Dýraverndarinn - 01.11.1953, Blaðsíða 7

DÝRAVERNDARINN
55
Alþjóðasamband dýraverndunarfélaga
Sumarið 1950 var haldin alþjóðaráðstefna um
dýraverndunarmálið í Haag í Hollandi. Þar var
ákveðið að stofna til alþjóðasamtaka um mál-
efnið, ef nægileg þátttaka fengist til þess. Síðan
var unnið sleitulaust að því að koma þessari hug-
mynd í framkvæmd, og innan skamms var Al-
þjóðasamband dýraverndunarfélaga stofnað með
þátttöku 70 félagsheilda frá flestum þjóðum, sem
til greina gátu komið, utan ,,járntjaldsins“. —
Sameinuðu þjóðirnar viðurkenndu fljótlega
þessi alþjóðasamtök um dýraverndunarmálið
sem réttmætan aðila í slíkum efnum. Þar
með tók U N E S C O (þ. e. Samband Sam-
einuðu þjóðanna fyrir menntunar-, vísinda-
°g menningarlegt starf) dýraverndunarmálið
UPP í stefnuskrá sína, en eins og að lík-
um lætur, hefur það mjög mikinn og margvis-
legan ávinning í för með sér. Meðal annars má
benda á það, að UNESCO gerir grein fyrir störf-
um og stefnu dýraverndunarsambandsins í skýrsl-
um sínum, eins og annarra menningarfélaga, sem
starfa innan vébanda þess. Þannig fá margfalt
Oeiri en hugsanlegt hefði verið að öðrum kosti að
kynnast dýraverndunarmálum, starfseminni, sem
a sér stað í sambandi við þau og þeirri fögru hug-
sjón, sem stuðningsmenn dýraverndunarmálsins
berjast fyrir.
Ráð, sem skipað er fulltrúum flestra þeirra
bjóða, sem gerzt hafa aðilar að Alþjóðasambandi
dýraverndunarfélaga, fer með stjórn þess. For-
maður ráðsins, dr. W. Hugenholtz frá Leiden í
Hollandi, hefur lengi verið virtur og vel met-
mn stuðningsmaður dýraverndunarmálsins í sínu
beimalandi.
Alþjóðasamband dýraverndunarfélaga setti sér
upphaflega starfsskrá, sem var og er enn í megin-
utriðum á þessa leið:
1) að semja uppkast að dýraverndunarlögum,
er feli í sér lágmarkskröfur um lagavernd
fyrir dýr. Skulu þær síðan lagðar til grund-
vallar sem alþjóðleg ákvæði og verði keppt
að því, að þær verði gerðar að lögum alls
staðar, þar sem fyllri dýraverndunarlög-
gjöf er ekki til staðar.
2) að semja og koma á framfæri sérákvæðum
varðandi dýraverndunarlöggjöfina, eftir
því sem þörf krefur i hverju einstöku landi.
3) að afla upplýsinga um það, hvað dýravernd-
unarstarfsemi hinna einstöku landa hefur
orðið ágengt fram að þessu í því efni að
bæta meðferð og lífskjör dýranna í viðkom-
andi landi.
4) að fylgja sérhverju máli eftir, sem sam-
bandið tekur að sér vegna illrar og ómann-
úðlegrar meðferðar á dýrum, með einbeitt-
um mótmælum við hlutaðeigandi ríkis-
stjórnir og valdamenn, hvar sem þörf krefur.
5) að stofna alþjóða upplýsingamiðstöð, þar
sem menn fái aðgang að alls konar upp-
lýsingum og heimildum varðandi dýravernd-
unarmálið.
6) að vinna að því, að blöðin fáist til að sinna
dýraverndunarmálinu, sömuleiðis hin ýmsu
kirkjufélög og sértrúarsöfnuðir.
Sambandið við UNESCO hefur og ýmsar skyld-
ur í för með sér.
Sérstök viðfangsefni, sem alþjóðasamband dýra-
verndunarfélaga lét til sín taka síðastliðinn vet-
ur, voru meðal annars þessi:
Það sendi kvörtun til Monaco vegna dúfna-
drápa, til forseta Portúgals vegna þess, að nauta-
at hafði aftur verið tekið upp þar í landi, til land-
stjóra Nigeriu vegna ómannúðlegra aðferða við
flutning og slátrun dýra, til nýlendustjórnar Eng-
lendinga í London vegna ómannúðlegra aðfara
við bólusetningu nautpenings í brezka Somali-
landi, til stjórnar Egyptalands vegna illrar með-
ferðar á nautgripum í sláturhúsum í Port-Said
og til ítölsku ríkisstjórnarinnar vegna slæmrar
meðferðar á köttum í kaffi- og gistihúsum lands-
ins.
Þykir það góðs viti og sönnun þess, að Alþjóða-
samband dýraverndunarfélaga hafi þegar hlotið
þá viðurkenningu, sem því ber, að öllum þessum
kærumálum hefur verið sinnt í viðkomandi lönd-
um og lagfæringu heitið, jafnskjótt og tök yrðu á.
Ritstj. þýddi.
(Dyrevennen 1953).