Alþýðumaðurinn - 08.12.1931, Síða 1

I. árg.
75. tbl.
|
i
I

„Þýðingarlaust “
Pað hefir hlaupið heldur óþægi-
lega í taugarnar á riturum »Verka-
mannsins*, að »A!.þm.« sagði að
tillögur þær, er þeir kommúnistarn-
ir báru fram a síðasta verkamanna-
félagsfundi, hefðu verið og væru
þýðingarlausar. Allur næst síðasti
Verkam. er um þetta eina orð, að
heita má. Annars virðist varla vera
hægt að viðhafa vægara orð, þegar
starfsemi og tillagna kommúnist-
anna í verkiýðsfélögunum er getið,
þar sem tak? verður tillit til þess,
að þeir hafa ekki leyfi til að flytja
þar tillögur, sem verkalýðnum er að
gagni, vegna þeirrar starfskrár
Kommúnistaflokks íslands, sem þeir
hafa játast undir og starfa eftir- —
Par er þeim fyrirskipað aö nola að-
stöðu sína í verklýðsfélögunum til
að vekja óánægju með stjórn gætn-
ari leiðtoga verklýðshreyfingarinnar,
en það leiðir af sér sprengingu inn-
an verklýðshreifingarinnar og veik-
ir samtökin gagnvart auðvaldinu.
Komrnúnistarnir hafa því það hlut-
verk með höndum í verklýðsfélög-
unum nú, sem flugumenn atvinnu-
rekenda hér á árunum höfðu, enda
eru þeir, af atvinnurekendum, efldir
til þessa starfs, eftir föngum.
En af því, að Verkam. er nú svo
fjölorður um þetta, og vegna þess
að ýmsir menn innan verklýðshreif-
ingarinnar eru enn ekki búnir að
átta sig á því, að kommúnistarnir
sitji sífelt á svikráðum við verka-
lýðinn, skulu nú þessar makalausu
tillögur teknar fyrir, og þýðingarleysi
þeirra frá gagnlegu sjónarmiði —
sannaðar.
Verða því teknar fyrir tillögur
þær, sem um er að ræða.
Fyrsta tiliagan er um að sjómönn-
um verði greiddar 7 krónur fyrir
hverja hrásíldartunnu af þessa árs
framleiðslu. Búið var að samþykkja
áður á fundinum, að krefjast 5 kr,
greiðslu fyrir hverja tunnu. —
Verkam. segir, að þessi tillaga sé
þýðingarlaus, þar sem vitanlegt sé,
að Síldareinkasalan muni ekki geta
greitt svo mikið. Verkam. hefir því
sjálfur dæmt till- um 7 króna út-
borgunina enn fjær réttu lagi en
hina. — Búið var að samþykkja til-
lögu um að »allar« síldartunnurnar,
sem notaðar væru, skyldu unnar í
landinu. Tunnusmíðatillaga komm-
únistanna var því óþörf — þýðing-
arlaus. Sé gert út á sama hátt og
verið hefir, hefir stjórn Síídareinka-
sölunnar ekkert að gera með ráðn-
ingskjör sjómanna. Og kommún-
istarnir vilja það ekki heldur, því
þeir feldu viðbótartillögu frá for-
manni, um að einkasalan greiddi sjó-
mönnum tiitekið lágmark kaups, ef
hún sæi um útgerðina. Það er líka
skiljanlegt, og í fullu samræmi við
sjáifsálit kommúnistanna, að þeir
vilja ekki láta ófétis »kratana« vera
að skifta sér af kaupmálum sjó-
manna. — Stjórn Sjómannafélags
Norðurlands skipa eintómir komm-
únistar. Pað er félagsins verk að
ákveða sjómannakaupið, og því
verður ekki skotaskuld úr því, und-
ir annari eins ágætisstjórn og fé-
lagið hefir á að skipa. Pegar þess-
ar ástæður eru athugaðar, sést það
berlega hvaða þýðingu þriðja tillaga
kommúnistanna hafði á fundinn. —
Og eftir 5. till. kommúnistanna,
þegar búið er að fá sjómönnunum
skipin »í hendur* og þeir bera all-
an halla og ágóða af útgerðinni,
kemur vitanlega ekki til greina, að
útflutningsnefnd Síldareinkasölunn-
ar sé að sletta sér fram í það hvaða
kaup sjómenn skamta sjálfum sér.
Midviudagskv. kl. 9.
Taiandi tónar.
Sænsk söng- og tónmynd í 10
þáttum. Aðalhlutv. leika:
Hakon Westergren, Elisa-
beth Frisk og Stina Berg-.
Pessi sænska, gulifallega stú-
dentamynd — á að færa
okkur sönnur á það, að þó
fögur orð séu notuð og kjarn-
mikið má! talað, þá er þó feg-
ursta málið mál tónsnillingsins
— töframáttur tónanna.
Pá er kanske of mikið sagt, að
að segja að 4. till. sér þýðingarlaus
— þó hún sé reyndar þverbrot á
dagskrá kommúnistanna, sem halda
því fram, að verkalýðurinn eigi ekki
að gera neitt, sem leggur ábyrgð á
herðar honum, en með því að
verkalýðnum sé fengin síldarsölfun-
in í hendur, hlýtur hann að taka á
sig alla áhættu, er því fylgir. Og
reyndar má búast við, að útflutn-
ingsnefnd hugsi sig tvisvar um,
áður en hún fær þeim kommúnist-
unum sfldarsöltun í hendur, eftir
frammistöðu þeirra á »rauða plan-
inu« á Siglufirði í fyrra. En sam-
þykt 4. tiii. gerir 6. og 7. tillögur
kommúnistanna þýðingarlausar, því
auðvitað á verkalýðurinn það við
sjálfan sig, þegar hann hefir tekið
við síldarsöltuninni, hvaða kaup
hann reiknar sér og við hvaða að-
búnað hann býr í »síldarbrökkun-
um«. Það væri blátt áfram móðg-
un við verklýðsfélögin, að útflutn-
ingsnefnd Síldareinkasölunnar færi
að skifta sér af þeim málum.
!