Dýraverndarinn - 01.12.1946, Blaðsíða 3
Reykjavík desember 1946
8. tbl.
ttefmigirmi dýra.
Það mun hafa borið við í Síam nokkru fyr-
ir heimsstyrjöldina fyrri, að gæzlumaður
nokkur stakk í bræði sinni auga úr fíl. Fimm-
tán árum síðar bar fundum gæzlumannsins
og fílsins aftur saman í fyrsta skipti á þessu
tímabili. Fíllinn þekkti manninn aftur, tróð
bann undir sig og drap bann. Er sagt, að slík-
ur liefndarþorsti sé mjög algengur meðal fíla.
T. d. er alkunn sagan um klæðskerann og fil-
inn. Hún er á þá leið, að einbverju sinni var
farið með fíl að tjörn eða lind, til þess að
brynna lionum. Á leiðinni ætlaði hann að næla
sér í epli frá klæðskera nokkrum, en klæð-
skerinn varð fyrri til og stakk filinn með nál
i ranann. Fíllinn liætti við að taka eplið, lét
sem ekkert væri og bélt áfram að lindinni.
Á heimleiðinni fór fíllinn aftur frambjá sama
klæðskeranum. Hafði bann þá fyllt ranann
af vatni og steypti þvi yfir klæðskerann, um
leið og lnmn fór frambjá.
Fyrir rúmlega 100 áruin skeði atvilc i Mor-
petb í Englandi, sem bendir nokkuð til þess
sama. Þar drap fíll gæzlumann sinn. En við
vitnaleiðslur í sambandi við þetla mál kom
í ljós, að tveimur árum áður liafði fíllinn sætt
óvenjulega barðneskjulegri og ómannúðlegri
meðferð af hálfu liins sama gæzlumanns.
Sýndi það sig þá, að fíllinn bafði ekki gleymt
þeim misgjörðum og hefndi þeirra, er bann
sá sér bentugt tækifæri.
Árið 1873 kom um haustið umferðacirkus
til borgarinnar Chemnilz, og á efnisskránni
voru m. a. allskonar dýrasýningar. Að þeim
loknum voru dýrin flutt aftur í liús sín, en
á leiðinni þangað rétti maður nokkur logandi
vindil að einum sýningarfílnum. Fíllinn tók
vindilinn með rananum, en strax og liann fann
til sársaukans af glóðinni, greip bann ægileg
bræði, bann þreif með rananum til manns-
ins, sem bafði gefið bonum vindilinn, tróð
honum undir sig og sparkaði svo á honum,
að manninum varð naumlega bjai'gað frá bráð-
um bana. Yar liann þá mikið særður orðinn
og varð að flytja liann á sjúkraliús.
Plutarch skýrir í ritum sinum frá hefni-
girni fils í Rómaborg til forna. Segir liann,
að þar hafi drengur einn farið að stríða fíl
og stungið liann i ranann. Fíllinn gerði sér
lítið fyrir, þreif með rananum til piltsins og
bélt honum góða stund liátt á lofti. Viðstadd-
ir öttuðust, að fillinn myndi kremja drenginn
til bana, en það varð þó ekki, beldur lét fill-
inu liann með öllu óskemmdan á sama stað
aftur, og það var eins og hann hugsaði með
sér, að þessi ráðning mundi nægja að sinni.
Það eru líka mörg dæmi þess, að hestar
hafi liefnt fyrir sig. Það eru t. d. mörg dæmi
þess, að hryssur liafi ráðizf á menn, sem ætl-
að hafa að taka frá þeim folöldin.
Fyrir nokkurum árum bar það við í einu
útbverfi Berlínarborgar, að hestur liefndi sín
grimmilega á manni. Svo var mál með vexti,