Alþýðumaðurinn - 12.06.1933, Síða 1
w
ALÞYÐUMAÐDRINN
.
III. árg. Akureyri, í’riðjudaginn 12. Jún ú 1933. 31. tbl.
íataskifti íhaldsins.
Pað er einkenni á stjórnmálaflokk-
um, sem annað tveggja eru myndaðir
til að vinna þjóðinni skaða, eða eru
orðnir svo hlaðnir pólitískum syndum,
að áberandi ér, að þeir eru að mynda
sér allskonar aukadeildir undir öðrum
nöfnum, eða þá umskíra sig árlega til
að villa á sér heimildir.
Kommúnistaflokkur fslands, þótt
ungur sé, er frjósamastur að því er
snertir hina pólitísku afleggjara undir
hinum og öðrum nöfnum. Samfylk-
ingin, Baráttuliðið, Sovét-vinirnir, Ung-
herjar, A.S.V. og fl. af þessu tagi, er
allt grímuklætt kommúnistaflokksdót;
veiðarfæri til að lokka til sín fólk,
sem ekki sér í gegnum þennan svika-
vef. —
íhaldið, samábyrgðarfylking auð-
valdsins á íslandi, er frægt fyrir hin
tíðu fataskifti og nafnabreytingar. Pað
er alveg sama hvaða nafn þessi flokk-
ur hefir tekið sér. Eflir örskamma
stund hefir það veiið sso atað póli-
tískum syndum, að flokkurinn hefir
ekki treyst sér til að bera það áfram,
Nú er sjálfstæðisnafnið orðið flokknum
svo til vanvirðu, eða réttara sagt,
flokkurinn orðinn nafninu svo til
skammar, að talið hefir verið nauð-
synlegt að láta hvorutveggja draga sig
í hlé fyrir hinu nýjasta afsprengi auð-
valdsins — Pjóðernishreyfingunni. —
Pað kemur betur f ljós með degi
hverjum, sem líður, að Pjóðernishreyf-
ingin er ekkert annað en ný föt auð-
valdsins á íslandi, sem gengið hefir
með sjálfstæðiskápuna á öxlunum und-
anfarið. Að örfáum pólitískum villing-
um undanskildum, eru það »sjálfstæð-
ismenn*, sem mynda hinn nýja flokk.
Ekkert ber þar á milli annað en það,
hverjir eigi að fara með völdin, —
Gömlu íhaldsseggirnir kunna því illa
að láta taka af sér völdin í einni svip-
an, ekki síst fyrir það, að þeir treysta
þeim angurgöpum, sem Þjóðernishreyf-
inguna leiða, ekki til að fara með þau.
Á hinn bóginn játar »hreyfingin« það
opinskátt, að hún hafi ekkert annað út
á sjálfstæðið að setja, en stjórnina á
flokknum.
Blaðakostur auðvaldsins ber þessa
líka Ijósast vitni.
Völd gömlu íhaldsmannanna eru
sterkust í Reykjavík. Par urðu hinir
nýju framherjar auðvaldsins að stofna
nýtt blað fyrir sig, því »Morgunbl.«
og »Vísir« voru svo föst í sessi. Hið
nýja blað blakar ekki við þessum
máttarstólpum auðvaldsins, og gömlu
blöðin gera gælur við »hreyíinguna«.
Á ísafirði var íhaldsblaðið dautt. Par
var sett á stofn nýtt blað, gefið út af
sameinuðum »gömlu« og »nýju«
flokkunum. Á Siglufirði víkur blað
sjálfstæðisins fyrir nýju blaði »hreyf-
ingarinnar«. Hér á Akureyri lá við
sjálft að »íslendingur* væri .lagður í
líkkistuna og nýtt blað sett á stofn.
Var engu öðru en deyfð og áhuga-
leysi um að kenna, að þetta var ekki
gert. Á Austurlandi var blað íhaldsins
dautt. Par mun nú í uppsiglingu nýtt
blað, stutt af báðum »elimentum«
auðvaldsins.
Pað er í það vitnað, að þeir Gíslar
»hreyfingarinnar« skammi sjálfstæðið
á róg9feiðum þeirra um landið. —
Petta er aðeins yfirdrepskapur, og
gert í þeim eina tilgangi, að gera
skammirnar um Framsóknarflokkinn
áhrifameiri.
Og nú þegar til útnefningar full-
trúa auðvaldsins við þingkosningarnar,
sem fram eiga að fara í næsta mán-
uði, kemur, verða einir og sömu
»kandidatar« fyrir »báða flokka*. En
vinnubrögðin eiga að verða þau í
kosningahríðinni, að »hreyfingin< á að
sækja á hina flokkana, en »sjálfstæðið«
að liggja sem mest á milli hluta. —
Með þessu hygst auðvaldið að leiða
athyglina frá þess fyrri syndum, en
að »hreyfingunni«, en hún hefir þvi
láni að fagna, að vera ný og
syndlaus.
En bak við tjöldin liggur allt í
faðmlögum. Par æsa eldgamlir íhalds-
hólkar ófyrirleitna ærslabelgi til óláta,
yfirgangs og hermdarverka, þó þeir,
framan í kjósendur, láti sem svo að
þeir séu gætnir menn.
Skæðadrífa.
Sigur Framsóknar.
»Dagur« lætur svo um mælt, í sam-
bandi við lausn stjórnarskrármálsins,
að »aðalsigur Framsóknarmanna sé
fólginn í því, að þeim hefir tekist að
verja réttindi sveitanna til eigin full-
trúavals«. Með öðrum orðum: að
aðalsigur Framsóknar er, að dómi
blaðsins, sá að viðhalda sama órétt-
lætinu í kjördæmamálinu og verið
hef;r. Geta áfram alið lægstu hvatir
þiöngsýnustu bænda á hugsuðum
heimaalningshætti og glepja þeim
nauðsynlegt víðsýni yfir þjóðmálin í
heild. Viðhalda smásálarlegum reip-
drætti milli þingmanna um bein og
hnútur handa sérstökum kjördæmum,
og lönguninni til að troða skóinn
niður af náunganum. Flokkur, sem
telur þetta siglir, virðist standa of
neðarlega á pólitískri þroskabraut.
Hinar ieitandi sálir.
Kommúnistarnir eru auðsjáanlega í
hálfgerðum vandræðum með lystuga