Alþýðumaðurinn - 04.04.1933, Blaðsíða 1

III. árg.
Akureyxi, Þriðjudaginn 4. Apríl 1933.
Mat á síld.
Þeir, sem hafa fylgst með þing-
fréttum í vetur, hafa hlotíð að taka
eftir því, að aldrei í sögu Aiþingis
hefir verið unnið eins mikið og nú
að koma á mati á allskonar vöru-
tegundum, sem ekki hafa verið
matskyldar undanfarið, og herða á
mati því er fyrir var.
Vér höfum all umfangsmikið
fiskimat, og hefir það verið rækt í
mörg ár. Þó segir forseti Fiskifé-
lagsins, að þetta mat þurfi að auka
og herða. Undir því sé heill fiski-
útvegsins komiri.
Mat á ull og kjöti heíir átt sér
stað í mörg ár, og gert mikið gagn.
Þá er hið yfirstandandi Alþingi að
endurbæta fyrirmæli þessara mats-
laga og herða á matinu. Bændur
telja þetta brýna nauðsyn.
Þingmenn Skagfirðinga eru að
!áta Alþingi samþykkja heimildarlög
um mat á heyi, sem gengur kaup-
um og sölum. Þetta er talið nauð-
synlegt, og gerir þó heysala lands-
manna ekki mikinn hluta af við-
skiftum þeirra.
Þá er Alþingi að samþykkja
skyldumat á meðalalýsi. Feður
þessa matsfrumvarps telja það allt
að því glæpsamlegt að þetta skuli
hafa dregist fram á þennan dag.
Ennfremur hefir sú tillaga komið
fram á Alþingi nú, að ákveðið sé
að meta ýmsar iðnaðarvörur, sem
selja á út úr landinu, og innan
lands. —
Eti að sem/'a lög um mat á síld,
dettur etigum í hug.
Þetta er því einkennilegra fyrir-
brigði, sem vitanlegt er að síldin er,
sú vara, sem jafnvel mest af öllum
útflutningsvörum vorum þarfnast
mats, og þess á fullkominn hátt.
Á meðferð Alþingis á norsku
samningunum sést það, að harla
fáir af þingmönnum virðast hafa
þekkingu á síldarútgerðinni og
flestir þeirra eru algerlega kæru-
Iausir um allt það, sem að þeim
málum lýtur. Er þetta að vonum,
þar sem þingmannavalið er svo
rammvitlaust, eins og sést á því,
að allir þingmenn Eyfirðinga og
Akureyrar, eru bændur, sem virðast
hata alla síldarútgerð, þótt nær því
öll síld, sem veidd er hér við land,
sé verkuð og flutt út úr þessum
kjördæmum. Og eftir skrípaleik
Alþingis með síidarmatslögin s. 1.
ár, er ekki að undra þó jafn þörf
ráðstöfun, sem síldarmatslög, eigi
ekki upptök sín í þeirri samkundu.
En hvers vegna þegja síldarút-
gerðarmenn og saltendur? Finnst
þeim ekki nóg átt á hættunni þó
þessi þarfi liður, sem síldarmatið
er, sé ekki feldur burtu?
Það á sér hvergi stað, þar sem
síld er veidd og verkuð, að það
séu ekki til heimildarlög að minsta
kosti, sem gefa þeim kost á að
fá metna síld, sem þess æskja. —
Skotar, sem ekki hafa skyldumat á
síld, hafa heimildarlög um síldar-
mat og merkingareglur, og getur
hver sem vill notfært sér það. Varla
mætti minna vera hér.
Það virðast vera tiltölulega fáir
menn sem gera sér Ijóst hve mikil
stoð síldarseljendum er að útfiutn-
ingsmati, sem hið opinbera stendur
á bak við- Svo má heita að nýir
seljendur síldar, sem ekki eru þektir
á erlendum markaði, hafi ekkert
annað að styðjast við en viður-
kenningu ríkisins fyrir að vara
21. tbl.
M NYJA BIO M
Miðvikudagskvöld kl. 9:
GÖtlÞ
söngvararnir.
(3>Mary-Mary«)
Þýsk tal- og hljómmynd í 9
þáttum. Aðalhlutverkin leika
og syngja:
Comedian Harmonists.
»COMEDIAN HARMONISTS<
eru orðnir frægir um víða
veröld á síðustu árum, og
eiga myndir með þeim jafnan
vísa góða aðsókn.
þeirra sé frambærileg. Og vöntun
hins opinbera mats verður oft og
einatt til að fella verðið að nauð-
synjalausu.
Hvaða bagi er að því að hafa
ekki opinbert síldarmat sást haiia
vel hér nyrðra s. I. haust. Síld átti
að selja til Danzig. Salan átti að
fara fram hér og kaupendur kröfð-
ust mats á síldinni. Ekkert síldar-
mat var til, og til þess að láta það
eitthvað heita, setíi seljandinn, eða
réttara sagt milligöngumaðurinn
milli seljanda og kaupanda, um-
boðsmenn sína til að meta síldina.
Þetta var sala til staðar þar sem
kaupendur voru vanir að kaupa
eftir matsvottorði. Þrátt fyrir það
að síldin var að öllu leyti verkuð
eftir kröfu kaupanda, feldi hann
hverja tunnu um ca. 5 krónur þeg-