Alþýðumaðurinn - 04.02.1933, Qupperneq 1

Aðvdrandi redd.
»Alþýðum.« hefir ekki eytt miklu
af rúmi sínu til að ræða um skrípa-
leikinn, sem fram heíir farið á hærri
stððum, i sambandi við dómsmála-
ráðherra samsteypustjórnar hinna ráð-
andi flokka í landinu, en þegar getið
var sektardóms Magnúsar Guðmunds-
sonar hér í blaðinu, var á það bent,
hvílík sneypa mál eins og þetta væri
fyrir þjóðina út á við. Dómut hæsta-
réttar hefir engu breytt í þessu efni.
fslenska þjóðin fellir sinn dóm — og
hefir þegar felt — eftir þeim gögnum
sem fyrir liggja, án tillits til þess
hvernig dómarar haga sér í hinum
ýmsu »réttum«.
Eins og dómur íslensku þjóðarinnar
hefir fallið á einn veg í þessu máli,
svo virðist og dómur annara þjóða
falla á sðmu lund. Einkum virðist
sambandsþjóð vorri — Dönum — hafa
orðið matur úr hneykslunum í sam-
bandi við æðstu verði laga og réítar
á íslandi, þó þeir af góðmannlegri
fyrirlitningu á »litla bróður* hafi hlíft
honum við löngum blaðaskrifum um
þessi mál. En hvernig þeir hafa talað
sín á milli og í eyru ýmsra »landa«
úti, má marka af grein, sem birtist í
»Alþýðublaðinu« 21. f. m. og heitir
»Fréttir frá íslandi*.
Oreinin er rituð af íslendingi, Aron
-Guðbrandssyni, sem dvelur í Dan-
mörku, og segir frá ýmsum fréttum,
er íhaldið hér heima hafði að segjá
Dönum um þær mundir er hneykslis-
málin voru á ferðinni, og hvað þeir
höfðu um þær að segja, sem var alt
annað en íslensku réttarfari til hróðurs.
Pá er getið þess bitra háðs Dana yfir
því að íslendingar gætu ekki eignast
aðra dómsmálaráðherra en þá, sem
voru undir ákæru, eða bendlaðir við
þau mál. [ þriðja lagi er getið dóms
sænsku þjóðarinnar yfir Ekman og
flokki hans, af því hann var flæktur
inn í Kreúgers-hneykslið, og hvað
mikið bjartara sé yfir sænsku þjóð-
inni aftur, af því réttlætistilfinning
hennar og sómakend kom svo berlega
í Ijós í niðurlögum Ekmans.
I fjórða lagi bendir greinarhöf. á
hve mikil hætla það sé fyrir þjóðina
að útlendingar tapi virðingu fyrir ís-
lensku réttarfari. Talar í því sambandi
um Englendinga, sem þykjast hafa um
sárt að binda vegna meðferðar js-
lendinga á veiðiskipum þaírra og fl.
Og í síðasta lagi er vikið að þeim
stjórnmálaflokkum, sem bera ábyrgð á
stjórnarfarinu og vali manna i æðstu
stöður. —
Nrðurlag nefndrar greinar er á þessa
leið: —
»Fyrir fáum árum las ég greinar í
enskum blöðum, sem voru tim ísland.
Greinar þessar gengu aðallega út á
það, að enskir útgerðarmenn kvörtuðu
undan þeirri meðferð, sem þeir hefðu
orðið að sæta af íslenskutn dómstól-
um, og þeir leifðu sér að efast um
réttmæti þessara dðma. Er nú nokk-
ur ástæða til þess að halda að þessir
menn fylgist ekki með þeim breyt-
ingum, sem verða á íslenskum dóms-
málum? Nei! Peir vita það, að
Jónas Jónsson dómsmálaráðherra var
álitinn geðveikur af andstæðingum
sínum. Peir vita það, að Magnús
Guðmundsson dómsmálaráðherra hefir
verið dæmdur í fangelsi. f*eir vita
það, að Ólafur Thors dómsmálaráð-
herra er meðeigandi og framkvæmda-
stjóri félags, sem brotið hefir lög
landsins. Og er það að ástæðulausu
þó erlendir menn efist um réttmæti
Jóii Sipirjónsson, I
útgerðarmaöur
á Húsavík, andaðist á Sunnudaginn
var, eftir langvarandi vanheilsu. Jón
heitinn var maður á sextugsaldri,
sérstaklega vandaður og heiðarlegur
í allri breytni. Hann var lengi starfs-
rnaður í verklýðshreyfingunni á Húsa-
vík og íulltrúi vetkamanna í hrepps-
nefnd, fjöldamörg ár. Þótti hann
hvarvetna hinn liðtækasti maður, og
vel liðinn af öllum.
þeirra dóma, sem dæmdir eru í landi,
sem stendur á því menningarstigi, sem
umgetinir dómsmálaráðherrar bera vitni
um? —
Allar þessar ráóherrasyndir verða
að skrifast í bók hins svokallaða Sjálf-
stæðisflokks !! á íslandi, en Framsókn-
arflokkurinn verður að taka á sínar
herðar bróðurpartinn af þeim afleið-
ingum, sem slíkar syndir geta haft í
för með sér, en sérstaklega ber að
víta forsætisráðherrann, Ásgeir Ásgeirs-
son, fyrir það, að hafa tekið í ráðu-
neyti sitt aðra menn en þá, sem lik-
legir eru til þess að verða þjóð sinni
til sóma. Ennfremur ber að víta for-
sætisráðherra fyrir það, að hann skuli
ekki hafa gætt stjórnmálaheiðurs lands
síns betur en svo, að íslendingar er-
lendis þurfi að bera kinnroða fyrir
þjóðerni sitt.«
K'æðaverksmiðjan Gefjun hefir keypt
Síldareinkasöluhúsið og hefir fluft
þangað skrifstofur sínar.