Alþýðumaðurinn - 06.03.1945, Page 1

ALÞÝÐU MAÐURIN N
XV. árg.
Þriðjudaginn 6. Mars 1945
| 10. tbl.
„Sj áltstæðishetjurnar góðn“
að stðríum.
Eru auðsæ landróð barnaleikur, sem alþjóð varðar
enguP — Er alheimshróður íslensku þjóðarinnar hé-
gómi, sem gerandi er að braskaravöru? — Varðar þjóð-
ina ekkert um hvernig fulltrúar hennar haga sér ó A3-
þingi, eða er verið að leyna hana ósæmilegu framferði
þeirra, sem sfanda eiga vörð um hamingju hennar og
heiður?
Síðustu daga hefir almenningi
ekki orðið tíðræddara um annaðen
þau mál, sem fyrir nokkrum dög-
um voru til meðferðar innan lok-
aðra dyra Alþingis.
Þjóðin veit að þar hafa alvöru-
mál verið á ferð. Að þar heíir ver-
ið fjallað um örlög hennar, að því
leyti sem fulltrúar hennar í þing-
inu gela um þau ráðið. En almenn-
ingur fær engin svör við spurning-
um sínum, og honum svíður sú
lítilsvirðing, sem þingið sýnir þjóð
inni, að trúa henni ekki fyrir mál-
um, sem hana varðar fyrst og
fremst.
Þó er ekki svo að skilja að al-
menningur sé uppnæmur fyrir
hverju máli, sem á dagskrá er með
þjóðinni. Það sýnir dálítið atvik,
sem fyrir kom nú nýskeð.
16. f. m. þirti Tíminn grein eft-
ir nafnkunnan mann, þar sem rætt
var um viðskifti íslendinga og
Dana fyrir og um fyrri heims-
styrjöldina. Þar segir um fram-
komu eins ráðherra vors, meðal
annars á þessa leið:
„Nokkrir angurgapar hugðust
vinna sér frægðar með því að leita
samninga við Engla og Þýskara.
Varð það stutt gaman fyrir þá fyrr-
nefndu og datt botninn úr þeim
fyrr en varði. En Þjóðverjavinir
voru menn skeleggari og höfðu ör-
uggan forustusauð. Kom þar að
þeir stóðu í sanmingum við þýsk-
an stórhöfðingja, sem þá dvaldi í
Höfn, og lyktaði með því að þá-
verandi ráðherra gekk á fund þess
þýska.
Urðu Englar þess varir með-
fram út af lausmælgi hins máluga
milligöngumanns og Þjóðverja-
dindils. En sá varð endir á, að
trúnaðarmaður hans kærði ráð-
herrann (auðvitað eftir að hann
valt úr stóli) og millimanninn fyr-
ir drottinssvik, með allýtarlegri
skýrslu, þar sem gerð er grein fyr-
ir viðhorfinu gegn þýsku krúnunni.
Attum við að fá þýskan fursta að
jarli og takmarkað þingræði á
keisaravísu, auk 10 miljóna til
járnbrautar austur um fjall í
barnadúsu.“
Hér er hvorki meira né minna en
fullkomið landráðamál á ferðinni,
ef satt er frá skýrt, og því ljótara
er það, sem sá ráðherra, sem um
getur í þessari klausu. hefir verið
talinn meðal freraslu sjálfstæðis-
hetja landsins. En málið virðist
ekki vekja meiri athygli en svo, að
enginn, nema Alþýðubl., vekur á
því frekari athygli. Maðurinn, sem
segir frá þessu, er ekki sóttur til
sáka fyrir sakarábúrðinn, og fvrrv.
ráðherrann, sem við er átt, virðist
taka þessu eins og sniðugum
brandara — lætur sem sér sé þettá
alveg óviðkomandi.
Þegar þetta er athugað hlýtur
það að gefa til kynna, að tilfinn-
ing almennings fyrir misjafnri
framkomu trúnaðarmanna þjóðar-
innar í utanríkismálum er mun
sljórri en gerist með öðrum siðuð-
um þjóðum, og að menn, sem ekki
gefa gaum svona fréttum, þótt þser
heyri fortíðinni til, en komast í
hálfgert uppnám vegna lokuðu
fundanna á Alþingi um fyrri helgi,
mundu ekki taka því þegjandi, að
Alþingi sé slitið án þess þjóðin
fái að vita hvernig frá þessum
launmálum hefir verið gengið, og
hvort það sé meiningin, að þing-
heimur allur og rffisstjórn ætli
með þögninni að taka á sig sök
þeirra manna, sem svíkja vilja
þjóðiiia í tryggðum, eða eru máske
upphafsmenn þeirra vandræða,
sem þing og stjórn voru að glíma
við fyrir viku síðan?
Þingmenn eru nú að koma heim
til kjósenda sinna. Vitaskuld verða
þeir, hver og einn, krafðir sagna
um þetla. Ætiar ríkisstjórnin að
láta þá skýra frá þessum málum
á þann hátt, sem hver og einn
þeirra telur vænlegast fyrir sig.
að túlka málið? Hvernig halda
menn að sú útkoma verði?
Erlend biöð eru sögð þegar far-
in að ræða þessi rtiál. Haft er eftir
amerískum blöðum að krafa úm
að ísland lýsi yfir að það sé í
stríði við Möndulveldin, sé koni-
in frá Rússum. Ef svo er, efast
enginn um að krafan um þetta sé
til þeirra (RússannaJ komin héð-
an að heiman. Og frá hverjum?
Grunurinn hlýtur af falla á póli-
tíska vinnumenn Stalins hér heima.
Og ef svo er, hví á að leyna þjóð-
ina þvílíkum landráðum? Hvaða