Alþýðumaðurinn - 01.07.1933, Side 1

III. árg.
Akureyri,
Laugardaginn 1. Júlí 1933.
36. tbl.
Pví var lofað í síðasta blaði, að
fara nokkru nánar inn á »Novu«-
deiluna í sambandi við útkomuna
á tunnusmíði bæjarins s. 1. vetur
og vor. — Er því réttara að gera
þetta nú, þar sem síðasti »Verkam.«
er enn að reyna að verja asnastrik
kommúnista í kaupgjaldsmálum hér
í bæ- —
Á síðasta bæjarstjórnarfundi gaf
atvinnubótanefnd skýrslu um út-
komuna á tunnusmíðinu, svo hinn
endanlegi dómur er um það fallinn
hverjír hafa haft réttara fyrir sér í
deilunni í vetur, bæjarstjórnin eða
æsingafífl kommúnista. Sýnir út'
koman það, að Novu deilan var al-
gerlega óþörf, og til einskis gagns
fyrir verkamennina, því það er ekki
einungis svo, að smíðið gefi verka-
mönnum þessa krónu á tímann,
sem þekn var greidd út, heldur er
von um dálitla viðbót handa þeim,
þegar tunnurnar eru seldar.
Kommúnistarnir hófu »Novu«-
deiluna undir því yfirskini að verið
væri að verjast almennri kauplækk-
un og tryggja hag verkamannanna
í verksmiðjunni. Hræðslan við al-
menna kauplækkun var algerlega
ástæðulaus. Búið var oft að vinna
að tunnusmíði hér fyrir lægra kaup
en taxti ákvað. Petta leiddi ekki til
neinnar kauplækkunar við aðra
vinnu- Um bæinn var ekki að
fala. Hann var bundinn við samn-
inga um þessa hluti, enda auðvelt
að ganga frá þessu atriði að nýju
með einfaldari samþykkt í bæjar-
stjórn. Um aðra vinnu en hjá bæn-
um var ekki að gera á þessum
tíma. í Tunnuverksmiðjunni á Siglu-
firði unnu menn fyrir 80 aura um
tímann í vetur, og voru hvergi
smeikir, enda kom ekki að sök. —
Þessi ástæða fyrir deilunni var því
tilbúningur og ekkert annað.
Hvað »Novu« deilan bætti hag
verkamannanna sést á því sem hér
fer á eftir:
í fyrstu átti að greiða verkamönn-
um 70 aura fyrir hverja tunnu, sem
verksmiðjan skilaði. Erlingur Frið-
jónsson fékk þetta hækkað í bæjar-
stjórn upp í 75 aura — deilulaust.
Það sem tunnusmíðið gæfi fram
yfir þetta, áttu svo verkamennirnir
að fá þegar tunnurnar væru seldar.
— Nú hefir útkoman orðið sú, að
smíðið hefir kostað 8o aura á
hverja tunnu, eða sama sem og
mönnunum hafi verið greiddir 80
aurar út á hverja tunnu í stað 75
aura, sem bæjarstjórn samþykkti í
fyrstu.
Það eitt sem því »Novu«deilu-
mennirnir geta fært sér til inntekta
er það, að mönnum hafi verið
borgað út strax 5 aurum meira á
tunnuna en bæjarstjórn ætlaði, í
stað þess að fá þessa aura í haust.
Þetta nemur kr. 26,25 á mann, en
þeir höfðu að meðaltali 418 krónur
fyrir vinnuna í verksmiðjunni.
Þetta er þá aliur gróðinn af
»Novu«deilunni!
Það er ekki ófróðlegt í sambandi
við þetta mál, að gera samanburð
á vinnubrögðum þeirra, sem vinna
af viti og stillingu að hag verka-
lýðsins, og hinna, sem stofna til
óláta í tíma og ótíma- — Erlingur
Friðjónsson fékk greiðslu til mann-
sem fer burt úr
bænum f y r i r
kosningar, er áminnt um að kjósa
hjá bæjarfógeta áður en það fer. —
Leiðbeiningar gefnar á skrifstofu
Alþýðuflokksins, Strandgötu 9, kf.
4—7,30 e. h. hvern dag. Sími 214,
anna hækkaða um 5 aura á tunnu
með því að flytja tillögu um það
í bæjarstjórn, sem kostaði engin
ólæti. Samninganefnd verkamann-
anna fékk þau hlunnindi fyrir þá,
að þeir fengju affall til eldiviðar,
sem óhætt er að reikna um krónu
virði á dag, eða sama sem 10 aura
hækkun á tímann á kaupi mann-
anna. Þetta fékst fram þegjandi og
hljóðalaust — sama sem 15 aura
hækkun á tímann, eða vel það.
En hvað kostaði hækkunin, sem
fékst með »Novu«-uppþotinu? (ca
6 aurar á klst.).
Það er ekki vegna Akureyrarbúa
sem »Novu«-deilusvívirðingin verð-
ur hér dregin frain í réttu Ijósi. —
Bæjarbúar þekkja hana. En það
er vegna verkafólks sem býr víðs-
vegar á landinu, og til þess að
varpa Ijósi yfir stefnu og vinnu-
brögð þeirra »baráttusveita«, sem
Kommúnistaflokkur íslands er að
mynda hér og þar á landinu, að
það er gert.
í stað þess að taka það auð-
fengna, en þó óþarfa, loforð af
bæjarstjórn, ð hún lækkaði ekki
kaup í alnenr i vinnu, þótt félagið
gengi inn á lægra kaup í tunnu-
verksmiðjunni, er verkbanni dembt
á »Novu« og bai, rað að /inH*