Dýraverndarinn - 01.10.1953, Blaðsíða 3

DÝRAVERNDARINN
43
að drekka kaffið. En ég færði hvolpunum mjólk-
urbolla fram á dyraþröskuld. Þá varð heldur
en ekki handagangur í öskjunni, eða réttara
sagt tungugangur í bollanum, meðan þau voru
að lepja og sleikja innan. Svo sleiktu þau útum
og sögðu takk, bæði með rófunum og svipbrigð-
unum.
Ég held helzt, að þau hafi ekki viljað labba
heim aftur. Máttu þó til; og faldi ég mig á
meðan hersingin var að hverfa bak við næsta
leiti. Ég er stundum dálítið hrekkjótt, og var
því að hugsa um að gaman væri að kalla á
þau og láta þau koma hlaupandi aftur, en það
hefði verið ómak fyrir litlu greyin, svo að ég
gerði það ekki. Annars er ekkert jafn skemmti-
!egt og að sjá litla hunda koma hlaupandi á
harða spretti og bofsa.
Ef þið hafið einhvern tíma svona litla hunda
a heimilum ykkar, börnin góð, verðið þið að
Passa, að gleyma ekki að gefa þeim, begar þau
hætta að sjúga. Undir fóðruninni er velferð litlu
Sreyjanna komin. Þið eigið líka að hugsa um að
búa þeim góð og þurr bæli úr heyi, þar sem
þau geta gengið að vísri svefnsæng. Nauðsyn-
legt er að skipta um heyið í bælinu við og við.
Sumir hundar eiga aldrei neinn vissan sama-
stað á bæjum sínum, en verða að hírast í göng-
um og kjöllurum og oft jafnvel bara úti. Þeir
hundar verða ekki eins heimakærir og hættir
til að lenda á flæking. En slíkt er misjafnt líf,
eins og gefur að skilja.
Vinir mínir, Týri og Marra, eiga gott bæli
1 hlýrri skemmu, rétt hjá íbúðarhúsinu. Það
er afhólfað með timbri og innanbúið á bezta
hátt. Og þau hafa sérstaka gátt, til þess að
hlaupa út og inn um, þótt aðaldyr skemmunn-
Unnar séu lokaðar. Þau eru fædd þarna og vilja
sjálfsagt helzt aldrei þurfa að fara burtu. Mér
hefur skilizt það á þeim. En svo getur útþráin
komið með aldrinum, og þau þá látið sér lynda
að vera seld út í heiminn stóra. Og þess vegna
bið ég Dýraverndarann að birta þetta greinar-
horn um Týra og Mörru, að ég vil að þið vitið,
að þau séu til, og ef þið hittið þau, að gefa
beirn þá bein og sopa.
GuSrún Jóhannsdóttir frá Ásláksstöóum:
B 3 ö R N
Ef til vill kemur ykkur í hug, að Björn þessi
sé burgeis, sem ferðist í einkabíl, eigi stórhýsi
í borginni og fallegan sumarbústað í skóginum.
En svo er ekki. Sá Björn, sem hér um ræðir, er
lítill hundur af Fox Terrie kyni. Fyrst þegar
hans er getið, var hann vinalaus flækingshundur,
sem rölti hungraður og umkomulaus um götur
Kaupmannahafnar. Eftir langt flakk, sult og
seyru, lenti hann hjá fátækum hjónum, sem
áttu mörg börn. Hjónin unnu bæði úti, en börn-
in og hundurinn voru heima og gættu heimil-
isins. Einhvern veginn síaðist út, að aðbúð seppa
væri ekki sem bezt hjá þessu fólki, en það fylgdi
sögu, að ekki væri hann sveltur. Þá bar það
við einn dag, þegar húsbændurnir voru úti að
venju, að eitt barnið klifraði upp í legubekk,
sem stóð undir glugga, brölti upp í gluggakist-
una, opnaði gluggann og var í þann veginn að
steypast út um hann. Með óskiljanlegu snar-
ræði stekkur rakkinn upp í legubekkinn, setur
framfætur upp í gluggakistuna, en stendur með
afturfætur í legubekknum og nær taki í föt
barnsins á bakinu. Munaði mjóu, að barnið væri
hrokkið fram af gluggabrúninni. Hefði það fall
kostað líf barnsins, því að þetta var á efri hæð
og steinhörð gatan fyrir neðan. Þegar hin börn-
in sjá þetta, halda þau, að hundurinn sé að
gera barninu mein. Verða þau hamslaus af
reiði og ganga öll í skrokk á honum með bar-
smíði og ólátum. Og ekki hafa þessir óvitar
dregið af sér, því að blá og bólgin var þessi
ferfætta hetja eftir höggorustuna. En af hyggju-
viti og göfugri eðlisávísun vissi seppi, að af þess-
um örðuga verði mátti hann ekki víkja. Að lok-
um bar þar að mann, sem hjálpaði upp á sakir.
Ekki er þess getið, að foreldrarnir hafi verið
þakklát hundinum fyrir þetta frækilega björg-
unarafrek. En sagan barst víða, og seppi var
tekinn burt af þessu heimili. Komst hann í eigu
ungrar hjúkrunarkonu, fröken Rasmussen, sem
hætta varð starfi sínu sökum heilsubrests og
flutti heim til móður sinnar. Skömmu eftir að
Björn kom til þeirra, fluttu þær mæðgur til
Langeland. Þar lifir seppi nú í góðu yfirlæti og
nýtur virðingar að verðleikum.