Alþýðumaðurinn - 14.11.1931, Blaðsíða 2

2
ALÞÝÐUM AÐ URINN
an í fyrra, í umhyggjunni fyrir
verkamönnum í Akureyrarbæ, þótt
öllum sé vitanlegt, að nú eru miklu
fleiri atvinnulausir en í fyrra og
þörfin miklu brýnni fyrir atvinnu-
bætur,
Pað er vitanlegt að Hjalti Esph-
olin hafði í vor, fyrir sjálfan sig
verkstæði og vélar, 75 aura af
hverri tunnu fram yfir það, sem
hann þurfti að greiða verkamönn-
unum, sem hjá honum unnu. Þá
hafði hann kr. 1,75 fyrir að smíða
hverja tunnu, en nú ekki nema kr.
1,00. —
Þegar Hjalti er búinn að fá sína
75 aura af hverri tunnu nú, fyrir
það, sem hann ieggur til, eru eftir
25 aurar handa verkamönnunum,
sem höfðu þar kr. 1,00 í vor fyrir
tunnusmíðið.
Verkamennirnir í innbænum, er
haldið hafa Hallgrími Davíðssyni
við á Höepfners lóðinni meðanauð-
ið var, með vinnu sinni og við-
skiftum við útlendu verslunina, ættu
nú að minnast öriætis hans, þegar
hann er farinn að skamta þeim
kaup við bæjarvinnuna.
Verkamennirnir á Sauðárkróki og
sjávarþorpunum við Skagafjörð, ættu
einnig að minnast 25 auranna, er
Brynleifur ætlar nú að greiða Ak-
ureyrsku verkamönnunum við tunnu-
smíðið, þegar hann kemur næst til
þeirra í sínum langa atkvæðabón-
orðsleiðangri.
Rétt væri þá að spyrja, hvaða
kaup Brynleifur ætlaði að greiða
við vegavinnu í Skagafirði, ef hann
réði einhverju um það, hvort það
ættu að verða 25 aurar um tím-
ann. —
Nýja-Bíó hefir fært sýningar sínar
til kl. 9 í stað 8,30 að kvöldi. Mun
þelta vera gert svo bíógestirnir geti
hlítt á útvarpsfréttirnar, áður en þeir
fara að heiman, en þær byrja kl. 8,30
eins og kunnugt er.
Flóabáturinn »Unnur« strandaði á
innsiglingu til Raufarhafnar á Þriðju-
daginn var. Er um algert strand að
ræða.
Framtíðardraumar
„sjálfstæðis”'manna.
Fegurstu drauma mig dreymir
á daginn í vöku“---
Stefna og framtíðarhugsjón sjálf-
stæðismannanna frá fyrsta tugi þessar-
ar aldar birtist skýrt og ákveðið í
kjörorði þeirra: Vér viljum sjálfir ráða
yfir voru landi.
A þeim árum var það sjálfstæði
þjóðarinnar, sem var framtíðardraum-
urinn, og þá þóttu sporgöngumenn
útlendinga hér á landi lítt til frama
og gengis þjóðinni.
Þá skipaði sjálfstæðisnafnið virðu-
legan sess í meðvitund þjóðarinnar og
engan dreymdi um það, að eftir tvo
tugi ára myndi það verða orðið að
stolinni skrautfjöður á óverðugasta
stjórnmálaflokki landsins.
Draumar þjóðarinnar, í sambandi
við sjáifstæðisnafnið, voru glæsilegir í
þann tíð — djarfir og stefndu hátt.
Síðari ifma »sjálfstæðismenn« eiga
líka sína drauma. En þeir eru öllu
lágfleygari en draumar gömlu mann-
anna.
Er ekki þörf að færa mörg dæmi
þessu til sönnunar. Þau eru kunn öll-
um þeim, sem með stjórnmálum ís-
lendinga hafa fylgst sfðustu ár.
Nýjasfa dæmið skal aðeins tekið hér
til meðferðar.
Eftir að sjálfsforræði landsins, í
stjórnmálum, var fengið, kom starfið
fyrir sjálfsfæði atvinnuveganna fyrir
alvöru til greina.
Þegar fyrst var farið að stunda hér
síldarútveg, voru það Norðmenn, sem
öllu réðu á þeim vettvangi. Siðar var
útlendingum, með lögum, bolað frá
sildarverkun í landi og útflutningi
síldar. Þá hófst leppmenskan og Svíar
réðu hér lögum og lofum. Sjálfstæði
íslensks sildarútvegs var ekki til.
Með sfofnun Sildareinkasölu íslands
var leppmenskan kveðin niður. Sjálf-
stæði hlotið í þessari atvinnugrein,
sem útlendingar báru fulla virðingu
fyrir í fyrstu.
Með vaxandi áhrifum og stjóm síð-
ari tíma »sjálfstæðismanna« í Síldar-
einkasölunni, hefir að visu altaf meir
og meir verið gefið eftir fyrir ágangi
útlendinga, en það er ekki stofnun-
inni sjálfri að kenna, heldur þeimr
sem þar hafa mestu um ráðið.
Nú þegar stjórnarhögum einkasöl-
unnar er svo komið, að í framtíðinnr
er vissa fyrir að henni verður ráðið af
mönnum, sem er það áhugamál og
gera Síldareinkasöluna að því, sem
hún á að vera: Tæki til sjálfstœðis
og eflingar síldarútvegi Islendinga,
hefur þetta gæsalappa »sjálfstæðis«-
mannalið upp óp mikið og heimtar
Síldareinkasöluna laga niður.
Og hvað á að taka við?
Leppmenskan á að hefjast á ný. —
Framtiða draumurinn er sá, að þeir
stærstu af saltendunum geti »reddað«
sér með því að »komast inn á« ein-
hvern Svíann og verka fyrir hatm
sild á íslandi. Sjálfstæði síldarútvegs-
ins, sem atvinnuvegar, á að fylgja
með í ofanálag.
Hvílíkar »sjálfstæðis-«hetjur!
Von að þessir menn láti blöð sín
»engjast í kvöl« vegna þess að dönsk
skip skuli sigla undir sinnar þjóðar
fána í íslenskri landhelgi.
Skæðadrífa.
Samræmi.
Undanfarin ár heíir íhaldið farið
með völdin í Síldareinkasölunni,
með tilstyrk Framsóknarfulltrúans.
Þegar rætt hefir verið um ávirðing-
ar þessarar stofnunar, hefir íhaldið
haldið því fram, að þær væru jafn-
aðarmönnum að kenna, því þeir
færu með völdin í Síldareinkasöl-
unni. Nú, síðan kosningarnar á
aðalfund Síldareinkasölunnar, hafa
gefið jafnarmönnum aðstöðu til að
fara með völd í Einkasölunni fram-
vegis, ætlar íhaldið alveg af göflum
að ganga yfir því, að nú verði breyt-
ing á stjórninni, af því jafnaðar-
menn verði í meirihluta. Samræm-
ið er ágætt og íhaldslegt í hæsta
máta.
Viska Ólafs
Þegar rætt var um styrk frá bæn-
um á síðasta bæjarstjórnarfundi til
tunnusmíðis, og Erlingur Friðjóns-