Alþýðumaðurinn - 24.10.1933, Page 2
2
AlItÐUMUUXiniNH
B. S. A. — Sími 9.
Fyrir tveim árum knúðu foringjar
verkalýðsins ríkisstjórnina til að
minka sendingu vína til útsölunnar
á ísafirði um 2/.v Samtímis voru
sett reglugerðarákvæði um það að
vínbúðin skyldi ekki vera opin nema
mjög takmarkaðan tíma í viku hverri.
Petta hafði þau áhrif, að daglegur
drykkjuskapur hvarf algerlega úr
sögunni. Drykkjuósómanum var
aflétl- Fólkið kann að meta þetta
og vill enga aðra breytingu en þá
algert bann■ Parna er glöggt dæmi
þess hvað velvilji og vit forráða-
mannanna getur gott gert, og stutt
gott málefni til heilla og heiðurs
fyrir borgarana. Og framkoma ís-
firðinga fyr og nú sýnir líka hvern-
ig á að styðja og vernda bann-
lögin.
Andbanningar þykjast eiga fullan
sigur vísan í málinu, »Reykjavíkur-
valdið*, með áfengisauðvald og
erlenda ómenningu að baki, hefir
snúist í lið með þeim. Sveitafólkið
situr hjá. Skynjar ekki hættuna.
Enda gert svo óhægt fyrir um at-
kvæðagreiðsluna, sem framast má
verða. —
Pegar það var lagt fyrir fjóðina
1908 að skera úr því hvort hún
vildi gera Bakkus útlægan eða ekki,
lá þetta mál beint fyrir. Æskti þjóð-
in áfengisbanns, átti hún að fá það.
Nú veit þjóðin eiginlega ekki um
hvað er beðið. Atkvæðagreiðílan
er skrípaleikur.
Ffvað kemur ef bannið verður
afnumið?
Hvaða tillit tekur Alþingi til at-
kvæðagreiðslu, sem er engin mynd
af þjóðarviljanum í heild?
Ætlar »Framsókn« að beygja sig
fyrir Reykjavíkurvaldinu, sem hún
hefir verið að hræða bændurna á í
mörg ár?
Hvað gera þeir háu herrar, and-
banningarnir, sem undanfarið hafa
verið að hálofa bindindisstarfsemi?
Ætla þeir að gerasí bindindis-
menn sjá'fir og fá aðra til að ger-
ast það?
Svars við öllu þessu mun verða
krafist, og ekki er ólíklegt að til al-
varlegra átaka muni draga víða um
land, ef beita á þjóðina þrælatökum
samviskulausra þjóðníðinga, hverra
erinda höfðingjavald landsins hefir
veriö að ganga undanfarið.
Öþrifaverkin.
(Niöurl.).
Síöast 1 yfirlýsingu sinni segja
þessar 6 stúlkur að form. »Óskar*
hafi sagt þeim ósatt um hvað í
yfirlýsingunni vœri.
Með þessu er líklega þessari deilu
lokið, í bili að minsta kosti. Af um
120 stúlkum, sem Samvinnufélag
ísfirðinga ha!ði í vinnu í sumar á
Siglufirði, og allar mótmæltu lygum
Verklýðsblaðsins á félagið, og fram-
kvæmdastjórn þess, (F. J.) gátu
kommúuistarnir vélað 10 til að
skrifa undir hjá sér, og notuðu svo
nöfn þeirra á svo svínslegan hátt,
að 6 af þessum 10 hafa séð sig
knúðar til að fletta ofan af svívirö-
ingunni, þrátt fyrir það, að það hlýt-
ur að vera þeim ógeðfelt að verða
að kannast við, að þær hafi um tíma
verið leiksoppar í höndum kommún-
istanna Aö þessu máli loknu eru
það því 116 stúlkur, sem standa
meö Finni Jónssyni, en 4 með
kommúnistum. Hefir þetta farið að
vonum og verðleikum.
Nú munu efalaust ýmsir spyrja,
af hverju þessi ofsókn á hendur
Finni Jónssyni stafi, og hvers vegna
er lagt út í svo tvísýnan leik, sem
þennan, sem svo endar með alger-
um ósigri ofsóknarliðsins. — Þeir,
sem þekkja stefnuskrá kommúnista-
flokksins, fyrirskipanir hans til með-
limanna og innræti foringjanna, eru
ekki í neinum vandræðum með að
átta sig á hlutunum.
í augum, og samkvæmt kenning-
um, kommúnista, er Finnur Jónsson
einn mesti syndaselur landsins. Ber
ýmislegt til þess. Fyrst þaö, að
hann veitir forstöðu stærsta atvinnu-
fyrirtæki verkalýðsins í landi hér
S. í. og fepst það svo vel, að félag-
ið eflist og færir út kvíarnar meö
hverju ári, Það má svo sem geta
nærri hvernig þaö lítux út í augum
þeirra, sem prédika (og trúa því
líklega) að sulturinn, sundrungin,
úrræðaleysið og hatrið séu bestu
kennarar verkal}‘ðsins, að honum sé
hjálpað tii að bjarga sér sjálfur,
þegar aðrir gera það ekki. Sam-
vinnufélag ísfirðinga veitti um 400
manns sumaratvinnu þetta ár, og
hana góöa. Kommúnistarnir hafa
oft ilskast út af minna en þetta er,
og innræti foringjanna grípur til
rægitungunnar, þess vopnsins, sem
altaf er við hendina og þeir hafa
mesta æfingu í að beita. í öðru lagi
var Samvinnuíélagið og Finnur Jóns-
son heldur slæmur þröskuldur í vegi
fyrir þeim »stéttvísu< á Sigluiirði í
sumar.
Eins og kunnugt er, tóku »komm-
ar* völdin í Verkamannuíél. Siglu-
íjarðar í fyrravetur. Nú þurfti að
sýna yfirburði þeirra »stéttvísu« jTfir
»krötunum«, en verkefnin vantaði.
Þótt Verkljrðsblaðið sé af og til að
tala um »hina sigursælu baráttu*
Siglufjarðar-»kommanna«, er sann-
leikurinii sá að allt þeirra starf heiir
verið samhangandi keðja af ósigr-
um. f*eir töpuðu verksmiðjudeil-
unni svo greinilega, að þeir urðu
að ganga að því, sem verksmiðju-
stjórnin vildi góðfúslega láta af
hendi. Deilan út af »hvítliðanum«
fór engu betur, enda vitanlegt aö
þetta hvorutveggja var hafið aí
»kommunum« til þess eins að koma
iilindum af stað, en ekki til gagns
fyrir verkalýðinn. Eina vonin um
verulegan »hasar« var tengd við
verkakvennataxtann, því móti hon-
um mynduðu atvinnurekendur sam-
tök sín á milli. En ,sú deila vanst
fyrir atbeina Verkakvennafél. Siglu-
fjarðar, og mikið vegna þess að
Finnur Jónsson, sem hafði yfir að
ráða stærstu slldarstöðinni, stóð með
verkakonunum gegn atvinnurekend-
unum, sem vildu lækka kaupið. —
Málið vanst illindalaust og til gagns
fj-rir verkalj^ðinn. - »Kommarnir«
voru látnir standa álengdar og-fengu
hvorki að sjrna »stéttvísina« eða láta
verkakonurnar tapa málinu. Pað
var engin von til að þeir gætu
fjrrirgefið Finni þennan stuðning v;ð
verkalýðinn.