Alþýðumaðurinn - 06.10.1931, Blaðsíða 2

2
alÞýðumað urinn
þennan mánuð ofan í 1 kr. um
klukkustund.
Feður að þessum tillögum eru
Hallgr. Davíðsson, Brynl. Tobias-
spn og Jón Guðlaugsson. — Sam-
þykkir eru Jón Sveinsson og Gísli
R. Magnússon, en Karl Magnússon .
lét ekki sjá sig á þessum merka
degi sköpunarverksins.
,Er þess að vænta að verkamenn
fjölmenni á fundinn til að hylla
nefndirnar á viðeigandi hátt, í þakk-
lætisskyni fyrir dugnaðinn og sann-
sýnina í atvinnubótamálunum.
■ »Dagur< stekkur upp á nef sér
vegna þess að ég benti á það í
Alþýðum. íyrir skömmu, að næsta
mikið ósamræmi væri í verði því,
er framleiðendur mjólkur, þeir, er
skifta við mjólkursamlag K- E. A,,
fengju Jfyrir mjólkirra, og því, er
bæjarbúar yrðu að greiða fyrir
hana. Mér varð sú skyssa á að
kalla brauðsölubúðir K. E. A. mjólk-
ursölubúðir. Fanst þær vera það
svona í og með, af því þær selja
mjólk frá Samlaginu, og mér var
það minnisstætt, að í þessum búö-
unj, sem Dagur vill ekki kalla
mjólkurró'/wbúðir, er seld mjólk fyrir
70 aura líterinn, sem framleiðendur
fá ekki nema 15—18 aura fyrir. —
Hvað framleiðendur fengu í fyrra
■fyrir mjólkina kemur málinu ekkert
við. Hitt er umrætt, að verðið, er
þeir fá fyrir hana, fer niðurfallandi,
þótt neytendur verði að greiða
sama áður, í því er ólagið fólgið,
sem ,ég talaði um.
Og Dagur sér aðeins eitt ráð tjl
þess að hækka mjólkurverðið til
bændanna — það að lækka kaup
verkafólksins, sem vinnur hjá AAjólk-
ursamiagipu. ,Mér verður að spyrja:
Hefir kaup verkafólksins í Mjólkur;
samlaginu hœkkað í ár? Sé það
ekki, — sem heldur ekki á sér stað,
er ólagið. ekki fólgið ý því,: að
verkafólkið hafi of. hátl kaup, held-
ur jhinu, að Mjólkursamlagið. megn-
ar ekki að vinna það hlutverk, sem
því er ætlað, að verða bæði mjólk-
urframleiðendum og mjólkurneyt-
endum að gagni. — pað megnar
að halda uppi mjólkurverðinu. i bæn-.
um, en ekki fyrir framleiðendurna.
Það er nieira en ólag, Dagur sæll!
og fngin ástæða til fyrir þig að
vera borubrattur yfir.
Krónari fellur erin.
; i =■ ; ■ •
I gær var gengi erlendrar myntar
skráö í bönkunum hér, á þá leiö, að
íslenska krpnan hefir enn fallið gagn-
stætt norðurlandamyntinni.
Skráð var:
Mjólkurvinur.
Guðmann fvandræð-
um með Elísabetu.
Guðmann segir í blaði sínu, að
það viíi allir, að Elísabet sé með
því að fólkið hafi hátt kaup, þó
hún hafi verið með því á bæjar-
stjórnarfundinum, með atvinnurek-
endunum þar, aö óska eftir að at-
vinnubótanefnd og fjárhagsnefnd
legðu fyrir bæjarstjórnina tillögur
um kaupgjald við atvinnubótavinn-
una, því Elísabet hafi altaf verið
með háu kaupi fyrir verkafóikið.
Þetta er sjálfsagt alveg rétt hjá
Guðmann, aö Beta hefir látið tals-
■ L’
vert mannalega um þaö, að hún
vilji hátt kaup fyrir verkafólk, þó
heldur hafi gengið slysalega með
það fyrir henni, að koma slíku í
framkvæmd. En Elísabet hefir líka
verið með alþýðumentun, þangað
til alt í einu að hún fór að spara
með íhaldinu í bæjarstjórn, og
sparnaðurinn verður þá sá, að
leggja niður kvölddeild Gagnfræða-
skólans hér, þá kensluna, sem fá-
tækasta alþýðufólkið notar.
Hver veit nema henni geti dottið
í hug einhvex annar sparnaður með|
íhaldinu í bæjarstjórninni, fyrst hún
er byrjuð að spara með því á ann-
að borð, og allir vita að íhaldinu
er kærjcomn^stur sparnaðurinn sá,
sem fæst með því að lækka kaup
verkafólksins. Varia fer hún að
segja íhaldinu í bæjarstjórninni upp
núna rétt fyrir veturinn, fyrst tií-
hugalífið hefir gengið svona veí
það sem af er.
t . |
80 atvinnuleysingjar létu skrá sig
við talningu hér í bænum undanfarua
daga. —
Sænsk króna 136,68.
Norsk króna 128,04.
Dönsk króna 128,03
Þýsk mörk 133,80
Doilar 5,81
íslenska krónan er því enn verð-
minni en hún var fyrir heigina, en þá
stóð hún í 65 aurum. Samkvæmt fyr-
irskipun ríkisstjórnarinnar, hafa Lands-
bankinn og Utvegsbankinn einir rétt
til að kaupa og selja erlenda mynt.
Uft i
Ekki hættur viö Söltunar-
félagiö.
Guðmann, sem ritar »Verkam.«r
ætlar auðsjáanlega að smíða að
Söltunarfélaginu, svo það muni það
deginum lengur. — Fyrir nókkrú
ritar hann um aðstöðu verkálýðsins
á Akureyri til atvinnurekenda, á
þessa leið: »Enn þá liggur harm
(þ.e. verkalýðurinn) marflatur fyrir
sviþuhöggum atvinnuleysins og
þeirra, sem hafa framkallað það,
atvinnurekendanna*. Hann er ekkl
mýrkur í máli, Guðmann, við þá,
sem lofa atvinnu, en skaffa atvinnu-
1 e y s i í staðinn.
Guömann svíöur.
Eitt er það, sem amar sérstaklega
að Guðmanni, og það er tregða
verkalýðsins á að táka kommún-
únistafíflin, sem fará með ærsl og
bjánalæti, verkalýðnum til skaða og
skammar, sér til fyrirmyndár. Það
er ekki nema von að Guðmann
svíði að prédiká fyrir þeim lýð, er
métur skynsamlega og rólega
framkomu í málum verkalýðsins,
mejra en yfirbqrðs-ærsl leigufþla
íhalþsins, .sem gefa út »Verklýðs~
blaðið« og »Verkam.«
Skæðadrlfa,