Dýraverndarinn - 01.04.1946, Blaðsíða 3
Vew'ðlaunaritgerð II.
BRAUTIN RLDD.
Eigi mun ofmælt vera, þó að sagt sé, að
Eýraverndunarfélág Islands sé einhver þarfasti
íélagsskapur, sem risið hefir á legg með þjóð
vorri. Og laus er hann við stéttaríg og sundr-
l|ng, sem spillt hefir mörgum góðum félags-
skap, enda er stefna félagsins, sem ráða má af
hafni þess, sú, að vinna markvíst að verndun
dýra, og bættri meðferð þeirra. Þess vegna hlýt-
Ur sá félagsskapur að afla sér trausts og virð-
lugar hvers einasta manns, scm kynnist stefnu-
skrá hans og starfsháttum.
Bendir og ýmislegt lil þess, að Islendingum
su að skiljast betur og hetur, hvílíkur menn-
ingarauki það sé alþjóð að feta í spor hraut-
''yojandans mikla, Tryggva Gunnarssonar, og
*lefja dýraverndunarmerki lians enn liærra á
1 en tekizt hefir um skeið, og halda áfram
Iiinni göfugu og óeigingjörnu baráttu braut-
ryðjandans unz fullur sigur er unnin.
Að fleirum slciljist nú en áður, að brautin
St' rudd í þessum efnum, sannar m. a. fundur
Su> er haldinn var á Hólum í Hjaltadal 14.
agúst 1945. Þar var gerð merkileg ályktun um
dýravern<hinarmá 1, og ber þeim öllum alþjóð-
ar þökk, sem því ináli fylgdu og fylgja áfram,
limdi og lýð til blessunar.
Landnáma getur þcss, að Hrafna-FIóki hafi
Ihitt með sér kvikfénað til Islands, en ekki
gætt þess um sumarið, vegna veiðiskapar, að
afla heyja handa fénaðinum. Veturinn harður
og vorið lcalt, en af því leiddi fgrsia horfelli á
íslandi. Þessa sögu heyrðu landnámsmennirnir
og af henni og reynslunni lærðu þeir að afla
búpeningi sínum fóðurs. Þetta var fyrsta sporið
til verndar búpeningi vorum. En um alda-
raðir var þó við ramman reip að draga:
Hrafna-Flóleaeðlið, hirðuleysi fjöldans um að
tryggja búpcningi nægilegt fóður, og því gengur
horfellirinn eins og rauður þráður í gegnum
annála þjóðarinnar frá fyrstu tíð og fram til
vorra daga. Jafnframt hafa Islendingar átt á
öllum tímum menn, sem beittu vilja sínum
og viti í þarfir dýranna, og reyndu að velcja
fjöldann til meðvitundar um, hvílíkur smánar-
blettur horfellirinn væri þjóðinni. Og áhrifum
slíkra ágætis manna og dýravina má eflaust
þakka fóðurtryggingar þær, sem upp hafa ver-
ið teknar síðustu áratugi.
Með Dýravininum gamla var brautin rudd
um bætta meðferð húsdýra vorra, og síðan hefir
Dýraverndunarfélag íslands með útgáfu Dýra-
verndarans haldið því starfi áfram. Mun eigi,
hvað sízt, að þakka áhrifum þessara hlaða og
hinna mörgu dýravina, sem stutt hafa útgáf-
una, hversu miðað hcfir áfram að markinu.
... ,En betur má ef duga skal. Þó að tekizt