Alþýðumaðurinn - 25.03.1933, Side 2

2
alÞýðumaðurinn
B. S. A. — Sími 9.
óbreyttur. í þessum samningi eru
ýms atriði, sem ganga svo á rétt
verkamannanna, að varla er liggj-
andi undir, enda var nefnd sú, sem
verkamennirnir kusu sér á fundinum,
sem fél'agar Verkamannafélagsins
gengu af, sællar minningar, búin að
ákveða að fá lagfæringu á þessu,
verkamönnunum til hagsbóta, en nú
er þetta útilokað.
Þáer 7unda atriðið, þarsem Verka-
mannafélagið viðurkennir að bæjar-
stjórnin eigi »skaðabótakröfur« á
hendur félaginu vegna uppþotsins
við Novu. Þetta er einsdæmi í ís-
lenskri verklýðsmálasögu, að verk-
lýðsfélag hafi hagað sér svo, að hægt
hafi verið að sækja það til sakar
fyrir framferði þess — og félagið
viðurkennir þeita, sjálft og biðst
friðar. Ilvílíkt niðurlag! — Og
þvílíkt kjaftshögg á æsingamennina,
sem drógu verkalýðinn út í þessa
deilu, sem hann verður að kaupa
sig út úr og auðmýkjast fjuir!
í fyrrakv. var sameiginlegur fund-
ur í Verkam.fél. og »Einingu« um
þessi mál, og stóð hann langt út á
nótt. Þar settu verkamennirnir hnef-
an í borðið og knúð.u æsingaseggina
til að samþykkja miðlunartillögurnar.
Samt voru sett fram þrjú skýringar-
atriði á samkomulaginu og þar að
auki farið fram á að tveir menn,
sem búið var að ákveða í vinnuna,
ynnu þar ekki. Var þetta samþykt
með örfáum atkvæðum, en feld til-
laga, er fram kom á fundinum um
það, að reyna að útiloka félaga Verk-
lýðsfélags Akureyrar frá vinnu. Svo
var vilji verkamannanna á fundin-
um einbeittur að æsingaseggirnir
þorðu ekki að Játa á sér bera.
í gær skaut bæjarstjórnin á fnndi
og samþykti þar að taka hin þrjú
skýringaratriði inn i væntanlega
samninga, en fjórða atriðinu — um
údlokun þessara tveggja manna —
var neitað ákveðið og . talið fyrir
neðan allar hellur. Var svo Verka-
mannafélaginu gefinn frestur þar til
& IttorgUn.
í gæfkvöldi héldu svo hlutaðéíg-
andi félög fund og samþyktu þar,
að falla frá fjórða skiiyrðinu og
semja á þeim grundvelli. Var verk-
bannstilkynningin þá tekin ofan og
má nú búast við að 'þetta mál sé
þar meö á enda kljáð, — Nova
kemur á morgun.
Það sem sérstaklega einkennir
endalok þessa máls er það, að það
eru verkamennirnir sjálfir, sem taka
fram fyrir hendurnar á æsingafífl-
unum og bjarga málum sínum á
þann besta hátt, sem kostur er á.
— Þetta sannar og enn einu sinni
það, sem altaf hefir verið haldið
fram hér í blaðinu, að verkalýðurinn
vill vinna sig áfram á friðsamlegan
'nátt, og bjargar málum sínum altaf
á þann hátt, þótt hann hafi verið
æstur til óláta í bili. fað sannar
og áþreiíanlega þá kenningu jafn-
aðarmanna, að verkalýðurinn eigi
að vinna sig áfram eftir leiðum skyn-
semi, reynslu og athyglis, en leggja
ekki hlustir við ópum ærslaseggj-
anna, sem aldrei gera neitt annað
en draga verkalýðinn út í ófæruna,
sem svo hann sjálfur verður að
bjarga sér úr, ef hann ekki á að
farast. —
Uppreistarmenn
op íbalð sameinast.
Forgöngumenn uppreistarinnar við
Novu hafa haldið því mjög á lofti
að, ef Verklýðsfélag Akureyrar hefði
ekki verið stofnað, þá hefðu þeir
aldrei gert neitt uppþot, og svart-
asta íhaldið hér í bæ hefir tekið
mjög hjartnæmt undir þessa yfirtýs-
ingu uppreistarmannanna, og bás-
únað það út um allan bæ, að Verk-
Jýðsfélagið væri sá vargur í véum,
sem þeim bæri að stefna heift sinrti
að með uppreistarmönnunum. E*essi
játning uppreistarmannanna um að
uppþot þeirra bafi ekki byggst á því,
sem var haft að yfirvarpi, að bæjar-
stjðrn Akureyrar hafði ákveðið að
framkvæma tunnusmíði hér í bæn-
um í akkorði er gerði ekki taxakaúp
Verkamannafélagsins, sýnir mæta vel
það, Sem að sönnu var fyrir löngu
vitað, að það \ ar ekki uínhyggja þeirra
fyrir velferð verkalýðsins, sem hvatti
þá til starfa, heldur er slíkt notað á
sama hátt og fyrirbænir hræsnarans
á strætum og gatnamótum, í fyrstu
mun það hafa átt að fara leynt er
uppreistarmennirnir hvísluðu því í
eyru íhaldsins, að þeir liefðu orðið
góðu börnin ef verkalýðurinn hér í
bæ hefði staðið tvístraður og ófélags-
bundinn, eins og ihaldið óskar eftir
aö hann sé, en vígamóður uppreist-
armannanna og samhygð íhaldsins
með því áframhaldi þeirra að sundra
kröftum verkalýðsíns hefir gjört
þetta mál svo opinskátt að það er
komið inn í gatnaræður æsinga-
mannanna, og á opinbera mann-
fundi.
Að einu leyti er sannleiksvottur í
þessu máli og hann er, sá að verka-
mennirnir hér í bæ hafa haldið ó-
látamönnunum niðri 3 síðastliðin ár
með því að talra fram fyrir hendur
á þeim þegar átt hefir að fremja
upphlaup svipað því er hér hefir
gerst fyrir skemstu. Þeir hafa tekið
fram fyrir hendur þeirra manna í
Verkamannafélagi Alrureyrar, sem
slík óvitaverk hafa ætlað að vinna
og upphlaupsmönnunum hefir vaxið
þróttur í þessu félagi, þó tala
þeirra hafi ekki aukist við það, að
hyggnari og gætnari mennirnir hafa
yfirgefið þá og myndað nýtt félag.
Slikt kemur engum kunnugum
manni á óvart þó uppreistar- og ó-
látamenn þessa bæjar hatist við þá
menn, sem haldið hafa uppreistar-
hug og athæfi þeirra niðri undanfarin
ár, og íhaldið feti í slóð ólátanna
með hefndarhug til hins nýja fé-
lags. íhaldið veit að uppreistar-
mennirnir eru samherjar, sem kalla
fram rtkislögreglu Og facisma, sem
því er kærkomið ástand. Það verð-
ur því ékki talið óeðlilegt þó sam-
starf verði með þessum eðlisskyldu
yfirgangsflokkum, þó annar laumist
áfrtam að einveldistakmarkinu, en
hinn berjist með axarsköftum í sama
augnamiði.
Fáir rtaunu vera svo staurblindir
á eðli máls og manna, að þeir telji
það skyldu hygginna og rólyndra
verkamanna eða kvenna, að piutast
í félagsskap, með að því er virðist,
háif brjálUðunl Uppreistarmönnum,
sem fremja götuóeirðír og friðar-
spell á almannafæri, þó það gæti