Alþýðumaðurinn - 17.04.1945, Blaðsíða 2

ALÞ??¥MAÐURINN
HVAÐ EIGA BÖRNIN AÐ GERA?
HVAR EIGA ÞAU AÐ VERA?
Niðurlag.
í fyrri hluta þessarar greinar
var að því vikið og sönnur færðar
á það, að leikir barnanna í bænum
og framferði allt bæri svip af því
sem þau lærðu af kvikmyndunum,
útvarpinu og fréttamyndum blað-
anna. Þó láðist mér að geta barna-
myndanna, sem blöðin hafa flutt
undanfarið, sem máski hafa átt
hvað mestan þátt í að vekja .og æsa
drápgirnd og skálkakennd með
miður gefnum börnum, og illa upp-
lögðum, sem kallað er. Er þetta
þó svo mikilvægt atriði að því má
síst gleyma.
Þá sný ég mér að því að svara
í fám orðum spurningunum semeru
yfirskrift þessarar greinar.
Það er kvartað undan ólátum
barnanna á götunum. Þetta er ekki
að ástæðulausu. En hvar eiga börn-
in að vera? Ekki verða þau kúlduð
innan húsa. Og meðan bæjarfélag-
ið sér ekki fyrir leikvöllum handa
börnunum, verða þau á götunni,
haga sér ósæmilega, yfirleitt, mið-
að við siðsamt götulíf. Er þá síð-
ari spurningin til meðferðar: Hvar
eiga börnin að vera?
Það á að gera tvennt fyrir börn-
in, bæði þeirra vegna, bæjarfélags-
ins og þjóðarinnar.
Það á að leggja miklu meiri á-
herslu en verið hefir á sumardvöl
barna í sveit. Bæði að koma þeim í
dvöl á góðum sveitaheimilum, og
stofna og starfrækja sumardvalar-
heimili fyrir börn. Hið rólega sam-
líf við náttúruna, skepnurnar,
fuglana, og kynningin af daglegu
starfi fólksins, róar og styrkir
taugar barnsins. Kennir því að
hugsa, rannsaka og álykta, einmitt
á þeim aldri, sem sál þess er að
mótast til sjálfstæðs starfs. Ættu
barnakennarar að starfa að þess-
um málum, því það myndi létta
störf þeirra við kennsluna að
vetrinum, ef sumar barnanna yrði
með öðrum og hollari hætti, en
götulífið í bæjum og þorpum hefir
upp á að bjóða.
Þá eru það börnin, sem eru
dæmd til að eyða sumrunum í bæj-
unum. Fyrir þau verður að byggja
leikvelli, sem fjarst ys og skarkala
bæjarins, ekki til að láta börnin
ganga þar sjálfala undir stjórn
óknyttabarna og unglinga, heldur
eiga þessir leikvellir að vera skól-
ar á sína vísu, þar sem börnunum
eru kenndir fallegir leikir, prúð
framkoma og drengileg o. s. frv.
Nokkur ár hefir dálítill leikvöll-
ur verið starfræktur norðarlega á
Oddeyrinni. Ymislegt er ábótavant
um útbúnað hans, en þó er það
verst við þenna eina griðastað
ungviðisins á Eyrinni, að gæsla
hans hefir verið ónóg, og engin
kennsla í góðum siðum farið fram.
Hér hefir því ekki verið um annað
en málamyndarkák að ræða.
Ur þessu þarf að bæta. Börnunum
verður að ætla fleiri leikvelli, og
rekstur þeirra verður að vera
þannig að börnin hafi bæði gagn
og gaman af að dvelja þar. Umsjón
þeirra verður að fela fólki, sem
hefir hlotið einhverja menntun í
gæslustarfinu, og finnur ánægju í
að vinna að þessum málum. A
og hlýtur leikvallastarfið að verða
einn þátturinn í uppeldi kaup-
staðabarnanna í náinni framtíð.
Eg læt svo þessar götuhugleið-
ingar mínar fara til réttra aðila —
uppfræðara barnanna í bænum.
Það er ekki nóg að lýsa undrun
sinni yfir vaxandi óknyttum barn-
anna og ómenningu götulífsins.
Hér eru það, sem víðar, fram-
kvœmdirnar einar, sem geta bætt
úr ástandinu. Þær einar og ekkert
annað.
■ w*
Gvendur á götunni.
Árnt Jðhannsson
aðalgjaldkeri
Kaupfélags Eyfirðinga og forseti
bæjarstjórnar Akureyrar, andaðist
að heimili sínu, Þingvallastræti 1,
að morgni 12. þ. m. Hann var 63
ára, fæddur 16. Mars 1882 að
Gröf í Kaupvangssveit. Fluttist
hingað til bæjarins á yngri árum og
dvaldi hér síðan. Var lengst af í
þjónustu K. E. A. Arni starfaði
mikið í ungmennafélagsskap og;
Góðtemplarareglunni. Sat í bæjar-
stjórn Akureyrar í mörg ár og var
forseti hennar síðustu árin. Þótti
hann alls staðar góður starfsmað-
ur, skyldurækinn og samvinnulip-
ur. Kvæntur var hann Nikolínu
Sölvadóttur, bónda í Kaupangi.
Dætur þeirra þrjár eru giftar hér í
bænum.
Friírik Einarsson
verkamaður, andaðist að heimili
sonar síns, Sigurbjarnar, Norður-
götu 35, í síðustu viku. Friðrik var
rnaður gegn og vinsæll. Er hanu
þriðja manneskjan, sem deyr í
þessu sama húsi á skömmum tíma.
Aður hafði kona Sigurbjarnar og
móðir dáið með stuttu millibili.
Er slíkt mannfall með einsdæmum,
og sorglegt að sama skapi.
Jón Guðmnndsson
timburmeistari
og síðar útgerðarmaður, andaðist
að heimili sínu, B'rekkugötu 27,
aðfaranótt s. 1. Fimmtudags, sjöt-
ugur að aldri, og tveim dögum bet-
ur. Jón var Svalbarðsstrend infur,
lærði ungur trésmíði og dvaldi er-
lendis nokkur ár til að fullnema
sig í iðn sinni. Starfaði lengst æf-
innar að húsasmíði, og rak útgerð
síðustu árin. Starfaði mikið í Iðn-
aðarmannafélagi Akureyrar. Sat í
bæjarstjórn um skeið og kom mjög