Alþýðumaðurinn - 15.07.1933, Blaðsíða 6
6
ALPÝÐUMAÐ LiKlNN
verið á Iofti haldið af flokknum. Á
síðasta Alþingi flutti Jón Baldvins-
son frumvarp í sömu átt. En vegna
andstöðu hinna flokkanna, er með
völdin fara, tókst ekki að Iögfesta
þetta skipulag. Hinsvegar tók Al-
þyðuflokkurinn vitanlega þann kost-
inn, að styðja að breytingum til
bóta á stjórnarskránni, þó ekki feng-
ist sú lausn þá þegar, sem flokkur-
irin stefnir að.
Kommunistar ættu sem fæst að
segja um lýðræði í verklýðsfélög-
unum. Par hafa þeir sjálfir beitt
hinu argasta ofbeldi, málþófi, ólát-
um, stappi, gengdarlausum og van-
hugsuðum tillagnaaustri, og þannig
flæmt flesta hugsandi verkamenn
burt af fundum, og úr félögunum,
þar sem kommúnista hefir gætt
eitthvað verulega. Þeir hafa innan
verklýðsfélaganna stofnað sérstaka
hópa og flokka (sellur), sem haldið
hafa uppi gengdarlausum óróa á
fundum og breitt níð og róg út
á meðal félagsmanna.
En það er annars kátbroslegt að
lesa Iýðræðiskjökur kommúnistanna,
þeirra manna, er berjast gegn öllu
lýðræði, hæða það og fyrirlíta; þeirra
manna, er fyrst og fremst hafa of-
beldið á stefriuskrá sinni og keppa
að algerðu einrœði. Sjálfir segja
þessir menn í »baráttuskrá« sinni,
að þeir vilji brjóta ríkisvaldið á bak
aftur og koma á »alræði öreiganna*,
og að »rússneska byltingin sé þar
til fyrirmyndar*. Og svo eru þessir
kumpánar að tala um lýðræði! Pér
ferst, Flekkur, að gelía.
Fö/suðu víxlarn/r hans
Einars Olg.
Á framboðsfundinum fór Einar
Olg. að blaðra um einhverja »fals-
aða víxlac í Útvegsbankanum. Enga
grein gat hann samt gert fyrir orð-
um sínum, er honum var bent á,
að hann væri hér að fara með arg-
asta bull. Og það er með öllu
rangt og fullkomin ósannindi, að
Útvegsbankinn hafi fengið Lands-
bankanum víxla »að veði eftir að
þeir voru orðnir verðlausir*, eins
og E, O. tönglast á í síðasta
»Verkam.« En það er auðséð á
öllum þessum þvættingi E. O., að
hann botnar ekkert í bankastarfsemi,
víxlum né verslunarmálefnum, þótt
hann um skeið hafi verið hátt laun-
aður forstjóri Síldareinkasölunnar
og stundi nú heildsöluverslun. —
Virðist hann skorta jafn átakan-
lega hæfileika til þeirra starfa eins
og stjórnmálastarfsemi.
Tvö saurblöð ,í Rvík, »Stormur«
og »Verklýðsblaðið«, fluttu um
skeið sama þvættinginn um »föls-
uðu víxlana.* Var þar eins og oft
áður, samfylking íhalds og komm-
únista. En þessi rógur var rekinn
ofan í blöðin og þá birt yfirlýsing
frá Landsbankanum, sem sannaði
að ekkert var hæft í áburði íhalds-
og kommúnistablaðanna,
Hið sama er að segja um seðla-
útgáfuna. Par er um beina blekk-
ingu að ræða. Útvegsbankinn hef-
ir ekki haft neina seðla í umferð
aðra en þá, er honum var heimilað
af þingi og stjórn.
Ská/aræður fyrir fasisíum.
Síðasti »Verkam.« segir frá því,
með mikilli vandlætingu, að ráð-
herrarnir í Rvík skáli í »dýrindis-
veislum fyrir morðingjanum Musso-
lini.« Pað má vel vera að brodd-
arnir í Rvík haldi skálaræður fyrir
Mussolini. En það hafa fleiri haldið
skálaræður fyrir æðstu mönnum
fasistanna á Ítalíu.
Á Genua þinginu, er haldið var
fyrir nokkrum árum, hélt utanrík-
isráðherra Sovét-Rússlands, sem þá
var þar staddur, skáiaræðu fyrir
íta/ska konginum. Meðal ann-
ars komst sendiherrann svo að
orði: »Ég heilsa yðar hátign, æðsta
þegni ríkisins, verndara hamingju
landsins. Pjóð vcr hefir — máske
vegna hins skæra sólskins í Ítalíu
— haft sérstakt dálæti á þessu landi.
Ég vona að hið skæra ítalska sól
skin, hinn Ijúfi hugur ítalanna,
styðji að því að þetta þing nái
hinu mikilvæga marki sínu. Vér
vonum, að einmitt hér á Ítalíu verði
unnt að tengja bróðurbönd á milli
þjóðanna, hér þar sem hið bláa haf
vaggar oss á bylgjum sínum —
hafið, sem er tákn um sameiningu
landanna.* —
Þannig var skálaræða kommúnist-
|
ans fyrir ítalska konginum. Forsæt-
isráðherrann okkar hefir vafalaust
ekki verið fjálgari né talað með
meiri samúð og lotningu fyrir fas-
istastjórninni ítölsku, heldur en
sendiherra Sovét Rússlands.
Fylgi Einars.
Við síðustu kosningar, véluðu
fylgismenn E, O. nokkuð af alþýðu-
fólki yfir á hann með þeím ósann-
indum, að hann ætti vísa kosningu.
Nú eru þeir byrjaðir á sama leik,
þótt þeir viti að fylgi E. O. fer
þverrandi með hverjum deginum,
og að hann stendur fjærst allra
frambjóðendanna að komast að. —
Þá er þeirri lygi haldið fram af
sömu mönnum, að menn úr Verk-
lýðsfélagi Akureyrar séu að vinna
fyrir Eínar, og jafnvel því líka, að
Vilhjálmur Pór og fleiri kaupfélags-
menn styðji kosningu hans !! Þeir
sem ekkert annað hafa til að fljóta
á en lýgina, finna upp á ýmsu, og
mun almenningur ekki láta flekast
af þessu.
Kveldúlfur og Mjólkur-
félagið buðu hœst.
Einar Olgeirsson sagði frá því á
framboðsfundinum, að Jónas frá
Hriflu hefði boðið honum skóla-
stjórastöðuna við Gagnfræðaskól-
ann hér, þegar hann fór frá Síldar-
einkasölunni, *ef hann hœtti að
kljúýa verkalýðinn«. Og gat hann
þess, að honum hefði verið boðiö
eitthvað fleira, sem hann nefndi
ekki, en fyllilega mátti heyra á hon-
um, að ekki hefði verið neitt Iítils-
virði fyrir sig. Mátti fyllilega á pilti
þessum heyra, að honum fannst
ekki lítið til um sig þegar önnur
eins boð og þessi voru í hann
gerð, En Kveldúlfur og Mjólkur-
félagið urðu þó hæstbjóðendur í
Einar, þegar hann slapp úr Einka-
sölunni, því eins og kunnugt er,
fór hann beint í faðm þessara
stærstuauðfélaga landsins ogstjórn-
ar þaðan af mikilli trúmennsku
klofningsstarfsemi kommúnistanna,
Kveldúlfi og Mjólkurfélaginu til
hagsældar.