Dýraverndarinn - 01.12.1939, Qupperneq 5

Mig langar til þess að benda mönnum á, aÖ biblí-
an, sem talar miki'Ö um mennina, talar einnig um
dýrin. Nú er jólunum fagnaÖ og ví'Öa heyrist enn
á ný hin heilaga jólasaga. Jir ekki einmitt í þeirri
sögu talaÖ um fjárhir'Öa, sem um nóttina gajttn
hjarÖar sinnar. Það var ekkert húsrúm handa barn-
inu, sem fæddist á hinni helgu nótt, en gestrisni átti
lieima í fjárhúsinu, og i öllum kirkjum hér á landi
er nú sungið á jólunum: „Sá guÖ, er ræður himni
háum, hann livílir nú í dýrastalli lágum".
Var jiað eklíi hann, er var i jötu lagður lágt,
sem benti mönnum á fugla himinsins, svo að menn
gætu lært af hinum fljúgandi kennurum?
I byrjun kirkjuársins rifjast upp fyrir oss sagan
um hann, sem lvom í hátign og hógværÖ, og þá sjá-
um vér ösnuna og folann, sem einn af vinum hans
lánaði honum, er hann fékk kveðjuna: „Herrann
þarf þeirra við.“
Var eld<i Drotni sjálfum valið heitið Guffs lctmb-
iff, er lærisveinunum var á ])að bent, að hann var
saklaus og lýtalaus.
í biblíixniii er mikið ritað um dýrin, þegar á fyrstu
blaðsíÖunni. Heilög ritning talar einnig um dýra-
vcrndun. I'ess er beinlínis krafist, að hvíldardagur sé
gefinn, eklci aðeins möiinunum, heldur og skepnunum.
llin fyrirskipun bibliunnar segir: „Þú skalt eklci
múlbinda úxánn, er hann þreskir'.“
Oft hugsa ég um þessi orð í spádómsbók Jónasar,
er Guð segir við spámanninn: ,,Og mig skyldi ekki
tal<a sárt til hinnar miklu borgár,, þar‘sem eru meira
en hundrað og tuttugu þúsundir manna, er ekki
þekkja hægri hönd sína frá hinni vinstri. og fjöldi
af skcpnum?“.
Hér er meðaumkun með mönnum og dýrum.
Lesendum Dýraverndarans sendi ég óskir um
gleðileg jól, og við þá ósk bæti ég þeirri hvatning,
að þegar mennirnir halda hátíð, gleymi þeir ekki
dýrunum. Látið þau fá að njóta þess, að haldin
eru jól.
Eg hefi lesið um það og séð það með eigin aug-
um, að viða erlendis eru kornbundin fest á steng-
ur, og þangaÖ leita fuglarnir, er frost og snjór
hylur jörð.
Tölum um þetta við börnin og kennum þeim að