Alþýðumaðurinn - 18.12.1951, Blaðsíða 1

XXI. árg.
Þriðjudagur 18. desember 1951
45. tbl.
»Starf núverandi stjórnar
er fyrst og fremst endur-
reisnarstarf.«!!
Ýaf Marshallaðstoðinni til þessa°
lands. Það er líka sannleikur, þótt
hann sé einnig í senn óhugnanleg-
ur og ömurlegur, að frá þessu
sjónarmiði hafa þessi samtök gef-
ist ágætlega: Hinir ríkari hafa
t— segir Hermann Jónasson —
Séð hef ég köttinn syngja á bók,
selinn spinna hör á rokk.
skötuna elta skinn í brók,
skúminn prjóna smábandssokk.
Gömul öfugmælavísa.
Eldhúsdagsumræður á núver-
andi Alþingi eru nýafstaðnar-
Mun það mál allra, hvar í flokki
sem þeir standa, að aumari
frammistaða stjórnarliðs en þar
heyrðist hafi aldrei borið fyrr
fyrir eyru íslenzkra hlustenda.
Að vísu er skylt að geta þess, að
Eysteinn Jónsson, fjármálaráð-
herra, gerði heiðarlega tilraun til
að gera forsvaranlega grein fyrir
sínum músarholusj ónarmiðum,
en þó varð hann að grípa til ve-
sælla blekkinga af og til og rang-
færslna á staðreyndum til að
standa ekki alveg ókvæða uppi.
Samt sem áður hafði hlustandi
það á tilfinningunni, að þarna
væri þó a.m.k. nærri því maður
að tala. En það var með engu
móti hægt að finna með hina ráð-
herrana. Forsætisráðherrann
rausaði eins og góðlyndur,
greindarlítill og óupplýstur ungl-
ingur, Olafur Thors blaðraði eins
og lélegur götuhornaprédikari og
rataðist raunar aðeins eitt satt á
munn: Hann líkti sjálfum sér við
skottulœkni. Mun það orð að
sönnu, að allt hans stj órnarstarf
sé þjóðinni hættulegt eins og
skottulæknir er heilbrigði manna
háskalegur.
Bjarni Benediktsson ætti að
fara að taka ræður sínar upp á
plötu. Það sparaði honum nokk-
urt ómak, en sérstaklega gæti það
veitt manninum þá ánægju, sem
hann mun einn njóta, að hlusta á
sig. Ræðan hefir verið status quo
í a. m. k. 3 ár.
En svo má ekki gleyma garm-
inum honum Katli, Hermanni
J ónassyni, landbúnaðarráðherra-
Þessum sem ætlaði að brjóta nið-
ur Ihaldið í landinu, uppræta
fjármálaspillinguna í þjóðfélag-
inu, koma á frjálslyndari stjórn-
arháttum, kippa útgerð lands-
manna í lag, siðbæta verzlunar-
hættina o. s. frv., o. s. frv.
Við umræðurnar s. 1. fimmtu-
’dagskvöld sagði hann þessi ljóm-
andi orð:
„Starf núverandi stjórnar er
fyrst og fremst endurreisnar-
starf!“ Jú, sér er nú hver endur-
reisnin: í fyrsta skipti um mörg
ár er atvinnuleysi hér í landi,
verzlunarólagið er í algleymingi,
iðnaðurinn er á barmi glötunar,
útvegurinn í meiri úlfakreppu en
nokkru sinni fyrr, dýrtíð meiri en
dæmi þekkjast til áður í landinu,
og allt er þetta þrátt fyrir það,
að engin stjórn hér á landi hejir
eins getað vaðið í peningum —
ýmis gjafa- eða lánsfé — og þessi
stjórn. Samt hafði sami rnaður —
Hermann Jónasson — brjóstheil-
indi til að reyna að telja þjóðinni
trú um, að Laxárvirkjun, Sogs-
virkjun og bygging áburðarverk-
smiðju væri eitthvert meistara-
stykki núverandi stjórnar. 011
þjóðin veit, að báðar virkjanirn-
ar voru undirbúnar af fyrrverandi
stjórn, og öll þjóðin veit líka, að
þær og áburðarverksmiðja væru
óviðráðanlegar framkvæmdir nú,
ef Marshallfjár nyti ekki. Kannske
eigi að þakka núverandi ríkis-
stjórn eða öllu heldur H. J. hug-
mynd Marshalls?
Öll frammistaða ráðherranna
minnti mest á öfugmælavísuna
frægu:
Séð' hef ég köttinn syngja á bók
(Eysteinn)
selinn spinna hör á rokk,
(Bjarni Ben.)
skötuna elta skinn í brók, ‘
(Ólaf Thors)
skúminn prjóna smábandssokk.
(Herm. Jónasson)
Það var auðheyrt, að stjórnar-
liðinu sveið sárt undan hnúta-
svipunt Haralds Guðmúndssonar,
Gylfa Þ. Gíslasonar og Hanni-
bals Valdemarssonar- Beindist öll
vörn þess að þeim, og hefðii það
þó vel mátt telja Lúðvík Jósefsson
með í andstöðuliði sínu, því að
hans málflutningur bar af öðrum
málflutningi kommúnista.
Broslegast af öllu broslegu hjá
stjórnarliðinu var þó ræða Björns
Ólafssonar, sem var svar við
ræðu, sem eftir var að flytja!
Björn var sem sé svo hræddur
við ádeilur Gylfa, að hann flutti
ræðu gegn þeim, áður en þœr
komu fram. Betur gat Björn ekki
sannað, að liann vissi upp á sig
skömm verzlunarokursins.
En ofan á allar ófarir stjórnar-
liðsins bættist svo það, að í því
var óveðrahrollur. Það var því
líkast, sem það byggist við vinslit
um þá og þegar. Verði þau bráð-
lega, sannast áþreifanlega spá vor
í upphafi þessa stjórnarsamstarfs:
„Eldi heitara
brennur með' illum vinurn
friður firnm daga.
En þá slokknar
er inn sjötti kemur,
og versnar allur vinskapur."
Sannleikurinn er sá, þótt hann
sé ægilegur og viðurstyggilegur,
að núverandi stjórnarsamstarf er
samtök fjárplógsklíkna í þjóðfé-
laginu til þess að fleyta rjómann
orðið enn ríkari og hinir fátækari
enn fátækari.
En nú blasir þetta við: Að vori
þrýtur Marshallaðstoðin. Hvað
gerir ríkisstjórnin þá? Ríkis-
stjórnin, sem EINGÖNGU hefir
lifað á gjafa- og lánsfé þessu?
Að þesssu spurði Haraldur Guð-
mundsson stjórnina, og hún
hvorki gat né vildi svara.
Núverandi ríkisstjórn mun
heldur aldrei ætla að svara þess-
ari spurningu. Þegar Ólafur
Thors og Hermann Jónasson,
mennirnir, sem sífellt tala um
karlmennsku, þegar þeir sjá,
að þeirra bíður karlmennsku-
verk, en ekki dollaraleikur, þá
munu þeir renna af hólmi og fela
vesaldóm sinn að baki kosninga-
moldviðri, eða svo mun hernað-
aráætlunin vera. Hitt er svo ann-
að mál, hvort þjóðin lætur blekkj-
ast. Hún getur nefnilega orðið
þreytt á loddurum, svo er forsjón-
inni fyrir að þakka.
—> J, <—
Ijót hrossahautt
Svo sem menn hafa heyrt, hót-
uðu forsætisráðherra, Steingrím-
ur Steinþórsson, og fjármálaráð-
hcrra, Eysteinn Jónsson, að fara
úr ríkisstjórn, ef alþingi sam-
þvkkti þá tillögu Gunnars Thor-
oddsen o.fl., að bæjar- og sveitar-
félög fengju ^4 af söluskattinum
1952. Þó var tillagan samþykkt
við aðra umræðu fjárlaganna í
neðri deild með atkvæðum Al-
þýðuflokksmanna, kommúnista
og flestra Sjálfstæðismanna-
Nú spyr almenningur: Verður
þetta endanlega samþykkt? Og
ségja þá Framsóknarráðherrarn-
ir af sér? Eða lætur Sjálfstæðið
Framsókn „kúska“ sig?
Alþrn. ætlar fyrir sitt leyti að
spá þessum úrslitum:
Sjálfstæðið lætur Framsókn
„kúska“ sig í söluskattsmálmu
gegn því að fá að „kúska“ SÍS í
saltfisksölumálinu, þ.e. SIS fær
ekki að keppa við SÍF um hinn
ævintýralega hagnað af útflutn-
ingi saltfisks. Auðvitað verður
það Sjálfstæðið, sem fyrst og
fremst græðir á þessum hrossa-
kaupum. Thorsararnir fá að raka
saman gróða á útflutningnum, en
Eysteinn og Steingrímur „bjarga“
sæmd sinni. Þeir þurfa ekki að
segja af sér. En þetta verður dýr
„sæmd“. Bæjarfélög, sem eru að
sligast undir fjárhagsvandræðum
sínum, borga brúsann og útgerð
hinna „óbreyttu", sem hvergi
standa upp úr skuldum, borga
líka brúsann, en að lokum er það
svo ríkissjóður, sem verður að
borga allt: Þ.e. hákarlarnir í SÍF
hirða að lokum söluskattsgullið
hans Eysteins og hlæja svo dátt
að fávitringnum, sem þeim tekst
svo ljómandi vel að gabba.
Og svo þegar Marshalllánin eru
uppétin, þá þykir loks tími til að
standa upp úr ráðherrastólunum
og freista þess að leika á þjóðina
á ný í nýjum kosningum.
Þannig mun þetta verða.
En finnst ykkur þetta falleg
hrossakaup, góðir lesendur, og
lýsa landsföðurlegri ábyrgð?
SALA SVALBAKS
Togarinn Syalbakur seldi í gær
afla sinn, 3625 kits, í Grimsby
fyrir 11043 sterlingspund.
lúðuveiðar vii Grœnland
A gamlársdag verður dregið í
happdrœtti Alþýðuflokksins. —
Drœtti verður ekki frestað. Mið-
arnir jást í fíókabúð Rikku og í
Lúðuveiðarnar við Disko hafa
veitt grænlenzkum fiskimönnum
góða afkomu. Síðari hluta júlí-
mánaðar kom kæliskipið „Græn-
land“ til Disko og tók fullfermi
af lúðu og strax á eftir annan
farm- Loftskeytamaður á skipinu
fékk frí í 3 daga og veiddi á þess-
um dögum með félaga sínmn 180
lúður. Tveir bræður höfðu á ein-
um mánuði afla fyrir sem svarar
42.000 ísl. króna. Tveir Græn-
lendingar keyptu í sumar vélbát
fyrir sem svarar 38.000 ísl. kr.,
og gátu þeir vegna hinna góðu
aflabragða greitt bátinn upp í
sumar.
Upp á síðkastið hefir lúðuveið-
in nokkuð spillzt af ósegjanlega
mikilli þorskgegnd, sem hindrar
lúðuna í að bíta á krókinn.
(Víðir.)
Yeiðar Norðmanna við
Grœnland.
Norðmenn segja, að það þurfi
bæði duglega sjómenn og vel út-
búin skip til þess að stunda veið-
ar við Grænland, því að þær séu
erfiðar, og sýni annars ekki góð-
an árangur.
Línuveiðarnar útheimta of
mikla vinnu samanborið við af-
raksturinn, og verður að stefna
að því að breyta yfir til togveiða,
sem sýnir áreiðanlega beztan ár-
angur. Þetta er reynsla Norð-
manna. ^
I sumar urðu þeir, sem stund-
uðu línuveiðar við Grænland, að
liafa Yj meiri útgerð til þess að
ná sama árangri og í fyrra. Þetta
var Lnuaflinn í ár minni en þá.
Erlendu togararnir voru ný-
tízkuskip, og sýnir það, að aðrar
þjóðir (en Norðmenn) kunna að
standa að þessum veiðum á rétt-
an hátt. — Til þess að ná
nokkrum árangri urðum við að
vinna upp í 18 tíma á sólarhring,
og það var erfitt starf. Strax og
búið var að fá fullfermi, var
haldið til Færeyingahafnar til að
losa, og um leið og síðasti fiskur-
inn var kominn upp, var haldið
af stað aftur, segir norskur skip-
stjóri.
(Víðir.)
Kaupfélagi verkamanna, matvöru-
deild.
*
Meðal vinninga í happdrœtti
Alþýðuflokksins eru: ísslcápar,
Rafha-eldavélar, þvottavél, þvotta-
pottar, saumavélar, hrærivélar,
ryksugur, gólfteppi.