Dýraverndarinn - 01.10.1939, Blaðsíða 6
42
DÝRAVERNDARINN
hans góÖar undirtektir, og var ákveðið að stofna
félagið og létu 37 stofnendur skrá sig í félagið þeg-
ar á þessum fundi.
Stjórnendur félagsins.
í fyrstu stjórn hins nýstofnaða félags voru kosn-
ir þeir, er hér greinir:
FormaSur: Tryggvi Gunnarsson, bankastjóri.
Meðstjórnendur: Flosi SigurSsson, trésmiður, Jó-
hann Ögm. Oddsson, kaupm., Otto N. Þorláksson og-
Ingunn Einarsdóttir á Bjarmalandi.
Þessi stjórn tók síSan forystuna um framgang
dýraverndunarmálanna, og hafði hana á hendi næstu
árin. Tryggvi Gunnarsson var formaöur félagsins
til dauðadags, en hann andaðist í október 1917. Við
formannsstörfum af honum tók Jón Þórarinsson
fræðslumálastjóri, sem einnig gegndi þeim til dauða-
dags, en hann lést í júní 1926. Þá var kosinn for-
ntaður sira Ólafur Ólafsson, fríkirkjuprestur, og
gegndi hann starfinu til 1928, en baðst þá undan
endurkosningu. Baldur Sveinsson, meðritstjóri Vísis
tók við formannsstörfum af sira Ólafi Ólafssyni, en
í febrúar árið 1929 var Þorleifur Gunnarsson, bók-
bandsmeistari kjörinn formaður, og gegndi hann
starfanum til ársins 1934, er við tók núverandi for
maður félagsins, Þórarinn Kristjánsson, hafnar-
stjóri.
Allir hafa þessir menn unnið ótrauðir að fram-
gangi félagsins, ásamt þeim mönnum, sem skipað
hafa stjórn þess á hverjum tíma, og liefir starf fé-
lagsins og félagsstjórnarinnar verið bæði mikið og
margþætt, sem nú skal greina:
Verkefni félagsins.
Þegar Dýraverndunarfélag tslands var stofnað,
var meðferð dýra hér á landi mjög ábótavant, og
var þess full nauðsyn, að hafist yrði handa í því
efni, að vekja menn af því sinnuleysi og hirðuleysi,
sem þeir gerðu sig seka um i meðferð þeirra dýra,
er þeir höfðu undir höndum. Að þessu kvað ekki
frekar á einum stað en öðrum hér á landi, en
flestir voru undir sömu sökina seldir, þótt heiðar-
legar og ágætar undantekningar væru í þessu efni.
Hér í Reykjavík var það einkum meðferð vagn-
hesta, sem uml)óta þurfti, bæði að því leyti sem
snerti hin daglegu störf þeirra, og einnig að hinu,
hvað fóðrun snerti. Úti um landsbygðina hafði það
hinsvegar þótt góður siður, að tefla á tæpasta vað
um allan heyásetning, enda hefir fóðrun á kvik-
fénaði til skamms tíma verið mjög ábótavant, þótt
alt þetta hafi færst í hið betra horf, síðasta manns-
aldurinn, og þó einkum eftir að félagið hóf starf-
semi sína. Sá siður hafði beinlínis legið í landi, að
bændur reyndu að draga fram lífið í sem fle'stu af
fénaði yfir veturinn, í þeirri von, að heyin myndu
hrökkva, en ef eitthvað hefir út af borið, harðindi
og hagleysi, hefir það sýnt sig, að þessir menn hafa
í rauninni „sett á guð og gaddinn", en er heyleysið
heíir sorfið að, hefir aðeins verið um þrent að
velja: horfelli, niðurskurð eða náungans kærleika.
Fyrir aðgerðir Dýraverndunarfélagsins hefir
mjög verið hert á öllu opinberu eftirliti, og varleg-
ar sett á hey en áður tíðkaðist, og þar af leiðandi
hirðing fjárins betri, enda afraksturinn notadrýgri
vegna bættrar meðferðar.
Þá má einnig geta þess, að um þetta leyti kvað
mjög að útflutningi á hrossum, og var illa og ó-
mannúðlega að þessum útflutningshrossum búið um
borð í skipunum, og mátti ekkert út af bera, vegna
hins illa aðbúnaðar, þar eð hrossunum var kasað
niður í lestir skipanna, án þess að að tillit væri tek-
ið til, hvort hætta mundi á að þau slösuðust eða
dræpust, ef eitthvað bæri út af á sjónum.
í samræmi við framanritað varð það því fyrsta
verkefni félagsins, að beita sér fyrir lagasetningu
um verndun dýra. Árangurinn af þeirri viðleitni
eru hin núgildandi lög um dýraverndun frá 3. nóv-
ernber 1915. í lögum þessurn er gert ráð fyrir, að
reglugerð verði sett um aflífun húsdýra, og var
sú reglugerð gefin út árið 1924.
Þegar hér er komið sögu, legst loks niður hin
ömurlegasta villimenska, sem haldist hefir við hér
á landi, — hálsskurður á lifandi fénaði. Áttu þar
flestir til sjávar og sveita óskifta sök, og svo voru
menn fastheldnir við þennan óvana, að ef Dýra-
verndunarfélagsj.ns hefði ekki notið við, og það
haft forystu á hendi um útrýmingu hálsskurðar á
fénaði, mundi með öllu óvíst, hvort honum væri nú
útrýmt úr landinu, þrátt fyrir alla lagasetningu.
Dýraverndunarfélagið tók að sér, meðan lög þessi
og reglugerð voru að koma til framkvæmdar, að út-
vega bæði hentugar helgrímur, og að annast kaup
á fjárbyssum og skotum og dreifa þessu út til al-
mennings, eftir því sem nauðsyn krafði, enda hefir
félagið haft eftirlit með slátrun víðsvegar um land,