Dýraverndarinn - 01.11.1953, Blaðsíða 4
52
DÝRAVE RNDARINN
Hindrunarhlaup.
Hindrunarhlaup [jykja merkiieg
og mikil íþrótt og tilkomumikið
skemmtiatriði, þar sem þau eru til
sýnis. En þetta er hættulegur leikur,
ekki sízt hindrunar-kappreiðar, sem
líka eru mikið iðkaðar víða erlendis
í sambandi við veðreiðar. Er algengt,
að bæði hestar og knapar slasist eða
láti lífið í þessum ágæta Ieik.
Bóndinn minnist þess, hversu ánægjulegt hon-
um hafði fundizt að annast þær um sauðburðinn
siðastliðið vor. Hann man hversu gleðirík tilfinning
greip hann, samfara saknaðarkennd, er hann
sleppti þeim á fja.ll, sá þær brokka fúsar og frísk-
legar í átt til afréttarinnar með litlu hnoðrana
sína við hlið sér ■— káta og sældarlega, og hann
man, þegar þær komu af fjallinu í haust, frjáls-
legar og föngulegar með fallega, þroskalega dilka.
Nokkrir þeir fallegustu höfðu fengið að lifa. Þeir
fengu að una með mæðrum sínum í frjálsræði
eins lengi og tíð leyfði, en voru nú króaðir af í
húsinu fyrir innan þær og nutu gjafar sinnar með
sýnilegri ánægju á milli þess, sem þeir horfðu
skærum, spurulum barnsaugum sínum um þann
litla hluta af heiminum, sem birtist innan þess-
ara fjögurra veggja.
Þessar gimbrar voru stofn að nýrri hjörð. Bónd-
anum var sem hann sæi þær hverfa á fjall með
vordögunum „laglegar, ljóshærðar, léttfættar og
barnslegar" og stolt gleðikennd greip hann. En
jafnframt skaut upp annarri hugsun, dapurlegri
minningu frá haustinu. Meiri hluti lambanna hafði
eðlilega verið fluttur í kaupstaðinn og fyrir þau
höfðu verið keyptar matvörur handa fólkinu og
fóðurvörur handa skepnunum, áhöld ýmis konar
og fatnaður — yfirleitt flestar nauðsynjar til heim-
ilisins og máske líka einhver munaður, einhver
fallegur hlutur, góð bók, glæsileg mynd, hljóð-
færi eða eitthvað annað, sem varð til þess að
auðga og ylja tilvistina. Og allt hafði þetta verið
greitt með lífi þessara fallegu, ungu sakleysingja.
Það er sem óhugnaðurinn frá þeim degi, er þeir
voru reknir inn í sláturhúsið og afmáðir þar, læsi
sig um vitund bóndans, þarna sem hann situr og
hugleiðir þetta. En var þetta ekki gangur lífsins?
Eins dauði er annars líf, það gekk eins og rauð-
ur þráður í gegnum gjörvalla tilvistina. Og var
nokkuð við því að segja? Líkast til ekki — og
þó var vitundin um þetta eitthvað svo sár og
gagntakandi.
(Frh. á bls. 56).