Alþýðumaðurinn - 16.06.1931, Blaðsíða 2

2
alÞýðumaðurinn
þekkja kjör fólksins af samstarfi
með því, heldur leitarðu þér að
skildingum á öðrum vettvangi.
Ég hygg að óhætt sé að fullyrða
það, að enn myndi ég ganga með
verkamönnunum með spaða og
mölbrjót, eða hamar og öxi, á þann
almenna vettvang, ef þeir hefðu
ekki trúað mér til að standa fyrir
þeirri stofnun sinni, sem þú ert að
reyna að rægja í blaði þínu með
þeim ummælum, að ég þori ekki
að láta reikninga hennar koma fyr-
ir sjónir félagsmanna fyrir kosning-
arnar, og sem sýnilega, að undir-
lagi þínu eða þinna manna, er ver-
ið að þjófkenna mig í sambandi
við. — —
Hefir enginn maður lagst jafnt
lágt og þú, er deila við mig, að
gefa það í skyn, að reikningar, sem
færðir eru á mína ábyrgð, en þó
að minstu leyti af mér sjálfum við
Kaupfélag Verkamanna, þoli ekki
að vera sýndir, eða að mér hafi
verið borinn á brýn óheiðarleiki
I meðferð fjár. Sýnir það meðal
annars á hve lágu stigi þú stendur
í bardagaaðferðum þínum, eins og
betur verður sýnt fram á síðar.
Volæði þitt um að Brynjólfi
Bjarnasyni sé bolað frá starfi við
Síldareinkasöluna, byggist á sama
hugsunarhættinum og lýst hefir
sér gagnvart þér sjálfum, að þú og
þínir nánustu fylgifiskar séu of
*fínir« til þess að ganga á mölina
með þeim sem þar vinna. Einka-
salan á að ala Brynjólf á brjóstum
sér fyrir 3 þús. kr. kaup, þó hægt
sé að fá það unnið hjá Ríkisbræðslu-
verksmiöjunni á Siglufirði fyrir 500
kr. sem hann hefir innt af höndum
áður fyrir þessi 3 þúsund. Pér
virðist vera öllu kærara að bitling-
ar séu réttir að þínum mönnum en
til annara, ef slíkur bitlingur ætti
að falla Brynjólfi í skaut.
Þú segir að strax sumarið 1928
hafir þú ritað grein, sem hafi átt
að koma í »Verkamanninum« en
ég hafi bannað að kæmi þar.
Og í þessari grein hafi verið sýnt
fram á það, að Síldareinkasalan ætti
að vera vopn í höndum verkalýðs-
ins gegn atvinnurekendum, en hafi
orðið það gagnstæða, »hringur at-
vinnurekenda gegn verkalýðnunt.*
Hvað grein þfna snertir, hafði
ég það aðallega á móti henni, að
hún var eins og margt fleira frá
þér, klaufalega rituð, enda breyttir
þú henni mikið að efni og orðfæri
eftir að þú komst heim. í annan
stað var mér það Ijóst, að and-
stöðublöð Einkasölunnar myndu
taka sér grein þessa til inntekta að
því leytii sem hún var árás á Einka-
söluna, en þú varst utanlands og
ekki til andsvara því er á móti
henni yrði ritað, enda taldi ég
Einkasöluna of unga til þess að
þeir menn, sem unnið höfðu að því
að skipuleggja hana, réðust á móti
henni fárra mánaða gamaili. Að
varpa úl ádeilum um það mál, sem
vissa er fyrir að veldur blaðadeil-
um, og vera sjálfur í fjarlægu landi,
er likast því og þegar hæna verpir
á bersvæði án þess að hirða um
afkvæmið.
Þú hælir þér af því að hafa
strax sumarið 1928 hafið baráttu
fyrir því að Einkasalan yrði vopn f
höndum verkalýðsins móti atvinnu-
rekendum, en hún hafi orðið það
gagnstæða.
En hvað hefir þú gert síðan
1928 tii þess að breyta Einkasöl-
unni til hagsbóta fyrir verkalýðinn?
Ekkert.
Pú hefir þagað síðan 1928 og
verið framkvæmdastj. þessa »hrings
atvinnurekenda gegn verkalýðnum*
og þú vilt ekki með nokkru móti
fara úr þessari paradís, sem búin
er til handa atvinnurekendunum —
eftir þínum eigin orðum — og
einhver kynni að segja handa þér
líka, fyrst þú hefir ekkert getað
unnið þar verkalýðnum til gagns,
og vilt þó ekki fyrir nokkra muni
fara þaðan.
Ég get kent í brjósti um þig
fyrir það, að þú skulir ekki hafa
komið neinu í framkvæmd í sam-
bandi við Einkasöluna, verkalýðnum
til hagsbóta, sem þú vildir koma í
framkvæmd, og sem ég hefi verið,
sem samverkamaður þinn að reyna
að hjálpa þér til að koma fram. —
En þér hefir aldrei vöknað um
augu út af því, þó þú hinsvegar
hafir grátið þau örlög þin, að missa
framkvæmdastjórastarfið og hvað
eftir annað leitað til meðaumkunar
fólksins vegna þess missis þíns.
En ég get ekki kent í brjósti um
þig fyrir það, þó þú missir atvinnu.
Ég tel hvern þann mann, sem þyk-
ist vera talsmaður alþýðunnar, eiga
að sýna það í verkinu, að hann
geti unnið sömu verk og hún —
lifað við sömu kjör og hún, og
liðið með henni sætt og súrt f
vinnubrögðum daglegs lífs. Pað
hefi ég gert í 12 ár hér á Akur-
eyri, og lengur, ef sá tími er tekinn
með, sem ég hefi unnið annars-
staðar að almennri vinnu. Pegar
þú hefir gert það sama, skulum við
talast við, ef báðir verða þá uppi-
standandi, og bera saman ráð
okkar.
Pað ska! þó tekið fram, að
dylgjur þínar um að ég hafi verið
með því að þér yrði sagt upp
framkvæmdastjórastöðunni við Síld-
areinkasöluna, eru algerlega tiihæfu-
lausar, enda ættir þú að geta minst
þess, að ég varði þig og þínar
gerðir í Einkasölunni, fyrir órétt-
mætum aðfinnslum andstæðinga
þinna, meir en nokkur annar, þó
laun þín væru svívirðingar um
störf mín á þingi og flokksmanna
minna. Ég leit á þig í Einkasöl-
unni, sem mann frá Alþýðuflokkn-
um, enda varst þú að hans tilhlut-
un settur í hana. Ekkert kom til
tals um Ouðmund Skarphéðinsson,
eða nokkurn annan mann frá
hendi t'lokksins, fyr en eftir að út-
séð var um að þér yrði ekki hald-
ið í Einkasölunni, en nú er það
orðið Ijóst, að vegna áhrifa frá þér,
verður Alþýðuflokkurinn að vera
talsmannslaus í framkvæmdastjóra-
stöðu Einkasölunnar, nema þú ger-
ir bandalag við íhaldið um mann
sem því væri þóknanlegur, og má
þá geta nærri um hversu sterkt
vopn að hann yrði í baráttu verka-
lýðsins, þar sem hann yrði að
styðjast við andstæðinga flokksins
með stöðu sína þar.
Ber þetta þess fullan vott, að þú
sért ekki að hugsa um alþýðuna,
þegar þú ert að leita að eftirmanni
þínum í Einkasöluna.