Dýraverndarinn - 01.10.1946, Blaðsíða 5

DtRAVERNDARINN
43
skjögt á hverjum degi árið um kring, ef því
er að skipta.
Sindri hefir verið reiðhestur Ingu litlu í Mið-
dalskoti, (sem stjórnar honum á myndinni),
frá því hún var fjögurra ára, eða fyrst gat
tollað á hak honum .... ýmist í sendifcrðum
lausríðandi og þá heldur en eigi drjúg með sig
og ánægð með ferðalagið, eða sitjandi á baki
hans þótt hann dragi hlaðinn heyvagn. En nú
eru yngri bræður hennar, Böðvar og Rafnar,
teknir við af henni. Og eigi ósjaldan má líta
Sindra á ferð eftir þjóðveginum með einhvern
þessara stjórnenda á baki sér, og fer þá sinna
ferða fyrir öllum bifreiðum, hverju sem taut-
ar . . . . þær verða að híða eða víkja úr vegi
fyrir honum, hann víkur ekki fyrir neinum!
Honum er það fullljóst, að hann hefir alvar-
legum ábyrgðarmiklum störfum að gegna, sem
honum einum, og engum öðrum h e s t i er trú-
að fyrir. Og hræðslu er eigi að finna á Sindra,
hann sýnist ckki kunna að hræðast. Af þess-
um miklu kostum og viti Sindra, er hann dáð-
ur af eigöndum sínum og elskaður af barna-
hópnum, enda á hann allt þetta margfaldlega
skilið.
Sindri er ágætt dæmi þeirra mörgu afbragðs
„heimilishesta“, sem gagnsamlegir eru á hverju
húi, en eru þó einkum alveg ómissandi þar sem
liörn eru notuð til allra snúninga samstundis og
þau fara eitthvað að hlaupa um. Slíkir hestar
eru dýrlingar, ástgoð og eftirlæti barnanna. Þau
Sindri er ekki uppnæmur, þótt f jölgi á baki hans ....
(Nöfn barnanna: Inga Valtýsdóttir, Þröstur Pétursson,
Böðvar Valtýsson, Böðvar Ingimundarson,
Rafnar Valtýsson).
.... en Sindri virðist ekki ætla að hreyfa sig mikið,
þegar öllu er snúið öfugt.
hlakka til þess að mega skreppa þeim á bak,
og geta á þeim snúizt margt til þarfa, sem þau
gæti ekki án þeirra. Og foreldrarnir þurfa ekki
að vera hrædd um þau, því að þessir góðvinir
barnanna skilja þau svo vel, vita og finna,
hversu hratt má fara, svo að öllu farnist vel.
Eg átti í búskapartíð minni sams konar hest
og Sindra. Hann var allt af nefndur „G a m 1 i-
M ó s i“, varð hálf-þrítugur og hafði þá um
tuttugu ár reynzt mér og heimilinu „þarfasti
þjónninn“. Birtist mynd af honum einu sinni
í Dýraverndaranum og er þar með þrjár yngstu
dætur mínar á baki.* Hann taldi eg einn hinn
bezta grip, sem eg eignaðist og svo mun fleir-
um fara, sem átt hafa því láni að fagna að eiga
slíka gæða-gripi.
Hestur eins og Sindri i Miðdalskoti eiga
umfram allt skilið mannúðlega meðferð og
góða elli. Þeir hafa marg-unnið til sinna elli-
launa.
E n s v o e r u m a 11 a gæða-gripi.
Böðvar Magnússon,
Laugarvatni.
* Sjá Dýraverndarann XIII. ár, 1. tbl. Þar er grein-
arkorn um Gamta-Mósa“ eftir liöf. — E.E.S.
Minningarspjöld:
Hin fögru minningarspjöld Minningarsjóðs Jóns
ólafssonar, fyrriun bankastjóra og Dýraverndunar-
félags fslands, fást í skrifstofu Hjartar Hanssonar,
Bankastræti 11, — árituð og send ef óskað er. —
Simi: 4361.