. Vissu sem var að þeir myndu
ekkert annað en skaða af því
hljóta.
Vinnu átti að stöðva með valdi
í gærurotunarstöð Sambands ísl.
samvinnufélaga hér í Grófargili í
vetur og á þann hátt fá hækkað
kaup þeirra manna sem þar vinna.
Var svo lítil fyrirhyggja höfð í því
máli af hendi kommúnistanna að
ráðast átti í það verk, með samþykt
rúmlega 20 manna á fjölmennum
fundi í Verkamannafélagi Akureyrar.
Allur fjöldi fundarmanna greiddu
ekki atkvæði um málið, sem sýndi
það að þeir höfðu ekki trú á að-
ferðum þeim, er kommúnistar telja
sjálfsagt að beita hvernig sem á
stendur. Þegar svo Einar Olgeirs-
son leitaði síðan eftir kauphækkun
hjá Sambandinu fyrir mennina í
gærurotuninni fékkhann sama hrygg-
brotið eins og hann hlaut, er hann