Alþýðumaðurinn - 21.11.1933, Blaðsíða 2

2
ALÍ’ÝÐUMAÐURINN
B. S. A. — Sími 9.
armönnum yfirleitt mjög vel á til-
lögur Krabbe um að kvíin yrði norð-
an við ytri Torfunefsbryggiuna efst
í bótinni, og lýsti sér sterkur áhugi
á því meðal fundarmanna, að byrjað
yrði á byggingu hennar hið allra
fyrsta.
Á íundinum voru 75 félagar og
tveir nýir gengu inn í félagið.
flrslit atkvæöðgreiðslunnar
um bannluuin.
Nú liafa loks verið talin atkvæði
þau er greidd voru um bannlögin 1.
vetrardag. Strandasýsla rak lestina
með 177 já og 231 nei. Hafa þá
alls verið greidd um bannlögin
27.508 atkv. Af því hafa 15,884
fallið móti banninu en 11,624 með.
í kjördæmunum hafa atkv. fallið
þannig, að með banni eru: Ak-
ureyri, ísafjörður, Borgarfjarðasýsla,
Dalasýsla, Barðastrandasýsla, Vestur-
ísafjarðarsýsla, Norður-ísafjarðar-
sýsla, Strandasýsla, Vestur-Húna-
vatnssýsla, Austur-Húnavatnss}?sla,
Skagaíjarðarsýsla, Suður-Þingeyjar-
• sýsla, Suður-Múlasýsla, Austur-
Skaftafellssýsla. — M ó t i banni:
Reykjavík, Hafnarfjörður, A'est-
mannaeyjar, Seyðisijörður, Mýra-
sýsla, Snæfellsnessýsla, Eyjafjarðar-
sýsla, Norður-Þingeyjarsýsla, Norður
Múlasýsla, Vestur-Skaftafellss}?sla,
Rangárvallasýsla, Árnessýsla, Gull-
bringu- og Kjósarsýsla.
Eftir þessu eru 14 kjördæmi með
banni, en 13 á móti.. Utan Reykja-
víkur má heita að já og nei séu
jöfn. Já-in 50 fleiri. Það er þ.ví
Reykjavík ein, sem mismuninn gerir.
Við þjóöaratkvæðagreiðsluna 1908
féllu 60,10% greiddra atkvæða með
banni, en nú 57,74% móti banni.
Bannlögin voru því sett með meiri
þjóðarstyrk að baki en krafan um
afnám þeirra nú hlaut. Andbann-
ingar hafa því farið sannkallaða
sneypuför til þjóðarinnar, ekki síst
þegar það er athugað, að allir eru
óánægðir með ástand áfeugismálanna,
og aðstaða andbanninga því hin
besta sem hugsast má.
Enn eru ekki skýrslur fyrir hendi
um hve þátttakan í atkvæðagreiðsl-
unni var mikil »prósentvís«, en ó-
hætt mun að fullyröa, að hún hefir
ekki náð 56%. Þetta bendir ótví-
rætt á að þjóðin sé ekki síður bann-
hneigð en áður. Andbanningar hafa
tjaldað því sem til var. Niðurrifs-
flokkar sækja kosningar best. Fólkið
sem heima sat óskaði ekki eftir
meira víni. Það er banni fylgjandi.
Telur sljtrin, sem vér búum við,
betra en ekki neitt. — Hvað myndi
þjóðin þá hafa sagt, ef hún hefði
verið spurð um hvort hún vildi al-
gert bann eða ekki ? ]?eir hefðu
eflaust farið ljóta för til þjóðarinnar
þá, andbanningarnir.
Ekki verður séð að Alþingi geti
bygt afnám núverandi áfengislaga á
þessari atkvæðagreiðslu. Til þess
hefðu að minnsta kosti 60,10.%' af
atkvæðagreiðslunni þurft að falla
móti banninu. Að nema núverandi
bannlagaákvæði úr gildi uær engri
átt, á meðan ekki eru íengin jafn
mörg % móti þeim, og með þeim
féllu 1908.
Eftir fyrstu fréttirnar um atkvæða-
greiðsluna voru tvær andstæður sýni-
legar. Reykjavík annarsvegar sem
andbanningahreiður. ísafjörður hins-
vegar sem glæsilegasta vígi bann-
manna. Atkvæðagreiðslan hefir sýnt
áhrifin, sem þessir höfuðstaðir lands-
fjörðunganna hafa út frá sér. Sýsl-
urnar í nánd við Reykjavík eru allar
móti banni. Vestfirðirnir allir með
banni.
Kjördæmi þeirra tveggja ráðherra,
er á þingi sitja, hafa aðvarað þá um
að haga sér »skikkanlega« í áfeng-
ismálunum. Sérstaklega hafa kjós-
endur forsætisráðherrans tekið þar
af skarið. Er þetta vel farið.
Alþingi, er nú situr, tekur sjálf-
sagt engar ákvarðanir í áfengismál-
unum. Fyrir næstu kosningar verða
bannsinnaðir kjósendur að hervæð-
ast, því enginn vafi leikur á að and-
banningar hafi þá klær sínar úti
eins og þeir geta þess að það
þing, er kemur til að skera úr um
áfengismálin í framtíðinni, verði þeim
hliðholt.
Tunnusmíðið.
Vegna ósannra frásagna »ísl.« og
»Verkam.« um niðursföðuna af
tunnusmíðinu í fyrra, þykir Alþm.
rétt að iáta almenning vita hvernig
hin raunverulega útkoma á þessu
verki er og hvernig þessum rnál-
um er komið-
Eins og sjálfsagt margir af les-
endum Alþm. muna frá því s.l. vorr
er blaðið gaf yfirlit yfir tunnusmíða-
útkomuna þá, kostaði vinna verka-
mannanna 80 aura á tunnu, eða 5
aurum meira á tunnu en bæjar-
stjórn ætlaði í upphafi að borga
þeim- — Petta munaði hvern mann,
sem að tunnusmíðinu vann, ca.
26,25 á allri vinnunni, en heildar-
upphæðin, er verkamennirnir fengu
til jafnaðar, var kr 418,00.
Nú á haustnóttum er útkoman
sú að tunnusmíðareikningurinn sýn-
ir kr. 1080,00 halla. Líka er óinn-
fært honum til útgjalda kr. 636,00.
fyrir raforku. Petta gerir til sam-
ans kr. 1796,00. En eftir er að
reikna tunnusmíðinu til ágóða efn-
isleifar, sem lágt reiknað mun vera
um kr. 650,00 virði. Hallinn mynd-
ast að hálfu leyti af því að bærinn
reiknaði sér vörugjald af tunnuefn-
inu kr. 811,00, sem virðist vera ó-
þarfi, þar sem urn efni til atvinnu-
bótaiðnreksturs er að ræða. Hall-
inn er því í raun og veru ekki
nema 255 krónur. Og hafi bærinn
nú ekki lagt í neinn aukakostnað
við að láta tunnusmíðinu í té raf-
orku, og það er ósannað mál að
svo sé, þá er í raun og veru ekki
um neinn halla að ræða á tunnu-
smíðinu, enn sem komið er.
Ritarar Verkam. sem eru að ræða
og rita um það, að Erl. Friðjónsson,
og aðrir þeir, sem vildu greiða 75
aura smíðalaun á tunnu í fyrra,
standi nú opinberir lygarar frammi
fyrir bæjarbúum, geta því sjálfir
prýtt sig með því nafni. — Peir
héldu því fram við verkamenn, að
75 aura akkorðið myndi ekki gefa
verkamönnum meira en 50—60 au.
á tímann — í blaði sínu munu þeir
hafa sagt 68—72 aura. — 75 aura