Dýraverndarinn - 01.12.1946, Blaðsíða 7

D'fRAYERNDARINN
61
eru óðum að taka vélaaflið í sína þjónustu.
Sláttuvélar, Iierfi og aðrar búvélar, eru nú
clregnar af hreyflum. Þannig geta þeir á
skemmri tíma en áður og með minni mann-
afla aflað sér heyja til vetrarins. Það þýðir
aftur það, að þeir hafa ráð á að fjölga kindum
sínum og kúm og búrekstur allur verður ó-
dýrari.
Bændur skjótast nú milli bæjar og kauptúns
á „Hjeppanum“ sínum. Þeim fækkar óðum
hnarreistu fákunum, sem báru húsbændur
sina langa og oft erfiða vegu.
Við sjáum sjaldnar en áður þreytta dráttar-
hesta híma upp við húsveggi, sljóa af þrotlausu
erfiði og mæðulega á svip.
Og nú sjást heldur ekki lengur flokkar
baggahesta biða klyfja sinna á haustin i slát-
urtíðinni.
í þessum linum, sem á undan fara, liefi ég
ekki minnzt einu orði á dýravernd. Sumum
kann því ef til vill að virðast kafli þessi þarf-
leysa ein. En er það ekki venja, þá er mál
eru tekin til meðferðar, að lýst sé fyrst öllum
aðstæðum og viðað að rökum og gögnum, og
að því búnu kveðinn upp úrskurður eða mál-
ið rætt frá ákveðnu sjónarmiði.
Þetta fyrrnefnda hefi ég reynt að gera. Ég
hefi lýst í stórum, en illa gerðum dráttum þess-
um vinum okkar og þessir vinir okkar eru
sérstök þjóð í þjóðfélagi okkar mannanna.
Þessi bjóð, ef svo mætti kalla, er svift þeim
i’étti að geta stjórnað sér sjálf. Hún er nokk-
urskonar þrælar, sem eru háðir húsbændum
sinum í einu og öllu. Og þeir þrælar eru þvi
verr settir en mennskir þrælar, að þeir eiga
ekki mál til þess að kvarta með, en gegna
starfi sínu þeim mun betur, að á þvi hvílir að
verulcgu leyti afkoma okkar.
I ölhim lýðræðisríkjum er þrælahald bann-
a‘ö, og alls staðar þar sem mannúðin er í báveg-
um höfð. Okkur er kennt, að allir menn eigi
sama rétt tilveru sinnar, og að jafnræði og
hræðralag skuli ríkja i öllum viðskiptum okk-
ar mannanna. En er nokkurs staðar talað um
hað, að ])essir þrælar, þessi þjóð, sem ég ræddi
um áður, eigi sama tilverurétt og við? Eru
nokkurs staðar lög til, sem skipa dýraeigend-
um að eiga hlý, upphituð hús handa skepnum
sínum og nægilegt fóður? (Það má ef til vill
segja, að skráð liafi vexúð lög um liið síðar-
nefnda. En ég fullyi'ði óhikað, að þar, sem
þöi'fin liefir verið mest á að þeim væri beitt,
hefir þeirn verið slælegast framfylgt).
Og hefir það nokkurs staðar sézt, að vinnu-
degi hesta og annara liúsdýra væru takmöi'k
sett?
Urn gjörvallan heim er nú rætt um meðferð
stríðsfanga í fangabúðum nazista. Stórar fyr-
irsagnir um grimmd og harðýðgi nazistanna
hafa birzt í flestöllum dagblöðum verahlar-
innar. Myndir hafa verið teknar og sýndar af
beinagrindum bordauðra og sveltandi manna.
En hvar hafa sézt myndir af horuðum og illa
Iiirtum húsdýrum og er þó af nógu að taka?
Hafa nokkurntíma birzt feitletraðar fyrirsagn-
ir i dagblöðum Islands t. d. um illa meðferð
á þarfasta þjóninum?
Ég get ekki stillt mig um, í sambandi við
ofanskráð, að taka dænii úr sveit minni:
Þetta gerðist að vori til. Á prestssetri einu
var aðkomiimaður fenginn um stundarsakir til
Hundur (tréslíui'tSarmynd).