Dýraverndarinn - 01.03.1953, Blaðsíða 5

DÝRAVERNDARINN
13
Sjaldséður gesturá íslandi
Snjógæsin hefur aðeins tvisvar sinnum
komið hingað til íslands, svo að vitað sé.
Fyrra sinnið var sumarið 1896; þá voru tveir
fullorðnir fuglar af þessari tegund skotnir
• Grindavík. Siðara sinnið var í september
síðastliðið haust (1952); þá fannst ein snjó-
gæs á Langasandi við Akraneskaupstað og var
Handsömuð þar. Var hún sögð aðframkom-
*n af megurð og auk þess meidd — rifin
sundfit á öðrum fætinum, enda hefði hún
varla verið tekin lifandi, ef svo hefði ekki
verið. Var þess getið í fregnum að reynt
hefði verið að gefa henni næringu, en hún
hefði ekki fengizt til að éta. Litlu síðar var
hún aflífuð og hamurinn tekinn af henni
og stoppaður upp.
Aðalheimkynni og varpstöðvar snjógæs-
arinnar eru nyrzt í N.-Ameríku, Austur-
Síberíu og á eyjunum þar fyrir norðan, þar
á meðal norðan til á vesturströnd Grænlands, og hvergi
Verpir hún nær íslandi en þar. Hún er farfugl á norður-
slóðum, eins og aðrar gæsategundir og leitar á haustin
suður um N.-Ameríku, einkum að vestanverðu, og suður
°g vestur um Asíu og Austur-Evrópu. Sést hún þá líka
öðru hverju í Noregi, Mið-Evrópu og allt vestur á Bret-
landseyjum. Þegar vorar flýgur hún í stórhópum norður
Snjógæs. (Ljósm. Ólafur Árnason, Akran.)
til varpstöðvanna, og meðan leið hennar liggur um eða
yfir byggðum Indíánanna í skógum N.-Ameríku, fella
þeir hana unnvörpum. Um svipað leyti eru aðrar gæsa-
tegundir lika á norðurleið, bæði hér um slóðir og víðar,
og hvar sem þær leita sér hvíldar í grennd við manna-
bústaði, eru þær ofsóttar vægðarlaust.
S. H.
Hundar.
Sá eini óeigingjarni vinur, sem menn geta
eignazt í þessari gráðugu veröld, er tryggur
hundur. Hann mun aldrei reynast húsbónda sín-
Urn svikull eða vanþakklátur.
Hundurinn heldur tryggð við húsbónda sinn,
hvort heldur er í meðlæti eða mótlæti. Hann
sættir sig við að sofa á hörðu gólfi, þegar kalt
er að vetrarlagi, ef hann má vera nálægt rúmi
eiganda síns. Hann sleikir hönd húsbónda síns,
enda þótt hún hafi ekkert að bjóða. Með sömu
trúsemi heldur hann vörð um sofandi eiganda
smn, hvort sem það er flakkari eða konungur.
f*egar vinirnir bregðast yður, mun himdurinn
yðar reynast tryggari en nokkru sinni áður. Hann
reynast fús til að fylgja yður út í hvaða
°gæfu, sem þér kunnið að rata í. Hann er ,,eini
vmur aumingjans". Þegar þér deyið, mun hann
^jósa öllu öðru fremur að fá að liggja á leiði
yðar. Oft hafa hundar legið svo lengi á leiði
húsbænda sinna, að þeir hafa orðið hungurmorða.
Þannig rætast vonirnar stundum.
Léttir var snemma frár á fæti. Hann var folald, fárra
mánaða gamall, þegar þetta var kveðið um hann;
Oft mín léttist angruð lund,
yndið netta vekur,
þegar Léttir græna um grund,
góða spretti tekur.
Það voru miklar vonir tengdar við Létti, en enginn
má sköpunum renna. Hann varð fyrir slysi og dó mjög
ungur.
Þá var þetta kveðið:
Teygir arma ólánið,
að vill þjarma sinni;
ég er að harma hestsefnið,
hryggð í barmi er inni.