Alþýðumaðurinn - 05.06.1945, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUMAÐURINN
Þriðjudaginn 5. júní 1945
Dægurmál bæjarins.
Niðurlag.
Eg ræddi síðast um göturykið
og vatnsbílinn, sem aldrei sést í
þvergötunum. Síðan hafa verið
úrkomur svo ekki hefir fengist
reynsia a því hvort bæjarforsjón
in tekur kvartanir mínar til
greina eða ekki. En á göngunni
gegnum bæinn ber ýmislegt fyr-
ir auga, sem umbóta þarf.
Eitthvert blaðanna var að
minnast á öskukassana fyrir
nokkru. Mér er ekki kunnugt
um hver á að líta eftir þeim, en
eitt er víst að hvergi nær sóða-
skapur bæjarliúa hærra meti en
í sambandi við þá. Samkvæmt
fyrirskipunum þar urn eiga kass
arnir eða dunkarnir að vera
öskuheldir, nægilega stórir og
með loki, sem á þeim tollir.
— — — Eg skal ekki
fullyrða neitt, en nær er mér að
halda því fram, að helmingur
öskuílátanna fullnægi ekki þess-
um kröfum. Algengt er að sjá
— jafnvel frá götunni — þessa
riddara standa hlið við hlið, tvo
til þrjá saman, loklausa, yfir-
fulla af ösku, og uppi á ösku-
haugunum, sem ár eftir ár hafa
hlaðist upp kringum þá og undir
þeim. í kringum þessi þrifa-
hreiður og í kössunum sjálfum
lifa rotturnar í býlífi og vellyst-
ingum praktuglega, eins og eng-
in bæjaiyfirvöld, lögregla eða
heilbrigðisfulltrúi sé til. — Já,
heilbrigðisfulltrúi — vel á
minnst. — Hvar er hann og hvað
gerir hann? Að vísu befi ég
heyrt að hann hafi fengið það
eitt erindisbréf, að gera ekki
neitt, og hann virðist fram-
kvæma það út í ystu æsar. Ef
hann starfaði á jörðu niðri
myndi hann á „rundtúr“ í bæn-
um, geta fengið að kynnast, auk
herlegheitanna í sambandi við
öskuílátin, smávilpum út frá
mykjuhúsum, og fleiru búmann-
legu hér og þar í bænum, að
maður nú tali ekki um göturyk-
inu, sem áður hefir verið vikið
að.
Það væri máske ekki úr vegi
að minnast á nýjasta menningar-
merkið, sem bærinn hefir fengið
á sig. Nú er „rjóma ís“ seldur í
nokkrum sölubúðum, sem þeir
„stóru í viðskiftabransanum“
kalla styrjaldarfyrirbrigði. —
Sumstaðar er ísinn seldur í
kramarhúsum, sem kaupandinn
getur étið upp til agna með inni-
haldinu, eins og þegar Logi át
trogið með kjötinu forðum. Af
þessu stafar ekkert óþrifalegt
annað en götuátið sjálft, sem
síðar verður vikið að. Á öðrum
stöðum er ísinn seldur í smá-
krúsum úr pappa og fylgja þá
pappaskeiðar með. Ekki er
þessa neytt inni í sölubúðunum.
Hit virðist miklu fínna að gjöra
það út á götu. Þegar átinu er
lokið er skálinni og skeiðinni
kastað burt þar sem neytandinn
er staddur. Eru því heil bæjar-
liverfi sífelt löðrandi í þessum
nýmóðins matarílátum — og er
lítil prýði að.
Það lítur út fyrir að fólkið
haldi að þetta útiát sé eitthvað
fínt, en svo er alls ekki, ekki
síst þegar því fylgja óþrifin,
sem áður er minnst á. Búast má
við að það þætti ekkert menning-
armerki ef fólk tæki upp á því
að kaupa öl eðá gosdrykki í
búðum, og ganga svo um göt-
urnar með flöskurnar í hönd-
unum og staupa sig úr þeim á
göngunni, að maður geri nú ekki
ráð fyrir að flöskunum væri
grýtt í götuna að drykkju lok-
inni. Það væri vel til fallið að
einhver tæki sér fyrir hendur að
setja upp íssöluna þar, sem fólk-
ið gæti neytt íssins sem annara
veitinga, en gatan losnaði, bæði
við þetta borðandi fólk og allt
bréfaruslið, sem því fylgir.
Þótt hér hafi verið dvalið við
þessi ís-óþrif, er svo sem margt
fleira, sem fær að fjúka á göt-
una. Það er ekki óalgengt að
sjá fólk taka bréf utan af bókuin
og pökkum og kasta því á göt-
una þar, sem það er statt. Fýkur
svo þessi bæjarprýði sitt á bvað
þar til hún hafnar í göturæsinu
eða heima við eitthvert húsið.
Sýnist þetta framferði fólks á-
stæðulaust með öllu.
Gvendur á götunni.
S t* í g a n d i,
1. hefti 3. ár, er nýlega kominn
út. Er hann fjölbreyttur að efni
að vanda.
Sigurður Guðmundsson skóla-
meistari ritar all-langt mál um
Davíð skáld Stefánsson, í tuefni
af 50 ára afmæii skáldsins og
fylgir einkennileg mynd af blys-
för Menntaskólans að heimili
skáldsins þá urn kvöldið. Jón í
Yztafelli ritar ádeilugrein á
þjóð og þing, sem hann nefnir
„Bersöglismál“ Björn Sigfús-
son ritar um norðlenskan fram-
burð, „Barnsskírn í Gerði“,
heitir saga eftir Rósu Einars-
dóttur, og Helgi Jónsson segir
frá Jakob á Breiðumýri, Ind-
riði Indriðason segir frá ætt
Baldvins skálda. Þráinn, Milli
Skjöldólfsstaða og Möðrudals,
saga Vegir örlaganna, eftir 0.
Henry, þýdd af frú Maju Bald-
vins. Kvæði eru þarna eftir
Heiðrek Guðmundsson, Grím
Sigurðsson og Þráinn. Stutt um-
sögn er þarna um Hauk Stefáns-
son málara og myndir gjörðar
af honum, og loks umsagnir um
bækur.

80 STÚLKUR
óskast til síldarsöltunar í sumar á nýju bryggju Sverris Ragn-
ars á Oddeyrartanga.
Mörg skip eru þegar ráð’in til að leggja þar upp afla sinn.
Sum skipanna fiska nær eingöngu í salt.
Þær stúlkur, sem vilja tryggja sér síldarvinnu hér á Akureyri,
skrifi sig sem fyrst á lista sem liggja frammi á Vinnumiðlunar-
skrifstofunni, Kaupfélagi Verkamanna, hjá Helga Pálssyni og
hjá undirrituðum, sem gefur allar nánari upplýsingar.
Guðmundur Guðmundsson
Helgamagrastræti 42
ASKOR DN
UM KOLASPARNAÐ
Með því að enn má búast við miklum örðugleikum á því að
fá kol til landsins, og útlit er fyrir að eigi verði hægt að afla
nægilegra kolabirgða til næsta vetrar, er hér með brýnt fyrir
öllunv að gæta hins ýtrasta sparnaðar um kolanotkun, og jafn-
framt skorað á menn að afla og nota innlent eldsneyti að svo
miklu leyti sem unnt er. — Er sérstaklega skorað á héraðs- og
sveitastjórnir að hafa forgöngu í því að aflað verði innlends
eldsneytis.
V iðskiptamálaráðuney tið
Augljsing
um skömmtun á erlendu smjöri
Samkvæmt reglugerð útgefinni í dag, löggildist hér með stofn-
auki nr. 3, sem fylgdi skömmtunarseðlum fyrir tímabilið 1.
apríl—30. júní, sem innkaupaheimild fyrir einu ensku pundi
(453 gr.) af erlendu smjöri, og gildir hann sem innkaupaheim-
ild fyrir þessu magni til 1. september næstkomandi.
Verð smjörs, sem selt er gegn þessari innkaupaheimild, er kr.
6,50 hvert einstakt pund (453 gr.).
Viðskiptamálar áðuney tið
12. maí 1945.
10-15
s'ildarstúlkur
óskast til Siglufjarðar um miðjan Júlímánuð. Ábyggileg
vinna. Gott húspláss. Venjuleg hlunnindi.
Upplýsingar á Vinnumiðlunarskrifstofunni.