Dýraverndarinn - 01.10.1939, Page 7

DÝRAVERNDARINN
43
og- hefir það enn meS höndum, en aS því verSur
vikiS síSar.
Auk þessa hefir félagiS haft mikil afskiíti af
lagasetningu um friSun fugla, og haft eftirlit meS
framkvæmd forSagæslunnar úti um landiS. Þá hef-
ir félagiS leitast viS aS hrinda þvi i framkvæmd,
aS dýralæknum. yrSi íjölgaS, og hefir nokkuS á-
unnist í því efni, þótt þeim málum sé ekki enn
komiS í viSunandi horf.
AS lokum má geta þess, aS félagiS hefir beitt
sér fyrir lagasetningu um geldingu húsdýra, en
samkvæmt lögum þeim, sem sett voru um þaS efni
á þinginu 1935, er skylt aS nota sérstakar tengur
viS aSgerSina. Þá er og fyrirskipuS svæfing eSa
staSdeyfing, þegar um fullorSnar skepnur er aS
ræSa. j
Málgagn félagsins.
Strax í upphafi var Dýraverndunarfélaginu þaS
ljóst, að nauSsynlegt væri, aS félagiS hefSi yfir
málgagni aS ráSa, til þess aS berjast fyrir áhuga-
málum sínum, og ná til fólksins, svo aS skilningur
þess yrSi vakinn fyrir öllu þvi, sem miSur færi í
hirSingu og meSferS dýranna.
Hélt stjórn félagsins meS sér fund hinn 28. fe-
brúar áriS 1915, til þess aS ræSa þetta mál, og hvort
félagiS ætti aS ráSast í blaSaútgáfu, auk þess, sem
þaS leitaSi samvinnu viS dagblöSin hér í Reykjavík
í þessu efni.
Á aSalfundi, sem haldinn var hinn 14. febrúar
s- á., hafSi frú Ingunn Einarsdóttir vakiS máls á
þessu og flutt langt erindi um nauSsyn á útgáfu
blaSs, en til þess aS hrinda málinu í framkvæmd,
bafSi bæSi hún og tengdasonur hennar, Emil Rok-
stad, lofaS aS styrkja slíkt blaS meS fjárframlög-
um í upphafi.
Á fundi þessum samþykti stjórnin aS gefa út
blaSiS, og skyldi þaS koma út í fjórum örkum á
árinu, eSa einni örk á ársfjórSungi.
Lá þannig endanleg ákvörSun fyrir í því efni,
°g var hafist handa um útgá'fu blaSsins, en síSar
á árinu var ákveSiS aS blaSiS skyldi gefiS út í sex
örkum á ári, og þaS þannig stækkaS um tvær arkir
frá því, sem ákveSiS var i upphafi.
BlaS þetta var nefnt Dýraverndarinn, og kemur
þaS út sem málgagn félagsins enn í dag, en á árinu
1927 var þaS stækkaS, og er nú gefiS út i átta örk-
um á ári hverju, og er í ráSi aS stækka þaS enn og
gefa þaS út sem mánaSarblaS í 12 örkum á ári.
AS tilmælum stjórnarinnar tók Jón Þórarinsson
fræSslumálastjóri aS sér aS sjá um ritstjórn blaSs-
ins, en Tryggvi heitinn Gunnarsson mun einnig
hafa léS því krafta sina. Jón heitinn Þórarinsson
annaSist því næst ritstjórnina til dauSadags, en er
hann féll frá, var Grétar Ó. Fells rithöfundur ráSinn
ritstjóri og gegndi hann því starfi um skeiÖ. AÖrir
ritstjórar blaSsins hafa veriS: Einar Þorkelsson,
fyrv. skrifstofustjóri, Einar E. Sæmundsen skóg-
fræSingur, Jón Pálsson fyrv. aSalféhirSir Lands-
bankans, dr. Símon Jóh. Ágústsson, en frá síSustu
áramótum tók Páll Stsingrímsson fyrvérandi rit-
stjóri Visis viS ritstjórninni og hefir hana nú meS
höndum.
Þessi blaSaútgáfa félagsins hefir án efa stutt
mjög aS því, hve mikiS hefir áunnist i starfsemi
félagsins. BlaSiS hefir náS til manna víSsvegar um
sveitir landsins, vakiS þá til umhugsunar og glætt
þá nærgætni, mannúS og siSferSiskend, sem nú
gætir i meSferS dýranna, — málleysingjanna, sem
meS öllu eru háSir annara umsjá.
Hin daglegu störf.
Þótt meSferS dýranna hafi mjög breyst til hins
betra á síSari árum, vill þó altaf bera viS aS ein-
hver mistök eigi sér staS, og því er þaS eitt af aS-
alverkefnum félagsins, aS hafa vakandi auga meS
því, aS i 11 meöferS á dýrum sé ekki þoluS átölu-
laust. Hiö daglega starf félagsins er því fyrst og
fremst í því faliS, aS hafa eftirlit meS slátrun og
sláturhúsum, og flutningi á fé til sláturhúsanna,
og hefir mikiS áunnist til bóta i þessu efni.
ÁSur var þaS oft svo, aS sláturfénaöur var flutt-
ur á bifreiöum til slátrunar hér í bænum og í Hafn-
arfiröi. Var svo aS sjá, sem um þaS eitt virtist
hugsaö, aS lmtga sem mestu af fénaöi á bifreiS-
arnar, en minna hirt um, hvernig um hann færi
á leiöinni til kaupstaöanna. Var þaS þannig altitt,
aö alt aö 50 kindur voru settar á sama bifreiöar-
pallinn, án þess aö nokkrar milligerSir væri settar,
og á leiöinni, þegar ekiS var hratt, eöa vegur var
vondur, hröklaSist fénaSurinn um pallinn og hlaut
iöulega mikil meiösl, eöa drapst jafnvel og tróöst
uiidir, vegna þessarar meSferSar. Þegar til slátur-
húsanna kom, voru sum lömbin hornbrotin, fót-