Alþýðumaðurinn - 12.09.1931, Blaðsíða 2

9
alÞýðum aðurinn
Ekki verður betur séð, en að það
sé misráðið, að sortera ekki þá
síld, sem skemst hefir. Fram að
þessu hefir verið góður síldarafli.
Hefði vel mált veiða síld í stað
þeirrar sem ónýt varð, og á þann
hátt fá góða vöru fyrir ónýta, sam-
hliða því, sem við það myndaðist
atvinna fyrir sjómenn og verkafólk
í landi, við veiði og verkun nýrrar
síldar. Sennilega mætti nota þær
tunnur, sem koma utan af skemdu
síldinni undir nýja síld, í stað þess
að láta þær liggja ónotaðar til
næsta árs, ef þær þá verða nothæf-
ar eflir svo langa geymslu.
E. F
Gripið á málum.
Síðan >Alþýðumaðurinn« ræddi
síðasí við kommúnistana hér á
staðnum, hefir »Verkamaðurinn«
gert nokkrar íilraunir til að krafsa
í bakkann fyrir þá. Verður hér á
eftir gripið á nokkrum þessum at-
riðum, sem »Verkam.« kepiur inn á.
I.
Áður stærðu kommúnistar sig
af því, að þeir berðust fyrir kaup-
hækkun, en eftir hrakfarir þeirra í
þeim málum, eru þeir þó farnir að
skammast sín ofurlítið; og bera
það nú fyrir sig, að þeir hafi með
þessu verið að framkvæma sam-
þykt, sem gerð var á sfðasta þingi
Alþýðuflokksins, og hneig í þá átt,
að Alþ.fl. starfaði að því að sam-
ræma og hækka kaup verkalýðsins
í landinu. Aliir sjá nú hversu lík-
legt það er, að kommúnistar starfi
að því að framkvæma samþykktir
Alþýðuflokksins. Fiokkur, (komm-
únistaflokkurinn) sem hefir það at-
riði ofarlega á stefnuskrá sinni, að
vinna af alefii gegn Alþýðuflokkn-
um, og í reyndinni hefir ekkert
annað gert, en að reyna að fram-
kvæma þetta aleina stefnuskrárat-
riði sitt!! — Alt má nú segja!
Um samþykt Alþýðufl.þingsins er
það að segja, að hún ræðir aðal-
lega um það, að samræma kaup
verkaiýðsins á hinum ýmsu stöð-
um á landinu, og hækka það, þar
sem það er lœgst. Eftir svona
skynsamlegri leið gátu kommúnist-
arnir ekki farið Nei, á þeim ból-
aði ekkert, þar sem kaupið var
lœgst, en þar sem það var hœst á
landinu lögðu þeir að. Hinir gætnari
menn verklýðshreyfingarinnar reikn-
uðu rétt út ástandið og útiitið í
landinu. Peir ákváðu að halda því,
sem hæst var fengið — og tókst
það. Kommúnistarnir höfðu skömm
af sínum aðgerðum, og þeir skaða,
er þeir þóttust vera að vinna fyrir,
eins og auðvitað var.
Annars er sannleikurinn í þessu
máli þessi: — Kommúnistarnir gátu
ekki fylgt hinum gætnari mönnum
verkalýðsins, af því þeir fóru skyn-
samlegar leiðir. Þeir þurftu því að
finna eitthvað upp, sem væri sér-
stætt fyrir þá — og lentu þá auð-
vitað á gagnstæðu skynseminnar
— vitleysunni, Því fór sem fór
— og ekki nema von að hrak-
bálkaliðið reyni að gera eitthvað
ti! að hylja vansæmd sína og lodd-
araleik í þessum málum.
II.
Eins og sjá má af grein í Verka-
manninum fyrir stuttu síðan, er nú
svo komið, að kommúnistarnir eru
farnir að. fyrirverða sig fyrir svik
sín við innbæjarfólkið, sem á sum-
aratvinnu sína undir dugnaði og
forsjálni stjórnar Söltunarfélags
verkalýðsins. Hlaut svo að fara,
þó þeir, sem þar hafa hlaðið flest-
um syndum á bak sér, reiði ekki
samviskuna í þverpokum.
Eitt af örðugustu viðfangsefnum
alþýðuhreyfingarinnar hér í landi,
var það, að vinna bug á því valdi,
sem sérstakir atvinnurekendur beittu
verkafólkið, með því að ógna því
rneð atvinnumissi, ef það léti ekki
að vilja þeirra í stjórnmálum. All-
an timann, frá því alþýðusamtökin
hófust, hafa þau verið að kveða
niður þenna draug svívirðingarinn-
ar, og hefir víða vel á unnist, enda
er almenningsálitið orðið það nú,
að það þykir hinn mesti svívirð-
ingarblettur að nota sér aðstöðu,
sem atvinnurekandi, til, að þröngva
verkafólki sfnu til þreyta öðru-
vísi í opinberum málum en sam-
viska þess býður. En ekki voru
þeir kommúnistarnir fyr búnir að
afla sér yfirráða í Söltunarfélagi
verkalýðsins,. en þeir tóru að
beita vakii sínu eins og svívirði-
legustu atvinnurekendur. Það er
enginn leyndardómur, að bæði í
sambandi við átökin um yfirráðin í
Verkamannafélaginu s. I. vetur og
kosningarnar í vor, var því óspart
haldið að innbæjaríólkinu, að at-
vinna þess hjá Söltunarfélaginu
væri undir því komin, að það gerði
að vilja kommúnistanna í þessum
kosningum. Munu orð Björns
Grímssonar í þessa átt ekki vera
liðin úr minni ýmissa innbæjar-
manna ennþá.
En svívirðingarnar hjá Birni voru
ekki fullkomnaðar með þetta. Við
kosningarnar í vor lofaði hann, fyrir
munn Einars Olgeirssonar og fylgi-
liðs hans, að 12—15 þúsund tunn-
ur skyldi Sölíunarfélagið, minstr
salta á innri hafnarbryggjunni í
sumar, ef Einar yrði margminnur
á kjördegi.
Kommúnistarnir eru ósparir að
lofa. Um efndirnar hugsa þeir
minna. Á því hefir innbæjarfólkið
fengið að kenna. Stjórn Söltunar-
félagsins svaf þar til í ótíma. Síðan
rak hver skyssan aðra. Svo langt
komst hún út á braut óhappaverk-
anna, að Söltunarfélagsfólkið má
þakka íhaldinu í bæjarstjórninni
það, að það var ekki rúið inn að
skyríunni með glannalegum kaup-
um á síld, sem vafalaust hefðu
skaðað félagið um 6—7 þús, kr.
hefði stjórnin fengið að ráða. —
Björn Grímsson iofaði 12—15 þús.
tunna söltun. Fólkið fékk svik í
staðinn. Um 80 manns hefir verið
að mestu atvinnulaust í sumar,
segir »Verkam.« síðast. Það er
Söltunarfélagsfólkið. Innri hafnar-
bryggjan hefir staðið auð í sumar,
— annað besta söltunarpláss hér í
bænum. Stjórn Söltunarfélagsins
hefir haldið henni fyrir þeim salt-
anda, sem að nokkru hefir bætt úr
atvinnuleysinu í innbænum, en
hefir orðið að búa við erfiðasta
söltunarplássið f bænum. Og nú
má Söltunarfélagsfólkið borga leigu