Alþýðumaðurinn - 23.01.1945, Blaðsíða 2
2
A L Þ V ? TJ M A Ð IUR I N N
„Hannibalarnír“ að verki.
Hinir óbreyttu liðsmenn taka til sinna ráða
Frásögn „Verkám.“ um meðferð síðasta Alþýðu-
sambandsþings á máli Verklýðsfélags Akureyrar
alröng.
„HANNIBALARNIR“.
Vinnumenn Stalins hér á landi
hafa við ýmiskonar sorgir að luía
nú í seinni tíð. Með h'verjum mán-
uði, sem líður flettir rás viðburð-
anna bétur og betur ofan af
skemmdarstarfi þeirra í verklýðs-
félögunum, og með hverjum mán-
uði, sem líður, snúa fleiri og fleiri
verkamenn og verkakonur við þeim
bakinu. Þetta hafa þeir fengið að
þreifa á svo að segja í hverju vejý-
lýðsfélagi í landinu síðan þeir
komu heim af 18. þingi Alþýðu-
samh. og hafa átt að standa reikn-
ingsskil gjörða sinna þar.
I reiði sinni hafa þeir svo fund-
ið upp eitt sameiginlegt nafn yfir
andstæðingana í verklýðsfélögun-
um. Kalla þeir alla þá, sem ekki
vilja dansa eftir Rússapípunni,
Hannibalanna.
Þótt kommarnir næðu fjögurra
atkvæða meiri hluta á Alþýðusam-
bandsþinginu með því að loeila lög-
leysum og ofheldi, varð þeim þing-
ið engin skemmtisamkoma. And-
úðin gegn þeim var auðsæ úr öll-
um áttum. Sá, sem hæst bar í and-
stöðunni á þinginu, var Hannibal
Valdimarsson, formaður Alþýðu-
sambands Vestfjarða. Skeleggiu-,
rökviss og gagnyrtur Bardagamað-
ur, þaulkunnugur verklýðsmála-
klækjum Rússadátanna í verklýðs-
hreyfingunni og manna fundvís-
astur á snöggu blettina á forkólf-
um kommúnista. Hann rak leyni-.
bréf Brynj. á nasir þeim, meðal
annars, og afhjúpaði allt þeirra
framferði á alþekktan ísfirskan
hátt. Sveið komma svo undan hon-
um, að þeim líður nafn hans ekki
úr_ minni nokkra stund síðan, og
hvern mann, sem ekki vill dansa
eftir þeirri pípu, kalla þeir nú
Hannibal, og alla sína mótstöðu-
menn Hannihalana. Og þeim
fjölgar stöðugt. Hitt grunar þá
ekki að verkamenn láta sér þetta
sameiginlega nafn vel líka, og eru
alráðnir í að láta kommúnista bíða
sinn stærsta ósigur fyrir Hanniböl-
unum. ‘ ,
HINIR ÓBREYTTU HERMENN.
Vafalaust hefir leynibréf Bryn-
jólfs átt sinn þátt í að gefa komm-
únistum meiri hlutann á síðasta
Alþýðusambandsþingi, það sem
það náði, en það alræmda plagg
verður fyrsti banabitinn þeirra.
Leynibréf B. B. hefir vakið
verkafólkið til sjálfsvarnar. Það
hefir flett ofan af þeim ófyrirleitna
fláttskap í verklýðsmálum, sem
forystumenn konnminista beita í
valdabrölti sínu. Það (bréfið) hef-
ir líka komið upp um þá hættu,
sem verklýðsfélögin eru stödd í,
að innan þeirra skuli vera fólk,
sem tekur að sér að framkvœma
allan þann ódrengskap og falshátt,
sem „foringinn“ fyrirskipar því.
Nú veit verkafólkið að mitt á með-
al þess starfa flugumenn, sem hafa
það hlutverk með höndum að rífa
niður a’llt brautryðjendastarf verk-
lýðsfélaganna, og' svíkja þau í
hendur manna, sem lúta erlendri
yfirstjórn og eru að innræti og
drengskap eins og leynibréf Brvn-
jólfs Bjarnasonar ljóstrar upp. Er
nokkuð undarlegt við það þótl
þetta komi fram nú um áramótin,
þegar félögin eiga að fara að velja
sér trúnaðarmenn á nýbyrjuðu ári?
Nei, og kommúnistar vita það vel
að þetta er aðeins byrjunin. Nú
fer sagan frá nágrannalöndum
vorum að endurtaka sig hér á landi
Þeir, sem þekkja sögu verklýðs-
félaganna á Norðurlöndum, vita
vel að fyrir rúmum tug ára
var ástandið svo þar, að
kommúnistar höfðu náð sama
hengingartakinu á verklýðslireyf-
ingunni og þeir náðu nú í liaust á
verklýðssamtökunum hér á landi.
Þá komu hinir óbreyttu hermenn
til skjalanna, og ráku óþjóðalýð-
inn, sem laut Moskvavaldinu, af
höndum sér með hjálp og í -sam-
vinnu við Alþýðuflokkana. Þetta
hreinsunarstarf tók ekki mörg ár,
og síðan var verklýðshreyfingin á
Norðurlöndum eitt af stójjvirkustu
menningartækjum Norðurlanda-
þjóðanna, sem vafalaust hefir átt
sinn þátt í að heilskapa þær eins
og best/ hefir komið í ljós árin sem
þær hafa verið kúgaðar af nas-
ismaófreskjunni, og svo að segja
hver þegn landanna, allt frá verka-
manninum upp til æðstu valdhaf-
anna, hafa ynnt glæsilegt land-
varnarstarf af höndum, sem sagan
mun geyma, og dæma sem eitt af
glæsilegustu menningarafrekum
lýðræðisþjóðanna.
ÓSANNINDI „VERKAM.“ UM
VERKLÝÐSFÉLAGIÐ.
i Síðasti „Vérkam.“ rekur upp
glyrnur sínar, eins og einhver und-
ur séu að ske er félög launþeganna
nú um áramótin taka upp harátt-
una i gegn því fólki, sem rekur
flugumennskuna fyrir kommúnist-
ana í verklýðsfélögunum. Alþm.
sér ekki ástæðu til að blanda sér í