Dýraverndarinn - 01.10.1939, Síða 10

46
DÝRAVERNDARINN
smám saman komi þungi almenningsálitsins Dýra-
verndunarfélaginu og dýravinum til hjálpar og
knýi fram sjálfsagSar breytingar aS þvi er þetta
snertir. —
Sem betur fer mun þeim mönnum hafa íækkaS
allmjög síSustu árin og áratugina, sem sekir hafa
gerst um illa meðferS á skepnum. Menningin hefir
aukist og mannúSin glæSst. Þarf engum getum aS
því aS leiSa, aS þaS muni einkum aS þakka starf-
semi dýravina og þá ekki hvaS sist blaSa-útgáfu
þeirra. — HöfuS-atriSiS í dýraverndunar-málunum
er og verSur þaS, aS breyta hugsunarhætti fólks-
ins, svo aS hver maSur finni i hugskoti sínu, aS
þaS sé óhæfa og ábyrgSarhlutur aS fara il]a meS
skepnur. HugarfariS þarf aS sveigjast í þá átt, aS
hver og einn telji sér skylt, aS sýna öllum dýrum
góSvild og nærgætni og umburSarlyndi.
Tryggva Gunnarssyni var snemma Ijóst, aS dýra-
vinum mundi fullkomin nauSsyn, aS halda úti sér-
stöku blaSi, er hefSi þaS hlutverk meS höndum,
aS túlka skoSanir þeirra og hafa siSbætandi áhrif
á hugsunarhátt fólksins i sambúS ]>ess viS dýrin.
Hann hugsaSi máliS um sinn, leitaSist fyrir um
aSstoS ritfærra manna og hóf því næst útgáfu á
sérstöku blaSi, sem eingöngu var helgaS málstaS
dýranna (Dýravininum) og hélt því úti árum sam-
an. ,,Dýravinurinn“ var gott blaS, hafSi mikil á
hrif og ýtti viS sofandi samvisku margra manna.
Tr. G. var þeirrar skoSunar, aS lilaSa-útgáfa væri
sigursælasta vopniS i baráttunni fyrir bættum hag
dýranna. Lét hann svo um mælt einhverju sinni,
er „Dýravinurinn" hans var hættur aS koma út, aS
„blaSlaus dýraverndun" mundi reynast harla gagns-
lítil.----Núverandi stjórnendur Dýravcrndunar-
félagsins munu og líta svo á, aS „viljinn vopnlaus“
fái litlu orkaS málleysingjunum til hagsbóta og
liknar. Og fyrir því beri hiklaust aS ]>ví aS stefna.
aS auka og bæta útgáfu-starfsemi félagsins, eftir
því sem efni og ástæSur leyfa. — Mundi og á þann
hátt best og örugglegast starfaS í anda Tryggva
Gunnarssonar, hins mikla dýravinar og veglynda
stofnanda „TryggvasjóSs".
Fjárhús Reykvikinga.
Allur almenningur hér í bæ verSur þess lítt var
nú hin síSari árin, aS Reykvíkingar eigi sauSfé svo
aS neinu nemi. Fyrir svo sem 25—30 árum var ekki
ótítt, aS eitthvert slangur af sauSfé bæjarbúa sæist
hér á götum borgarinnar, einkum aS haustinu, eftir
réttir og áSur en þaS var tekiS í hús. Jafnvel í sjálf-
um miSbænum, t. d. kringum um Tjörnina og viS
Austurvöll, sást stundum til kindaferSa á siSkveld-
um og um nætur, en í útjöSrum bæjarins var þó
vitanlega meira um þessa skemtilegu gesti. Voru
rosknar og ráSsettar ær taldar nokkuS fundvísar
á skrúSgarSa og matjurtagarSa bæjarbúa og gæddu
sér á þeim „krásum“, sem þar var aS hafa. Þóttu
þær engir aufúsugestir. —- MeSan bjart var af degi
og ys og þys og erill um allar götur borgarinnar,
snöltruöu þær um holt og mela umhverfis bæinn,
en komu svo í hægSum sínum, er kyrSi og dimdi
og þó sjaldan fyrr en nóttin var lögst yfir. — Þær
vildu freista þess, aS komast í garSholurnar viS
íbúSarhús borgaranna. Þær langaSi í kál og annaS
góðgæti og svo gat líka viljað til, að eitthvað góm-
sætt leyndist í skarnkössunum aS húsabaki, innan
um rusliS þar og öskuna. Þær „vissu sínu viti“ og
fóru aS öllu meS stillingu og gætni. En svo gat
þaS viljað til, ef lömbin þeirra voru enn á lífi og
meS þeini, aS þau yrSi hrædd og færi aS jarma,
t. d. ef „mainma" hvarf alt í einu fyrir húshorn
eSa létti sér yfir girSingu. Þau voru ekki vön borg-
arlífinu, aumingjarnir litlu, rötuSu hvergi, höfSu
einhvern ónotabeyg af þessum stóru húsum og
hörSu gangstéttum, sem glömruSu undir fæti, —
og öllum þessum dimmu og ískyggilegu sund-
um og rangölum og krókum og kimum. Og
þau höfSu enga æfingu fengiS í girSinga-
hlaupi! ,,Mamma“ gat stokkiS yfir alla grjót-
garSa og flestar girSingar, en þau voru ung og
efuSu sig, urSu smeyk og fóru aS jarma. Og þá
mátti svo sent eiga von á því, aS einhver kæmi
út og stuggaSi heldur kuldalega viS þessum ó-
boSnu næturgestum. En sauSindin fór ekki lengra
en hún var rekin, dokaSi viS og kom aftur, þegar
mannkindin var sofnuS. Stundum þóttust menn
kannast viS sömu ærnar í görSutn sínum haust
eftir haust.
Nú er þetta alt saman breytt. SauSfjáreigönd-