Alþýðumaðurinn - 15.07.1933, Side 1

ALÞÝÐUMAÐURINN
III. árg.
Akureyri, Laugardaginn 15. Júlí 1933.
40. tbl.
»Kommúnistar taka að
sér að vinna skítverk^
in, sem íhaldsmenn
þykjast vera of fínir
til að standa í.«
(Ingimar Tónsson, útvarps-
ræða 12. Júlí 1933).
Pað þarf ekki að lýsa í löngu
máli róginum og níðinu, sem kom-
múnistar halda uppi um Alþýðu-
flokkinn og foringja hans. — Öll
þjóðin hefir veitt þessu athygli. —
Verkaskiftingin, sem átt hefir sér
stað milli íhalds og kommúnista í
nýafstöðnum útvarpsræðum hefir
einnig, og ekki síður, vakið athygli
þjóðarinnar. Þar hafa íhaldsmenn-
irnir haft það hlutverk með hönd-
um, að skamma Framsókn, en kom-
múnistarnir hafa tekið að sér að
níða Alþýðuflokkinn. — íhaldsmenn
og kommúnistar hafa varla minnst
hvorir á aðra, hvað þá hallmœlt
hvorir öðrum.
Pessi verkaskifting er harla eðli-
leg, þegar að er gáð. Kjarnj íhalds-
flokksins eru atvinnurekendur, sem
gjarnan vilja halda persónulegum
friði við verkalýðinn, sem aðallega
myndar Alþýðuflokkinn. — Þessir
menn og flokkslegir fulltrúar þeirra
vilja því vera Iausir við illindi við
verkalýðinn. Kommúnistar, sem hér
á landi eru pó .tfskir flórmokarar
íhaldsins, hafa því það verk með
höndúm að níða verkalýðinn, sam-
tök hans og foringja. — Peir eru
hreiknir af þessum störfum og
ganga allt af lengra í þessum efn-
um en fhaldið fær sig til að gera.
Kosningaskrifstofa
Alþýðuflokksins
Skrif Sveins Benediktssonar um
Guðmund Skarphéðinsson í fyrra,
voru af alþjóð dæmd einhver svart-
asti bletturinn á íhaldinu, og var
þó ekki allt körugt fyrir. — Petta
fann íhaldið sjálft og hætti að
minnast á þessa hluti. Vildi ekki
tefla sóma sínum í hættu meir en
búið var.
En það var annar flokkur íland-
inu, sem ekki þurfti að hugsa um
»sóma* sinn eða drengskap. Pað
var Kommúnistaflokkur íslands. —
Foringjar hans tóku við, þar sem
íhaldið hætti, og héldu róginum og
svívirðingunum á hinn látna verk*
lýðsforingja áfram, bæði leynt og
Ijóst. —
Pað er því engin tilviljun, að nú
— á sama tíma og harmsagan
Iandskunna var að gerast á Siglu-
firði í fyrra, og ekkja Guðm. heit-
ins Skarphéðinssonar situr yfir barni
þeirra á líkbörunum, hefir helsti
maður Kommúnistaflokksins, Einar
Olgeirsson, upp raust sína hér og
tekur að níða Guðmund heitinn í
gröfinni.
Pótt E. O. sé að reyna að draga
úr þessum óþokkahætti sfnum f
síðasta Verkam, með þvf að segja
að hann hafi aðeins spurt, tekst
honum þetta ekki. Á framboðs-
fundinum sagði hann frá því, að
hann hefði ekki vikið úr Síldar-
einkasölunni fyr en hann var rek-
inn, meðal annars vegna þess að
hann hefði vitað að Guðm. Skarp-
héðinsson hefði átt að taka sæti
hans, »maður, sem* — og svo tók
verður á skrifstofu bæjar-
stjóra meðan á kosning-
unni stendur á morgun.
Peir alþýðumenn og kon-
ur, sem vilja hjálpa til við
kosningarnar, mæti þar kl.
I e. h. — á skrifstofu
bæjarstjóra. —
Sími 153.
hann að þylja upp skattsvikalýgi
Sveins Ben,, en varð að hætta í
miðju kafi, af ástæðum, sem frá
hefir verið sagt hér í blaðinu. —
Engum mar.ni, sem var á fundin-
um duldist það, að Einar œtlaði
að kitla svartasta íhaldið til fylgis
við sig með róginum um G. Sk.,
og að hann stóð þar sem fram-
herji samviskulausasta auðvaldsins
í landinu, sem vill alla heilbrigða
og heiðarlega verklýðsforingja feiga
og svífst engra klækja, ef fyrir
hendi eru þau ómenni, sem láta
nota sig til hermdarverkanna.
Einar Olgeirsson nýtur þess, að
hann er hvorki í framboði á Siglu-
firði, né staddur þar. — Væri svo,
myndi hann sæta ekki betri með-
ferð en Svéinn Ben. í fyrra. Sigl-
firskur verkalýður man foringja
sinn og velgjörðamann Iengur en
árið. Það sýnir grein St. J. St. hér
í blaðinu í dag.