Dýraverndarinn - 01.10.1939, Blaðsíða 8

44
DÝRAVERN DARIN N
brotin eSa síöubrotin, og höföu oröið aö þola hin-
ar mestu kvalir í flutningunum.
Þaö var að vísu svo, að reglugerðarákvæði höfðu
verið sett um þetta efni, en þeim ákvæðum var ekki
framfylgt, enda veittar undanþágur frá þeim, en
sumpart óhlýðnuðust menn þeim og liöfðu að engu.
Dýraverndunarfélagið og eftirlitsmenn þess hafa
nú komið því til leiðar í samvinnu við bifreiðar-
stjórana, að milligerðir hafa verið settar á bifreiða-
pallana, svo að betur fer nú um fénaðinn en áður
og minni hætta er á slysum. Er þetta alt mikil bót
frá því, sem áður var.
Þá hefir félagið einnig látið sig útflutning hrossa
miklu skifta og reynt að sjá um, að reglugerðinni
um dýraverndun sé að öllu framfylgt. Að þessu
hefir félagið unnið með óslitnu starfi í samvinnu
við löggjafarvaldið og einnig'með því, að vinna
almenning til samstarfs og heíir blað félagsins
verið þar ötull málsvari.
Þá hefir félagið einnig fylgt eftir öllum þeim
kærumálum um illa meðferð á dýrum, sem til þess
hafa borist, eða til hlutaðeigandi yfirvalda í hin-
um einstöku héruðum. Það hefir einnig sýnt sig,
jafnvel á hinum síðustu árum, að það veitir sann-
arlega ekki af því, að félagið sé vel á verði gegn
illri meðferð á dýrum, og mætti í því sambandi
nefna, að jafnvel á sjálfu Alþingi hefir gætt til-
hneigingar í þá átt, að ganga gegn starfi félags-
ins og því, sem áunnist hefir, og mætti þar til
nefna baráttuna um það, hvort leyft skyldi að eitr-
að væri fyrir svartbak eða ekki, með því að talið
er, að hann sé spellvirki í varplöndum.
Þá má ennfremur nefna það, að nú upp á síð-
kastið hafa á stöku stað verið bygð veghlið á
þjóðvegum, sem eru þannig gerð, að þau geta haft
hina mestu slysahættu í för með sér, í rauninni
bæði fyrir menn og málleysingja. Hlið þessi eru
þannig gerð, að í gegnum veginn er grafinn skurð-
ur, tveggja metra breiður og alt að einn metri á
dýpt. Yfir skurð þennan er síðan reft með sívölum
járnpípum, með nálægt 8 cm. millibili, og er því auð-
sætt, að hver skepna, sem leggur út á grind þessa,
hratar niður í gegn um hana og stórslasast. Fyrir at-
beina Dýraverndunarfélagsins mun þessum hliðum
ekki verða fjölgað, en þau, sem fyrir eru, gerð
hættulaus.
Tryggvi Gunnarsson og Dýraverndunarfélagið.
Svo sem getið var um í upphafi, var Tryggvi
Gunnarsson bankastjóri fyrsti formaður félagsins,
og það var engin tilviljun, að hann varð fyrir val-
inu. Hann hafði á sínum tíma stofnað Þjóðvinafé-
lagið, og var ávalt einn af aðalráðamönnum þess
og forseti. Hann haíði, er Dýraverndunarfélagið
var stofnað, gefið út blað um margra ára skeið,
er hann nefndi Dýravininn, og hafði hann dreift
blaðinu út með bókuin Þjóðvinafélagsins. Hafði
hann þannig fyrstur manna hér á landi hafið bar-
áttu fyrir bættri meðferð dýra og unnið þar mikið
starf og gagnlegt. Er rit hans, Dýravinurinn, nú
mjög fágætt og í háu verði, ef það er fáanlegt á
annað borð.
Tryggvi heitinn Gunnarsson var mikill hug-
sjónamaður og gekk heill og óskiftur til allra verka.
Hann var þjóðkunnur maður, enda einn af braut-
ryðjöndum i verklegum framkvæmdum og hvers-
kyns framtaki. Hann festi þá trygð við Dýra-
verndunarfélag íslands, að hann ánafnaði því mest-
allar eigur sínar, og hlaut félagið í sinn hlut, er
skiftum búsins var lokið, kr. 52.091.00 í peningum
og verðbréfum, en vegna þessarar ráðstöfunar Tr.
G. hefir félaginu reynst kleift að starfa fram á
þennan dag, enda er starf þess í framtíðinni all-
vel trygt vegna þessarar ráðstöfunar. í skipulags-
skrá þessa sjóðs, sem kallaður er Tryggvasjóður,
er svo ákveðið, að næstu 20 árin frá því er hann
var stofnaður, skuli heimilt að verja hálfum vaxta-
tekjum hans til eflingar dýraverndunarstarfsemi
hér á landi, en frá ársbyrjun 1940 er heimilt að
verja öllum vaxtatekjunum í sarna augnamiði.
Um siðustu áramót var sjóðurinn krónur 87.969,-
71, og hefir félagið nú yfir allmiklu fé að ráða, til
þess að vinna að framkvæmd þeirrar hugsjónar og
áhugamála, er það berst fyrir. Áhrifa Tryggva
heitins Gunnarssonar hefir því ekki aðeins • gætt
meðan hann var í lifanda lífi, heldur einnig að hon-
um látnum, og á þann hátt, sem samboðinn er
minningu hans.
Aðrir sjóðir.
Þá má ekki gleyma því, að ýmsir menn aðrir
hafa gert sitt til að efla starfsemi Dýraverndunar-
félagsins, bæði með því að gerast félagar og einn-
ig með þvi, að styrkja starfsemi þess með beinum
fjárframlögum. Þeirra allra verður ekki getið, sem