Alþýðumaðurinn - 26.09.1933, Side 2

2
AlPtGUIMÐURini
B. S. A. — Sími 9.
Fyrsta atriðið er að nokkru skýrt
hér að framan. Hið núverandi á-
stand áfnngismálanna í landinu, er
ávöxtur athafna vínmannanna.
Þeir hafa haldið uppi látlausri
baráttu gegn því að almenningur
hætti að neyta áfengis.
Þeir heimtuðu lækna- og konúsla-
brennivínið á sínum tíma.
Þeir heimtuðu Spánar undanþág-
una.
Þeir kendu landsmönnum að
brugga áfengi.
Þeir hafa brotiö innflutningsbanns-
lögin.
Þeir hafa svikið þjóðina um fram-
kvæmd áfengisbannslaganna.
Þeir hafa gert þjóðinni þá smán
að gerast þjónar erlendra vínbrugg-
ara og vínsala til að leiða bölvun
inn á heimilin í landinu.
Þeir eru hræsnararnir, sem þykj-
ast koma sem vinir og leiðsögumenn
til þjóðarinnar, en koma til að svíkja
hana og leiða yfir hana enn meira
böl og vanvirðu en þeir hafa komið
í verk á undanförnum árum.
Þetta liggur alt ljóst fyrir og verð-
ur ekki hrakið.
Hverjar verða svo breytingarnar,
ef þjóðin léti að vilja vínbruggar-
anna og leyfði innflutning og sölu
sterkustu vínanna ?
Hvað myndi ástandið batna?
Vínbruggarar segja:
Það verður hætt að brjóta bann-
lögin, — Það verður hætt að brugga
í landinu. — Öflug og »lofsverð
bindindisstarfsemi® mun eyða allri
víndrykkju meðal þjóðarinnar.
Alt þetta er fals og ósann-
indi,
Hversvðgna voru áfengislögin
brotin áður en áfengisbannslögin
komu? Þá var víni smj'glað inn í
landið í stórum stíl til að losna við
að greiða víntollinn. Halda menn
að vín verði ekki tollað í framtfð-
inni? Hvernig hefir farið í löndun
um, sem haia afnumið bannið ? Hvern-
ig er þaö í löndunum, sem aldrei
hafa haft bann, Alstaðar er smygl-
að inn í stórum stíl.
Hér myndi smygluu og launsala
vaxa, en minka ekki.
?eir, sem borið hafa fram tillög-
ur á Alþingi undanfarið um afnám
bannlaganna, hafa gert það til að
auka tekjur ríkissjóðs. Ætlast til
vínin verði tolluð hátt og seld dýru
verði. Hver er sá heimskingi, sem
heldur að heimabruggið minki við
að vfnin hækki í verði? — Nei,
heimabruggið myndi vaxa um allan
helming.
Hvað myndi bindindisstarfsemin
vaxa við afnám bannlaganna? f*eir
geta blaðrað um »lofsverða bindind-
isstarfsemit, sem aldrei leggja þeim
málum lið í orði og verki, Áður en
bannlögin komu börðust þeir á móti
bindindisstarfsemi og gerðu þeim
mönnum, sem að þeim málum unnu,
allt til skaða og skammar. Halda
menn að vínaruggarar, vínsölumenn
og þjónar þeirra færu að starfa að
bindindismálum, þó bannið væri af-
numið að fullu? Nei, og aftur nei.
Blaður þeirra um lofsverða bindind
isstarfsemi er hræsni og blekkingar.
Þeir munu halda áfram að drekka
sjálfir og fá aðra til að gera það
líka, alveg eins og þeir hafa altaf
gert. — Af afnámi innflutnings-
bannsirs á sterkurri vínum, myndi
leiða: —
Aukin lögbrot og smygl.
Aukna bruggun í landinu.
Aukinn drykkjuskap og alla þá
óreglu og þjóðarsvívirðingu, sem
af honum leiðir.
Hvað munu vínmenn heimta, ef
bannið verður afnumið ? Það hefir
þegar kvisast. En lítum á það sem
á undan er gengið, og lærum af
því. —
Vínmenn heimtuðu að vínsala
færi fram í landinu í þrjú ár eftir
að þjóðin hafði heimtað hreint bann.
Þeir kváðust gera sig ánægða með
það. Þeir fengu vínsölu í þrjú ár.
Sömu menn heimtuðu lækna-
brennivínið. Kváðust ánægðir ef
það fengist, Þeir íengu það.
Næst heimtuðu þeir léft vín. Allir
mættu vera ánægðir ef þeir hefðu
létt vín að drekka. f*etta fékkst
ekki strax, en þá var Spánarundan-
þágan fundin upp.
En ánægjan var ekki fengin.
Bindindissinnaðir þingmenn og
bannvinir, voru lokkaðir til að greiða
Spánar-undanþágunni atkvæði með
það fyrir augum, að vínið yrði að-
eins selt í Reykjavík. Flutt þangað
inn, og svo mættu landsmenn »panta«
vín til heimilisnotkunar. Vínmenn
gerðu sig harðánœgða með þetta
á meðan vefið var að koma málinu
í gegnum þingið. En er það var
fengið, fengu þeir Sig. Eggerz, sem
þá, illu heilli, sat á ráðherrastóli, til
að ákveða útsölustaðí vína út um
land, þvert ofan í vilja meiri hluta
þingmanna — og allrar þjóðar-
innar.
Þegar léttu vínin voru fengin, var
aöstaðan til heimabruggsins fengin.
Vínmenn tóku þá að kenna lands-
mönnum að brugga vín. Þetta var
þeirra stærsti sigur, sem þeir lengi
höfðu stefnt að. En þeir voru ekki
ánægðir enn. Meðan nokkur örmull
var eftir, sem mint gat á að ís-
lensk alþýða hefði létt af sér á-
fentissvívirðingunni, eru vínbrugg-
arar og þjónar þeirra ekki ánægðir.
Þessvegna heimta þeir sterku
vínin inn í landið.
Með þessa reynslu fyrir framan
sig, þarf ekki glögnskygnan mann
til að ráða í — eða réttara sagt
trúa — hver verður krafa vínmann-
anna, ef atkvæðagreiðslan fyrsta
vetrardag fellur þeim i vil.
Þeir heimta vínsölustaði í öllum
kauptúnum, til að vínneyslan verði
sem almennust.
Þess hefir orðið vart, aö and-
banningar haía verið að skrökva
því, að fólki yrði leyft að koma á
héraðabönnum, eins og tíðkaðist
áður en bannlögin voru sett, ef það
vildi nú afnema bannlögin, í þeirri
mynd sem þau eru.
f*etta er argasta fals, eins og allt
frá hálfu vínmannanna, enda vita
þeir, að héraðabönnin eru einkis
virði, eins og samgöngum er nú
orðið háttað — og mundu, að dómi
sömu manna og nú eru að gera
ráð fyrir þeim, veröa talin hættuleg
brot á samningunum við Spánverja,
Héraðabönn verða aldrei veitt, enda
gagnslaus með þeim yfirvöldum,
sem þjóðin hefir við að búa.