Alþýðumaðurinn - 25.07.1933, Blaðsíða 3

Loforð og svik.
Pað eru fleiri en Bólu Hjálmar
heitinn, sem hafa bikkjuna í togi,
með dra'psklyfjunum af loforðum
og svikum sitt í hvorrí hiið. Sá
er aðeins munurinn að klyfjarnar
á bikkju Hjálmars voru frá kaup-
manninum, en þessir truntutogarar
nútímans leggja til klyfjarnar sjálfir.
Pað var ekkert smáræði, sem
Einar Olgeirsson lofaði að gera
fyrir verkalýðinn — fyrir kosning-
arnar. Loforðaklyfin á bikkjunni
hans, var bæði umfangsmikil og
flölskrúðug.
Á hverjum »almennum verklýðs-
fundi<; á hverjum »sellufundi<; í
hverju húsi, þar sem E. Ó. sjálfur
og smalar hans hétu á vatnsgraut-
armiskunsemi kjósenda, var hlaðið
álitlegri viðbót í loforðaklyfina, og
gjafirnar urðu því fleiri og glæsi-
legri sem við heimskara fólk var átt.
En stærstur allra loforðapinkl-
anna var 20 þús. króna sjóðurinn,
sem E. O. sagði að Erlingur Frið-
jónsson ætlaði að hafa af síldar-
stúlkunum, en hann skyldi nú færa
þeim, ef þær kysu sig.
Einar hélt fund með síldarstúlk-
unum og talaði sig heitan yfir
þeirri »kúgun«, »áþján« og >arð-
ráni«. sem E. F. leiddi yfir síldar-
stúlkurnar með því að hækka kaup-
ið við síldarvinnuna frá því, sem
hin »sléttvísa« »Eining« hafði samið
um í fyrra. En nú sagði hann að
bikarinn væri barma fullur, og meir
en það. Nú væri frelsarinn kominn
í sinni eigin mynd. Nú skyldi
hann ganga fram fyrir skjöldu, og
hvergi hika né hopa, þó gummí-
kylfur Jóns Kristjánssonar skyllu á
sér, og vatnssprautur auðvaldsins
fossuðu um sig eins og Áskel um
árið. Nú skyldi hann hjálpa síldar-
stúlkunum til að stöðva vinnu við
fyrsta síldarskipið, sem kæmi inn
og fá taxta Einingar viðurkendan
— í fyrsta sinn í mörg ár. — Og
hrifningin var afskapleg meðal lýðs-
_ns- Barkárkerlingarnar klöppuðu
'»frelsaranum« aftan og framan, og
voru aiveg hissa af því hvað hann
ALÞÝÐUMAÐURINN
væri góður við verkalýðinn. Víga-
móður greip þá stéttvísu. Björn
Grímsson stakk höndunum niður
úr buxnavösunum, Áskell hnepti
að sér lafafrakkann, eins og hann
fyndi ískulda vatnsins leggja um
sig. Magnús fletti ermunum upp
fyrir olnboga, og Kristfinnur skjögr-
aði aftur og fram, og barði um sig
með Verkamanninum.
Peíta var fyrir kosning-
arnar.
Pað kemur sér vel þegar rás
viðburðanna er sú, að þeir, sem
lofa með það fyrir augum að svíkja
verða ekki klemdir til að efna lof-
orðin. Einar Olgeirsson lenti í
þessari hundaheppnl. Hefði komið
síld á einhverja síldarstöðina fyrir
kosningarnar, hefði hann verið
neyddur til að efna til uppþots, sem
sjálfsagt hefði mishepnast. En af
því síldin kom nú ekki fyr en dag-
inn eftir kosningarnar var aðstaðan
orðin breytt, og óhætt að skjóta
sér undir svikin.
Kosningarnar voru um garð
gengnar. Það var hægt að síma
það til Moskva, að 522 atkvæði
hefðu fallið á kommúnista á Akur-
eyri. Umhyggjan fyrir verkalýðn-
um var þar með öll á bak og burt.
— Síldarskip kom til Jóns Krist-
jánssonar; mannsins, sem kommún-
istarnir leggja sig alla fram til að
ljúga æru og mannorði af; mannsins
sem þeir, að undirlagi Einars,
kalla kaupkúgara, og öðrum Ijótari
nöfnum. Söltun byrjaði. Einar svaf,
með loforðin við höfðagaflinn og
svikin tilfætis. — Björn Grímsson,
Elísabet, Sigþór, Áskell, Kristfinnur,
Magnús og Jói með gleraugun —
öll sváfu þau vitandi um engan
kúgaðan og arðrændan verkalýð.
Og mannvinirnir Guðmann og Stein-
grímur sváfu líka, dreymandi um
rússneskar rúblur í vösunum og
himinháa stafla af sleikipinnum, sem
draga aura úr höndum barna fá-
tæklinganna, í sjóði okraranna. Og
síldarskipin komu hvert af öðru.
Einar sté upp í bíl og hélt heim á
leið; heim til 12—15 þúsund króna
ársteknanna. Bikkjan hans stundi
undir klyfjunum, loforðunum öðru
megin, og svikunum hinu megin.
3
Ódýrt!
Karlm. buxur frá kr. 5,50
Khakiskyrtur — — 4,90
Karlm. sokkar — — 0,65
— nærskyrtur— — 1,85
— nærbuxur — — 1,85
Enskar húfur — — 2,25
Leðurbelti — — 1,75
Gummíbelti — — 0,85
Vinnuvetlingar — — 0,75
Handklæði — — 0,65
Tvisttau — — 0,65
Léreft, hvít — — 0,70
Flónel, röndótt — — 0,85
Rúmteppi, hvít — — 4,90
o, m. m. fl.
BraunS'Verslun.
Páll Sigurgeirsson.
Nýtísku kvensokkar
í stóru úrvali — nýkomnir.
Brauns-Verslun.
Páll Sigurueirsson.
D C f) -bílar bestir.
u.u.ks. Símj 26Q
Forystulýðurinn dreifði sér á at-
vinnustöðvarnar. Sumir fóru til
Siglufjarðar, til að njóta hlunnind-
anna af síldarvinnutaxta Verka-
kvennafélags Siglufjarðar, sem gerð-
ur var gildandi með atbeina Alþýðu-
sambandsins. Aðrir k'omu konum
sínum á síldarstöðvarnar, þar sem
unnið er eftir >Erlingstaxtanum«,
eins og »Verkam.« kallar það.
Hagsmunum verklýðsforingjanna
var borgið■ Tuttugu þúsundirnar,
sem Einar ætlaði að gefa síldar-
stúlkunum, hurfu í heiðbláma fjar-
lægðarinnar eins og aðrir fagrir
draumar hinna undirokuðu.
Pegar Einar Olgeirsson hefir
burgeisalaun, og hinir minni spá-