Alþýðumaðurinn


Alþýðumaðurinn - 15.05.1945, Side 1

Alþýðumaðurinn - 15.05.1945, Side 1
XV. arg. Akureyri, Þriðjudaginn 15. Maí 1945 20 tbl. Saraherjar vorsins Líklega er alþýðu manna aldrei jafn ijóst ldutverk vor- yrkjumannsins, eins og á skift- um vaturs og sumars. Veturinn skilur eftir kalin sár, bognar bjarkir, brotin lönd og blásnar r grundir. A þeim lnjáða vett- vang kemur voryrkjumaðurinn og hefur starf sitt í félagbvið sól og sumar. Hann fer græðandi höndum um allt, sem liðið hefir undan veldi vetrar og frosta, * vökvar og sáir og býr allt undir betri tíma. I* stórum dráttlim er mynd voryrkjumannsins þannig í hug- um vorum, en innra með honum sjálfum dafnar ánægjan í starf,- inu, vonin um fegri tíma, og samkendin við gróandann í nátt- úrunni —- verðmæti, sem eru hans einkaeign og menningai*- auki. •— Verðmæti, sem enginn fær fulla hlutdeild í, nema sá, sem er þátttakandi í starfinu. Þess vegna er það, að jarð- yrkjuþjóðirnar eru yfirleitt á- nægðari, bjartsýnni, félagslynd- ari og hjartahreinni en þær, sem stunda rányrkju til sjávar, við- skifti án framleiðslu eða stór- iðnað. Samstarlið við móður náttúru við græðandi og fegr- andi störf, göfgar manninn og bætir. Þetla er algild regla. Skyld- ust henni er kennd verkamanns- ins, sem lítur yfir starf sitt á liðnum degi, og sér að það hef- ir þokað áætluninni — upp- byggingunni — fram á leið, og eygir fullkonmað verk nálgast stig af stigi. Hann íinnur gildi sitt fyrir framþróunina vaxa og ánægjan yfir framgangi verks- ins dregur úr lúa og þrautum, sem erfiðið bakar lionum. Hann er starfsafl nýsköpunarinnar. Það eru því engir hugarórár, þegar skáldið kýs sér sæti í járn- brautarlestinni milli iDÓndans og verkamannsins á þriðja far- rými, til að leita sálu sinni hvíld ar og endurnæringar hjá þess- ara stétta mönnum, eftir ys og glys,— arg og þvarg auðmanna- hverfa stórborgarinnar. Gegnum „erfiðismannsins hrjúfu hönd“ finnur það til sín strevma „hjart- ans yl,“ sem í höfðingjasölunum „hvergi var að finn:i“. Fimrn ára funbulvetii styrj- aldar er slotað. Þjóðirnar ílaka í sárum. Borgirnar brotn- ar. Hjörlun kalin af hatri og grimmd. Það er vor í náttúrunni — ómetanlega heppileg tilviljun, sem forðar hundruðum þúsunda hrjáðrá manna frá kvöl og kröm, sem ekki hefði orðið umflúin ef styrjaldarlok hefðu átt sér stað að hausti til, eða á öndverð- um vetri. Voryrkjumennirnir hefja störf sín. Það stendur aldrei á hinni starfandi hönd alþýðunnar. Akrarnir verða sáðir. Borgirnar verða Ijyggðar upp aftur smátt og smátt. En hvar og hverjir eru vor- yrkjumennirnir á sviði stjórn- málanna og samskifta þjóða á milli? Eru þeir — eða komast — í samræmi við vor og sumar í mannheimi? Tekst þeim að græða kalsár heiftar og hefni- girni í sálum mannanna með græðismyrslum mannúðar og náungakærleika? Finna þeir gleði og gæfu voryrkumannsins í staríi’ því, sem rás viðburð- anna hefir kallað þá til að ynna af höndum? Bera þeir gæfu til að hafa sam- starf við fulltrúa þeirrar stéttar, er miðlar öðrum af „ylhjartans“ gegnum hrjúfa hönd erfiðis- mannsins? Þannig spyrja þúsundirnar í dag næstu daga og mánuði. Og þeir munu verða fleiri og fleiri á næstu mánuðum og ár- um, sem treysta alþýðu allra landa best til að skilja'lnð sanna vor í mannheimi, komast í sam- starf við það, og græða þau sár, sem sárast blæða, og byggja upp lamað og niðurbrotið þrek þús- undanna, sem glatað hafa sálu sinni í gjörningaveði’ttm undan- farinna styrjaldarára. Þeirri al- þýðu, sem hlýðir kalli matln- kærleika og bræðralags, virðir frelsisþrá einstakling&ins og sér- einkenni þjóðanna, en lætur ekki stjórnast af yfirdrollnun ein ræðisvaldans, sem hefir kúgun þjóðanna að framtíðarhugsjón og lokatakmarki. Samfelda dagskráin l.maí Útvarpið hefir nýlega tekið upp þá nýbreytni að flytja nokkurs konar yfirlitsþátt á Sunnudagsmorgna, yfir starf- semi útvarpsins næstu viku á undan. Ilelgi Hjörvar flutti þessa þætti fyrst í stað, en varð svo slysinn einu sinni, að deila á innflutta skrílsmenningu, sem mjög lætur hátt yfir sér síðari hernámsárin, og sérstakir menn — jafnvel sérstakur stjórnmála- flokkur — virðast fagna sér- staklega og vilja efla á alla lund, en aðrir telja að verið liafi vel til fallið að gera hríð að henni — og meir en mak- legt. Hvað sem veldur, lwarf Helgi skyndilega frá þessum þætti, en aðrir „varkárari“ hafa komið í staðinn. S. 1. Sunnudag ldýddi ég á þenna þátt hjá Ragn- ari Jóhannessyni og skal játa, að hann var áheyrilegur. Hafði hann gott eitt að segja um flest það, sem útvarpið hafði haft að bjóða tvær undanfarnar vikur, að mér skildist. Þar á meðal lét liann þau orð falla, að samfelda dagskráin síðari hluta dags 1. Maí, hefði tekist vel og náð til- gangi smum. Ég efa það ekki að hún hafi haft sérstakan tilgang og náð honum, það sem hún náði, en, að minni hyggju, hefir tilgang- urinn verið sá, að blekkja al- menning um sögn og þróun frels- isbaráttu alþýðunnar í ýmsum löndum, enda ekki annars að vænta af aðal-höfundi dagskiár- innar, sem jiekktur er að skefja- lausum áróðri í útvarpinu í þágu sérstakrar stjórnmála- stefnu, sem byggir tilveru sína á múgæsingu og upphlaupum meir en á rólegu sta-rfi til frarn- dráttar sínum málefnum. Að vísu voru þetta kallaðir þættir, atriði, myndir eða eitt- hvað þess háttar, en öll var bygg- ing dagskrárinnar sú, að auð- séð var, að til þess var ætlast, að fáfrótt fólk um þessa lvluti átta alþýðunnar hefði verið há- tæki það þannig að frelsisbar- vaðasöm og keðja af upphlaup- um og múgæsingi. Og með þess- um aðförum hefði frelsið unn- i-l. Meiri blekkingu á staðrr .nd úm og sögulegujn heimildum getur ekki. Það hefir verið hið þrotlausa starf vökumanna al- þýðu allra landa, sem fært hef- ir hana fet fyrir fet fram á braut þroska og menningar, sem að síðustu liefir fært henni mannréttindi og athafnafrelsi nútímans. Fram hjá þessu gekk samfellda dagskráin 1. Ma'í al- gerlega, og verður vart lengra komist frá réttu máli. Svo eitt dæmi sé tekið, skal þess getið að „föður jafnaðar- stefnunnar“, eins og Karl Marx hefir oft verið nefndur, var ekki gert hærra undir höfði 1. Maí en það, að lesa upp smá gleps- ur úr ritum hans, þar sem hvatt er til óvenjulegra athafna, þeg- ar annað dugar ekki, en að engu gelið þeirra firna af ritmáli, sem eftir hann liggur, þar sem frætt er um sosialismann og hvernig lionum verður rudd brautin með friðsömu starfi fjöldans, undir hand- -leiðslu vökumanna alþýðunnar, en ekki öskurapa. —O— Kommúnistar stjórna vel Á aðalfundi KRON fyrir skömmu upplýstist það ein- kennilega fyrirbrigði í verslun- arrekstri, að þrátt fyrir það að félagsmönnum hafði fjölgað á sl. ári upp undir 1000 manns, hafði umsetning félagsins lækk- að um uöska milljón króna. Það lílur fyllilega út fyrir það, að þeir hafi verið heldur „slappir“ viðskiftavinirnir, sem kommún- istar létu Guðberg smala inn í íélagið. o—o Lelðrétting Maður skyldi ætla að friðar- víman hefði verið farin að stíga þeim til höfuðsins, sem lögðu liönd að síðasta blaði, því í því komust of margar og meinlegar villur gegnum höndur prófarka- lesara og prentaranna. Regin- villan var sú, að vörusala Kaup- félags Verkamanna Akureyrar sl. ár var talin 1/2 milljón króna, en átti að vera tæp 600 þúsund króna. Þá var skírnarnafn for- sætisráðherra Breta úr lagi fært, en rétt er það Winston. Þá var heiti Akureyrar í augl. Gagn- fræðaskólans ekki rétt stafselt. Þetla allt leiðréttist hér með, og góðar vonir um að alll starfs- kerfið við hlaðið verði í besta lagi í framtíðinni.

x

Alþýðumaðurinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Alþýðumaðurinn
https://timarit.is/publication/597

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.