Alþýðumaðurinn - 20.02.1951, Blaðsíða 2

2
ALÞÝÐUMAÐURINN
Þriðjudagnr 20. febrúar 1951

BÆKUR
Björn J. Blöndal:
Hamingjudagar
Rvík 1950. Prentsmiðja Austurlands.
Ef ég ætti að svara þeirri
spurningu, hvaða bók, sem út
kom fyrir jólin, hefði orðið mér
hugþekkust, mundi ég hiklaust
svara Hamingjudagarnir hans
Björns Blöndals. Höf. rekur þar
ýmsar minningar æfi sinnar, allt
frá bernskuárum, og allar eru
þær tengdar samlífi hans við
náttúruna, en mest þó laxveiði.
En það er ekki veiðimaðurinn,
sem mest gætir í þessum minn-
ingaþáttum, heldur athugandinn
og náttúruunnandinn. Höf. ann
öllu sem lifir og hrærist umhverf-
is hann í náttúrunni og hann
skoðar umhverfið með augum
skálds og listamanns. Og hann
kann þá list, að gera lesandann
hluttakanda í því sem hann sjálf-
ur sér og skynjar. Ættu sumir
kaflarnir að vera teknir upp í
lesbækur unglinga, því að fátt
hefir verið skráð á íslenzku, sem
betur er f,allið til að vekja ást
þeirra og aðdáun. á lífinu og
náttúrunni umhverfis þau.
Höf. getur þess á einum stað,
að sig hafi í bemsku langað til
að nema náttúrufræði. Ekki veit
ég hversu mikils hann hefir mist
við að svo varð ekki, en hitt er
víst, að íslenzk náttúruvísindi
hafa beðið mikið tjón við að
Björn J. Blöndal skyldi ekki fá
helgað sig þeim.
Björn Þórðarson dr. jur.:
Síðasti goðinn
Rvík 1950. Prentsmiðja Austurlands.
Sturlungasaga hefir verið og
mun lengi verða fræðimönnum og
öðrum uppspretta til umhugsun-
ar og rannsókna. í riti þessu hef-
ir dr. Björn Þórðarson tekið sér
fyrir að kanna sögu Þorvarðs
Þórarinssonar, síðasta goðans,
er ríki sitt gaf í hendur Noregs-
konungi. Mynd sú, er Sturlunga
gefur af Þorvarði er á ýmsa iund
ófögur, einkum er snertir sam-
skipti hans og Þorgils skarða,
sem Þorvarður tók af lífi að
Hrafnagili. Dr. Björn tekur sér
Skæðadrífa
fyrir hendur að rekja feril Þor-
varðs og vega og ineta þau gögn,
i sem sagan gefur um hann án hlut
drægni og áróðurs. Verður dóm-
ur' hans uin Þorvarð allur annar,
en sá, sem menn hafa venjuleg-
(íst upp kveðið eftir lestur Sturl-
ungu. Fer höf. skemmtilega með
efni sitt, svo að bókin er í senn,
fræðirit og skemmtilestur. Væri
ánægjulegt, að fleiri þáttum
Sturlungu yrði gerð slík skil.
Evans:
MEÐ VÍGDREKUM UM
VERÖLD ALLA.
Rvík 1950. Prentsmiðja Austurlands.
Höfundur, sem er háttsettur í
sjóliði Breta, er manna víöförl-
aistur. Hann hefir siglt um öll höf
veraldar að heita má sunnan frá
suðurheimsskautslandi og norður
í norðuríshaf, og kornið til fjöl-
1 margra landa og kynnzt fjölda
manna og þjóða. Frá ævintýrum
sínum og reynslu skýrir hann í
bók þessari, sein er hvorttveggja
í senn skemmtileg og fróðleg.
St. Std.
A ekki að svara
Kristni?
Á bæjarstjórnarfundi um miðj-
an janúar s. 1. Iagði Kristinn
Jónsson, heilbrigðisfulltrúi fyrir
fulltrúana eftirfarandi bréf:
Akureyri, 15. jan. 1951.
Vegna margframkomimia til-
lagna í bæjarstjórn um að leggja
niður starf mitt í þágu bæjarins,
sem heilbrigðisfulltrúa, eða öllu
heldur að sameina það starfi
fátækrafulltrúans, vil ég gera
bæjarstjórn tilboð um það, að
taka að mér fátækrafulltrúa-
starfið með núverandi starfi
mínu fyrir sömu laun og núver-
andi fátækrafulltrúi hefir, en
með því mundi bærinn spara hin
umdeildu laun heilbrgðisfulltrú-
ans.
Þar sem ég hefi opna skrif-
stofu í miðbænum, tel ég mig
geta ajnnað báðum þessuni em-
bættum.
Virðingarfyllst,
sign: Kristinn Jónsson,
heilbrigðisfulltrúi.
Þar sem málið var ekki á dag-
skrá, tók bæjarstjóri bréfið í sína
vörzlu, væntanlega til að leggja
I slæmu skapi.
Fokdreifahöfundur Dags var
svo slysinn fyrir nokkru, að
drepa vinnumiðlunarskrifstofuna
í dálkum sínum, en hafði þar á
ofan lýst ánægju sinni yfir því
verki. En þar sem þetta var þvætt
ingur, eins og svo margt í þeim
pistlum, varð hann að éta þetta
ofan í sig á eftir. Þetta virðist
hafa hleypt svo illu skapi í þenn-
an fugl, að honum hefir ekki ein-
göngu orðið illa við Vinnumiðlun
arskrifstofuna, heldur líka, for-
stjóra hennar. Skyrpir hann úr
klaufum sér í hann í síðasta Degi
fyrir það, að hafa sett það í frétt
til Alþýðublaðsins í Reykjavík
að algert atvinnuleysi væri hér
í bænum þegar skeyti þetta var
sent. Rétt er það hjá fokdreifa-
drengnum, að misjafnan skilning
er hægt að leggja í ýms orðatil-
tæki, en því miður, var þarna rétt
skýrt frá, eftir því sem venjulega
er átt við með algeru atvinnu-
leysi, en það er þegar verkamenn
sem stunda hlaupavinnu, hafa
ekkert að gera, en ekki það, að
í 7000 manna bæ hafi enginn
neitt að gera. Fréttaritari Alþbl.
tekur aðfinnslum og leiðrétt-
ingum frá þeim, sem hann tel-
ur þess umkomna að segja hon-
um til. En með allri vinsemd í
garð fpkdreyfadrengsins, getur
hann ekki talið sig þurfa að hlíta
leiðsögu hans.
Mdnn í illu skapi. Annars eru
þeir Dags-menn ekki öfundsverð-
ir af aðstöðunni í stjórnmálunum
nú til dags — og raunar aldrei.
Þeir tilkynntu sparnað í rekstri
þjóðarbúsins. Hann Iiggur fyrir.
Eysteinn hefir lofað að drepa
Vinnumiðlunarskrifstofuna í
það fyrir bæjarráð. Síðan hefir
ekkert af málinu frétzt. Á engu
að svara Kristni?
Heilhveiti
nýkomið
VÖRUHÚSIÐ h.f.
Reykjavík og hætta. styrk til allr-
ar slíkrar starfsemi út um land.
Þetta gefur reykvíska atvinnu-
rekendavaldinu einokunarað-
stöðu yfir verkalýð höfuðborgar-
innar, og fær líka hjá Eysteini í
ofanálag 225 þús. króna, úr ríkis-
sjóði, til að hressa upp á ein-
hverja titlingastaði vestur á Snæ-
fellsnesi; eða fyllilega helmingi
meira en sparaðist við dráp
Vinnumiðlunarskrifstofunnar. —
Sparnaðinn urðu Framsóknar-
blöðin að útbásúnera, en verða, að
að þegja ýfir hinni svívirðing-
unni. Allt annað hjá Framsókn-
arflokknum, í ríkisstjóm og á
Alþingi, er á sömu bók lært. Og
enn verða Dags-menn að þegja,
— þegja, falsa og vita vitleysu,
sem þá svíður sjálfa undan —
hvað þá aðra ærlega framsóknar-
menn.
Mikilsvierðir lærdómar.
En það þarf enginn að halda
að hrellingarnar séu þar með bún
ar. Þeir Dagsmenn reyna ekki
lengur að verja það,.að dýrtíðar-
flóðið, sem gengisfellingin hefir
fyrst og fremst skapað, er skollið
yfir þjóðina, og fer síhækkandi.
Nú eru þeir farnir að kenna al-
menningi hvernig hann á að verj-
ast ófarnaðinum. Og það er ofur
leinfalt, að dómi þessara nýju
kennara. Spara og spura — og
aftur spara. Vinna — vinna og
vinna mwgfállt mevra en áöur.
Auka framleiðsluna, til lands og
sjávar, svo að stórbændurnir og
mí7íjónamæringar höfuðborgar-
innar geti safnað enn meira fé
en áður. Þetta er »Eysteinskan«
plús »Hermannskan«. Allt í lagi,
lagsi!
íhaldiö glott-ir.
íhaldið hefir verið höfuðfjandi
íslenzkrar alþýðu fyrr óg síðar.
En reyndai- var það farið að
skammast sín fyrir þetta á síðavi
árum — og farið að draga klænr
ar inn. Nú glottir það á bak við
framsóknarforkólfana. Auðvitað
stendur ekki á því. Og dýrtíðin
vex og magnast. Kaupgjaldið er
lögbundið. Gjaldeyririnn er gerð-
ur að braskvöru. Og allur blaða-
kostur flokksins, sem einu sinni
var framsóknarflokkur, er settur
í gang ti] að verja hverja þá sví-
virðingu, sem þessu tvíhöl'ðaða
íhaldi dettur í hug að fremja á
íslenzkri alþýðu.
Gamli.