Alþýðumaðurinn - 31.10.1931, Síða 1

Bresku kosningarnar
á Priðjudaginn var fóru þannig, að
fylgjendur sambræðslustjórnarinnar
fengu 559 þingsæti en andstöðu-
fiokkarnir 54. íhaldsmenn fengu
475 sæti, frjálslyndir 70 sæti, verka-
mannaílokkurinn, sem audvígur var
stjórninni, 52 sæti, MacDonald-
flokkurinn 14 sæti og óháðir 2
Atkvæðatölur fiokkanna eru enn
ekki komnar, en þær eru ekkert í
samræmi við þingsætafjöldann. —
Veldur því hið löngu úielta kosn-
ingafyrirkomulag Englendinga, þar
sem nær því allt af sitja minni hluta
þingmenn á þingum.
Enska þjóðin hefir enn kastað
sér í faðm íhaldsins. Er því nú
spáð, að það muni nota sér að-
stöðuna til að ganga erinda auð-
valdsins; demba á verndartollum,
knýja fram kauplækkun og annað
það, sem auðvaldinu þóknast. —
Um samkomulagið milli þeirra, sem
börðustu hlið við hlið nú í kosn-
ingunum, er ýmsu spáð. En ekki
er ólíklegt að kastast geti í kekki í
breska þinginu, þegar íhaldið fer
að smíða eftir sínum nótum.
Út!
í 62. tbl. Alþýðumannsins er
greinarkorn með fyrirsögninni: Fyrsti
snjórinn. Qreinin virðist í sjálfu sér
ósköp meinlaus, en af því þar er
haldið fram hugsunarhætti, sem er
mjög óheiliavænlegur, og »eitur í
mínum beinum* get ég ekki látið
hjáiíða að andmæla því, sem þar er
haldið fram.
Höfundurinn fárast um krakka-
svarminn á götunum og gang-
síéttunum með sleðana sína og á-
vaipar lögregluna til þess að sker-
ast í leikinn og hindra þennan
ófögnuð og iætur prenta með
breyttu letri: ^Sleðarnir eiga að
vera inni«.
Nei, nei og aftur nei. Sleðarnir
eiga að vera úti.
Hér þarf ekki fyrst og fremst að
grípa ti' lögregluvaldsins til þess
að reka krakkana inn með sleðana
sína. Hér þarf miklu fremur velvild
og skilning á þörfum barnanna og
högum heimilanna, og svo aðstoð-
ar stjórnenda bæjarins til þess að
leiða útþrá barnanna á þann veg
að ekki sé til hindrunar.
Mæðurnar munu eiga nógu stríð-
samt, þó að krakkarnir þeirra séu
ekki jafnharðan rekin skælandi inn
og þau fara til leika- — Bötn-
utium verður að ætla sérstök svæði
til og frá í bænum þar seni þau
mega vera óáreitt.
Annars er umferðin hér í Akur-
eyrarbæ ekki svo óskaplega mikil,
síst á útjöðrum bæjarins, að þetta
komi að nokkurri sök. Hér eru eng-
in vandræði á ferðum. En vand-
ræðin eru í því fólgin að koma
fólkinu út, og þá sérstaklega yngri
kynslóðinni.
Pað eru hrein vandræði. Er það
sárt að vita af hinni uppvaxandi
kynslóð sitjandi inni í ofnhita í
kvikmyndahúsum, kaffihúsum, öl-
knæpum eða öðrum slíkum stöðum,
þegar nógir ísar eru í kring, poll-
urinn lagður og sléttur eins og
spegill eða nægar brekkur fyrir
sleða- og skíðaferðir alveg heim
undir bæ.
Enginn vafi er á því að mikil ó-
hreysti stafar af of miklum inniver-
um. Er það því fagnaðarefni, að
börnin leila svo mikið út, sem þau
gera. Þeirri útþrá þarf að halda
við alla æfina. Mér er það engin
raun að mæta krökkunum á gang-
stéttinni með sleðana sína og skófl-
ur, iðandi af starfslöngun, lífsgleði
og hreysti. Langar mikiu fremur
inn í hópinn þeim til hjálpar. En
það er mér raun og áhyggjuefni að
yngri kynslóðin leitar inn, gerir
stöðugt meiri og meiri kröfur til
upphitunar, allskonar lífsþæginda,
æsandi og kitlandi nauína. Afleið-
ingin af því háttalagi er því auðvit-
að veiklun, allskonar tyrming og
aumingjaskapur.
Ut með sleðana, skíðin og skaut-
ana undireins og tækifæri býðst,
eða þá þeir, sem ekki hafa öðru ti!
að dreyfa, tunr.ustafi og hrossleggi.
Út!
Lárus J. Rist.
Athugasemd:
»Aiþýðurn.« neiíar því eindregið,
að í greininni »Fyrsti snjórinn« fel-
ist sá hugsuna>háttur, að það eigi
að bæla börnin inr.i. Hinu heldur
hanrr frarr, að það eigi alls ekki að
þola sleðafargar.ið á gangstéttunum,
og um daginn hafi ails ekkert
sleðafæri verið komið, svo að sleð-
arnir áttu að vera inni en ekki úti.
Og óþarfi virðist það vera af Lár-
usi Rist, að eggja til þeirra yfir-
troðslu á lögreglusamþykt bæjar-
ins, að gera gangstéttirnar að leik-
völlum ófyrirleitinna krakka, í stað-
inn fyrir að nota þá staði, sem ætl-
aðir eru til leika. Götur bæjarins
og gangstéttir eru engir leikvellir,
og það er ekki nóg að koma börn-
unum út úr húsunum, það þarf að
koma þeim út úr bænum. Og ekki