Dýraverndarinn - 01.04.1939, Side 6

i8
DÝRAVERNDARINN
tíö. Sumir bændur komust furöanlega upp á lag
meS þaö, ár alls lærdóms, aö lijálpa ám, er svo bar
undir.
Annaö er þaö, aS svo getur viljaS til, aS tvæ-
vetlur eSa þær ær aSrar, sem lamb fæSa hiS fyrsta
sinn, vilji ekki sinna afkvæmi sínu, sýni því enga
ást eSa umhyggju, heldur fullkomiS ræktarleysi.
Komast aumingjarnir litlu þá ekki á spena og deyja
innan skamms, einkum ef veöur er óhagstætt, nema
því aS eins, aS einhver sé til eftirlits og einhverja
hjálp aS fá. Fer oft svo um þessar ungu og óreyndu
mæSur, aS móSurástin segi bráSlega til sín, er
mannshöndin ihefir hjálpaS lambinu á spena. — Hjá
öSrum ungum mæSrum getur þaS hent, aS alt lendi
í svo óstýrilátum fögnuSi, umsvifum og snúningum,
aS lambiS komist ekki á spena af þeim sökum. —
Móöirin er aldrei kyr, snýst án afláts um sjálfa sig
og lambiS, svo aS þaS nær ekki spenanum. Hana
skortir alla reynslu og kann ekki tökin á því, aS
„laöa barn aS brjósti". — Alt er eintómur fögnuöur
yíir því, aS hafa eignast þetta undur-skrítna og
vndislega kríli, sem bröltir þarna hjá henni og-er
alt af aS detta, ef hún kenrur viS þaö, alt af aS leita
aS einhverju og alt af aS dilla rófunni. — Geta
þessir snúningar og urnsvif hinnar fagnandi móSur
ha^glega orSiS til þess, aS líf smælingjans fjari út,
ef enginn er viS iiöndina, sá er hjálpaS getur.
Enn er þaS, aS fyrir getur komiö, aS ær beri á
svo óhentugum stöSum, aS nýfædd lömbin falli í
gjótur eSa polla, er þau freista þess aS fara á kreik.
Hiö nákvæma eftirlit varS oft til þess, aS slíkum
lömbum varS bjargaS frá dauSa.
Komi þaS fyrir, aS ám gangi mjög erfiSlega aS
fæSa eSa koma frá sér lambi, eru þess mörg dæmi,
aS slíkar jóSsjúkar og sárlega þjáSar mæSur verSi
fyrir heimsókn krumma og jafnvel lágfótu. Sé nú
fæSing svo á veg komin, aS höfuS sé úti, er surtur
vís til þess, aö sæta færi, er ærin hvílist milli hríöa,
ráSast á fóstriS í buröarliönum og gæöa sér á tungu
og augum. Hefir sá, sem þessar línur ritar, komiö
þar aS meS öSrum, er krummi sat aö þessari iSju.
Þóttu þaö ljótar aSfarir. En lifandi fæddist þó lamb -
iS, undir eins og náSst hafSi annar framfótur þess,
er skakt bar aS. — Var hinn dauSsæröi smælingi
þegar borinn til bæjar, en móSirin elti, jarmandi og
harmi þrungin, alla leiö heim aS bæjardyrum. Iiún
var tekin og byrgS í húsi, en lambinu lógaS og fleg-
iS í skyndi. SíSan var skinniS, meS kari og öllu sam-
an, saumaS á tvílembing nýfæddan. AS því loknu
var lambiS boriö til hinnar sorgbitnu móSur, en
hún þefaöi af því í krók og kring, kumraSi nokkr-
um sinnum, en ýtti því svo frá sér og hélt áfram aS
jarma. Samt lét hún tilleiSast eftir litla stund og
leyföi spenann nokkurn veginn tregöulaust. Var hún
þá látin vera ein meS lambinu fram eftir degi. Og
er aö var komiS, virtist hún hafa sætt sig viS þaS,
sem orSiS var, og gefiö fósturbarninu ást sína.
Engi vafi var á því talinn, aS ærin mundi hafa
látiö líf sitt — eftir miklar og langvinnar þjáning-
ar — ef henni hefSi ekki komiS hjálp. — Og sú
lijálp var ekki tilviljun, þó aS hún kæmi aS vísu í
síöasta lagi. Hún var einn þáttur þeirrar sjálfsögSu
starfsemi, aS hafa sí-vakandi auga á því, hvernig
ánum farnaSist um sauöburSinn.
(NiSurl. í næsta blaSi.)
Skot í bak og skaðabætur!
ViS Nílar-ósa og í Nílar-hólmum, skarnt frá Alex-
andríu, safnast jafnan saman aö vetrinum aragrúi
ýmiskonar smáfugla — þar á meöal mikil mergS
hrossagauka. Þarna er því tilvalinn staöur fyrir þá
menn, sem leita sér yndis og dægrastyttingar í því,
aö tortima og drepa — án tillits til hagnaöar eSa
gagnsmuna á nokkurn hátt.
Þegar smáfuglarnir höföu þreytt flugiö um óra-
leiöir hafs og landa og voru sestir um kyrt, kom
slæpingja-lýSur úr ýmsum áttum og ríkjum — og
allur fansinn einna og sömu erinda : Þeir voru komn-
ir til þess, aö drepa ihina fögru smá-vini. Og vitan-
lega þóttist sá mestur, sem flestum sakleysingjum
fékk í hel komiS.
----o---
Nú víkur sögunni til íbúanna á þessum slóöum.
Þeir voru ekki allskostar ánægSir og hugsuöu sitt
í leyni. Þeim var ekki sárt um fuglana. Fjarri því!
Þeir máttu svo sem missa sig, greyin! En þá lang-
aSi til þess aö geta hagnast eitthvaö ofurlítiö á
glingur-skyttum þeim, sem ruSst höföu inn í land
þeirra. Þeim fanst þeir ekki ofgóSir til aö borga
eitthvaö lítilsháttar fyrir alt fugladrápiS. En hér
var ekki hægt um vik: Aökomumennirnir hefSi
sennilega leyfi yfirvalda til fugladrápsins.
En eitthvaS varS aS gera. Og nú kom einhverjum