Alþýðumaðurinn - 20.12.1951, Side 1

Jólablað 1951
á
\m — : — ^
ÞO RSTEINN ERLINGSSON: - J«I - V "^cPf Eg veit þú segir satt. Við höldum jól. Þar komst hun nógu hdtt úr hugum burt Við sjdum, eins og vant er, nú um tima, og hér varð eftir hógu tórriur kliður, hvað ból oghól og hjól og skjól og sól svo aldrei verði’ að æðri jölum spurt er himnesk sending þeim, sem eiga’ að ríma. og aldrei komist friðarríkið niður. Nú kallar þetta hvella bjölluhljóð . að horfa’ d gamla leikinn, sem við kunnum, „ ,,, , ° Og dyhstu þranum drekkir spekm su,. svo smiatta þeirfsem þykir vistin aóð V.,* ... , . , , ö sem djupið mikla þurrum fotum gengur við þvœttúuggu ur volgum blaðurmunnum. , . 00 0 og spennir yfir endateysið bru með orðum, þegar hugsun nær ei lengur; En svo var fagra friðarstjarnan þín; , , , , . . .. , k ° , ; : pvi run ur geimnum engin onnur skm þann fögnuð vildir þú égkæmi’ að skoða; • ,,, ■ ... , 1 ° , .l ° . enemtom, nutt ur koldum stjornubaugum. en gætu’ ekki’ dhrif hennar sagt til sín, þó sigur hennar væru færri’að boða? Ég heyrði fyrri seg.ja sama flokk Néi, ég vil lifa litlu jólin min frd sigri þeim, d mörgum kirkjustólum; Vl^ Ijósið það, sem skín 1 barnsins augum. en skein hún ekki blítt d Bielostock Mér finnst þar inn svo fntt og b]art að sjá, með boð um ndð og frið d síðstu jólum. fnðarboðið gæti þangað ratað, Og hvar er sigur Krists um kristinn heim? °S enn Par mihni heit og þögul þrd Að kirkjum hans er enginn vandi að leita, a þúsund dra bróðurnki glatað. en krossinn hans er orðinn einn af þeim, ^ar vefsl nr geislúm vonarbjarmi skær sem algerð þý og hdlfa manndyggð skreyta. sem ^eslihgs kalda jörðin eigi að hlyna; Og heldurðu yfir hugsjón þessa manns ég sé þar eins og sumár færast nær, og heimsins frelsi þessir kaupmenn vaki, eS se þar friðarkonungs stjörnu skina. sem fluttu milda friðarríkið hans d fölva stjörnu’ að allra skýja baki? 19- des. 1906.

W" " _____ — . —— " ^