Alþýðumaðurinn - 03.01.1933, Blaðsíða 2
J
3. Jafnaðarmannafél. Akureyrar, Ak.
4. Sjómannafél. Siglufjarðar, Sigluf.
5. Verkakvennafél. Ósk. Siglufirði.
6. Jafnaðarmannafélag á Slglufirði.
Tvö hálf-dauð félög á Húsavík’
Verkakvennafélagið *Eining< á Ak-
ureyii, sem fækkað hefir í um 60
konur á síðasta ári og nálega engin
verkakona er lengur í, og Verka-
mannafélag Akureyrar, sem nú er
hætt að boða fundi, nema með
þeirri leynd, að almenningur verði
þeirra ekki var, og með nokkurra
klukkutíma fyrirvara, svo vissa sé
fyrir að þangað komi ekki aðrir en
þeir, sem kommúnistarnir smala.
Pað er því ekki að undra, þó út
frá kommúnistunum berist þær
fréttir nú um þessar mundir, að úr
Verkamannafélaginu muni bráðlega
ganga um 150 manns. Verkamenn
irnir fara ekkert leynt með það í
eyru kommúnisíanna eða annara,
að það ógæfulið, sem búið er að
drepa þrjú félög verkaiýðsins hér
á Akureyri á tveimur síðustu árum
með óstjórn og ráðleysi sínu, sé
ekki fært um að leiða á farsælan
hátt málefni verkamannanna á Ak-
ureyri, og það verður ekki vart við
neina hrygð á svip kommúnistanna
yfir hinum danðu félögum, eða
hnignun þeirra félaga, sem ennþá
hjara í höndum þeirra. Væri þeim
velferð verklýðsfélaganna áhugamál,
myndu þeir haga sér á allt annan
veg en þeir gera.
Þeir myndu hætta því að gera
fundi félaganna að fundum hugs-
unarlausra ólátamanna, þar sem
gætnari menn vgrklýðsfélagauna
hafa óbeit á að koma-
Þeir myndu hætta því að eyði-
Jeggja vetrarvinnu fjölda verka-
manna, eins og þeir hafa gert í
tunnumáliuu.
Þeir myndu þá ekki halda fundi
eingöngu um mál, sem ekkert snerta
verkalýðinn, eða samþykkja að kasta
því fé, sem verkamennirnir greiða
af litlum tekjum sínum til félagsins,
í blöð kommúnistanna eins og
hugmyndin var að koma í gegn á
síðasta fundi í Verkamannafélaginu,
með því að láta félagið greiða
skatt til Verklýðssambands Norður-
lands, sem 5 af dauðu félögunum
ALPÝÐUMAÐURINN
væru í, og Verklýðssambandið gat
ekki látið lifa, auk heldur að það
hafi nokkuð annað gagn gert fyrir
félögin hér norðanlands.
Þeir myndu yfirleitt reyna að
haga sér eins og menn, ef þeim
væri ekki mest áhugamál að verk-
lýðsfélögin lognuðust út af.
Á rústum jáfnaðarmannafélaganna
á Siglufirði og Akureyri, sem kom-
múnistarnir drápu, hafa risið upp
iafnaðarmannafélög Alþýðuflokks-
manna Siglufjarðarfélíígið fjórfalt
mannfleira en það sem fyrir var og
Akureyrarfélagið álíka mannmargt
orðið nú þegar eftir 8 mánuði, eins
og jafnaðarmannafélag Einars Ol-
-'geirssonar, þegar það var í mestum
blóma. —
Verkamenn og verkakonur! Þegar
þið rennið huganum yfir starf ykk-
ar í verklýðsfélögunum hér, meðan
þið réðuð starfi Verkamannafélags-
ins og Verkakvennafélagsins, og
berið þau saman við störf komm-
únistanna, sem skilja eftir alt í rúst-
um að baki sér, þá verður ykkar að
sjálfsögðu Ijóst, að framundan liggja
ný verkefni, nýtt viðreisnarstarf,
bygt á öðrum grundvelli en þeim,
sem kommúnistarnir byggja á sinn
félagsskap, sem ekki getur lifað.
Sjómenn á Akureyri og Siglufirði,
sem að sjálfsögðu verðið að byggja
upp ykkar félagsskap að nýju, —
munduð þið fela kommúnistunum
forsstu ykkar mála aftur, eftir þá
reynslu sem fengin er af stjórn
þeirra á félögum ykka'r, sem nú
eru hrunin í rústir? Slíks þarf í
raun réttri ekki að spyrja. Reynslan
hefir þegar skorið úr því. Engum
ykkar myndi detta í hug að fela
þeim ykkar málefni aftur.
Eitt af viðfangseinum spekinga er-
lendis er að rannsaka hvaða samband
sé á miill vaxandi vinnuhraða og há-
vaða af störfum og umferð og vax-
andi taugaveiklunar fólks. Vilja margir
líta svo á, að hávaðinn einkum í stór-
borgunum hafi veiklandi áhrif á fólk-
iö. Þá halda og margir þeir, er hafa
ytir starfsfólki að segja, því fram aö
allskonar bávaði, t. d. í verksmiðjum,
rugli störf fólksins og lami það, og
það sé óbrigðul reynsla, að störf,
unnin í kyrð, komi að mestu gagni
og slíti fólklnu minst.
Rabb.
Góð er blessuð tíðin, en gangur
himintunglanna óheppilegur í tilliti
til atvinnubótavinnunnar við upp-
fyllinguna sunnan við Strandgötuna.
Ég er sem sé einn af þeim, sem á
að fá vinnu þar í 40 stundir, en
flóð og fjara taka ekkert tillit trl
mín eða annara, sem eru í vinnu-
þörf og gera framkvæmd vinnunn-
ar ómögulega um tíma. Ég hefi
því ekkert að gera, og til að hafa
ofan af fyrir mér — drepa leiðind-
in — fer ég að skrifa. — En um
hvað? —
Nóg er skrifað, en minnst um
þarlleg má! eins og t d. húsabygg-
ingar, húsaleigu og góðgerðarfélög
þau, sem nú eru að láta slá sam-
an kassa, sem eiga að heita hús
og á að selia, en ekki gefa — hefi
ég heyrt. Máske verður hægt að
búa á efri hæð »kassanna«, en
neðri háeðirnar virðast best fallnar
til að ístúdera* þar »Landa‘-fræði
og atvinnurekstur í sambandi við
það. Flestir leigjendur kvarta þó
yfir því að þeim þyki húsaleigan
há, enda gleypir hún hálfar tekjur
verkamannanna, eða allar — og vel
það. —
Ég er er hlessa á að aðrir eins
vildarvinir öreiganna og kommún-
istarnir hérna eru — eða segjast
vera—skuli ekki »samfy!kja« gegn
húsaleiguokrinu. Eða sfafar það
af því að forsprakkar þeirra eiga
flestallir hús þykir go*t að okra
á öreigunum eins og íhaldsmönn-
unum? Lækkun húsaleigunnar er
aðalatriðið nú sem stendur. Haldi
sama okrið áfram og verið hefir,
hljóta húsin að tæmast á næstunni,
Fólkið hvorki vill né getur látið flá
sig lengur.
Líka er nú orðið svo ódýrt að
byggja, að verkamenn geta byggt
yfir sig fyrir eins til tveggja ára
húsaleigu, ef þeir mega byggjaeftir
vild og þörfum og eins lítil hús
og þeir þurfa, sem nú virðist vera
orðið leyfilegt — samanber »kass-
ana«. —
Það er þó gott til að vita að
kaupmannastéttin, sú samanfléttaðz