Dýraverndarinn - 01.05.1948, Blaðsíða 3

ÁSGEIR GUÐMUNDSSGN :
Gribba í Æðey.
Það var skömmu fyrir síðustu aldamót, að
faðir minn, Guðmundur Rósinkarsson í Æðey,
keypti ljósrauða hryssu af séra Jóni Jónssvni,
er síðast var prestur að Stað á Reykjancsi. Var
séra Jón að hætta húskap um þær mundir.
Faðir minn var einstaklega mikill dýravinur,
en vænst þótti honum þó um hesta, jafnvel
þótt aðstaða hans sem eyjarhónda væri óhag-
stæð til að njóta skemmtunar af þeim. Hann sá
strax, að Grihha lók sér nærri að koma i ó-
kunnugt umhverfi og reyndi því að gæta henn-
ar sem vandlegast og hæna hana að sér, en
lengi vel virtist það ætla að verða árangurs-
iítið. Ilún var einþykk og lagði lil stroks heim
í átthagana livað eftir annað, en náðist alltaf
cinhvers staðar á leiðinni, enda var um hyggð
að fara að miklu leyti, hálfa Snæfjallaslrönd
og alla LangadalsstrÖnd eða því sem næst allt
að Þorskafjarðarheiði.
En þetta var aðeins fyrsta árið. Eftir ])að
reyndi hún aldrei að strjúka.
Séra Jón Jónsson álli dóttur, er Margrét
heitir. Giftist hún siðar Jóni Auðuns, alþingis-
manni. Veturinn 1900 var luin við barna-
kennslu hér í Æðey. Lét lnin vcl að Grihhu
og levndi sér ekki, að Grihba þekkti hana
síðan á æskuárum þejrra á Stað.
Grihha var járnuð og reið Margrét henni
slundum sér lil gamans.um eyjuna og fór vel
á. með þeim. En frú Margrét er mikill dýra-
vinur og hin ágætasta kona.
Myndin er af tveimur afkomendum Gribbu gömlu í
Æðey, hryssu með folaldi sínu. Hryssan ber nafn
gömlu Gribbu. Maðurinn, sem sést á myndinni, er
Ásgeir Guðmundsson, bóndi í Æðey, höfundur sög-
unnar um Gribbu.
Ég minnist þess oft, að Grihha fór sínu
fram, þó að við hræðurnir ætluðum eitlhvað
með hana, sérstaklega ef við slógum í hana.
Það mátti aldrei. Ég var eill sinn sendur inn á
Bæjardal til að sækja tvær hryssur, Grihhu
og aðra til. En er þangað kom, var Grihha
þar aðeins ein. Ég klappaði henni sem hezt
og ástúðlegast eins og ég hafði séð, að faðir
minn gerði, og varaðist að nota svipuna. Ég
frétti, að hin hryssan mundi vera úti i svo-
nefndu Innra-Skarði, sem er margra kiló-
metra leið, þaðan sem ég var staddur. Én alla
þessa leið har Grihha mig og gekk ferðin vel.
Þegar ég hitti föður minn, sem kominn var
ulan ur eyjunni lil að synda hryssunum út í
hana, var hann orðinn dauðleiður á biðinni
og sagði: