Dýraverndarinn - 01.03.1959, Blaðsíða 3
Tímamót í sögu Dýraverndarans
DÝRAVERNDARINN er síðbúinn að þessu sinni,
en það á sínar eðlilegu orsakir. Eins og menn sjá
á 16. síðu þessa fyrsta tölublaðs 45. árgangs, er
eigandi hans og útgefandi ekki hinn sami og
áður.
Svo sem lesendum blaðsins er kunnugt, hefur
verið stofnað Samband dýraverndunarfélaga Is-
lands. Fram að þessu hefur Dýraverndunarfélag
Islands, sem í rauninni hefur fyrst og fremst verið
félag dýravina í höfuðborginni og næsta nágrenni
hennar, haft með höndum aðild að lagasetningu
og lagabreytingum um dýravernd og haft veiga-
mikil afskipti af dýraverndunarmálum víðs vegar
um land, þegar til þess hefur verið leitað um liðs-
styrk; hefur það og átt og gefið út Dýravernd-
arann. Nú tekur sambandið að sér ýmis þau hlut-
verk, sem Dýraverndunarfélag Islands hefur haft
með höndum, verður aðili að setningu og breyt-
ingu laga og reglugerða um dýravernd og tengi-
liður dýraverndunarfélaganna um land allt og
einstakra dýravina, en hinn gamli og góði félags-
skapur, Dýraverndunarfélag Islands, verður deild
í sambandinu.
Þegar svona var komið, þótti eðlilegt, að sam-
bandið tæki við útgáfu Dýraverndarans, og hefur
nú eigandi hans og útgefandi afhent því hann til
eignar og útgáfu. Ritstjóri verður sá sami og síð-
ustu fjögur árin, og afgreiðslumaður verður Þor-
gils Guðmundsson, sem annazt hefur afgreiðsluna
um tveggja ára skeið.
Dýraverndarinn breytir ekki um svip, þó að
um sé skipt eiganda og útgefanda. Þykir ekki
ástæða til breytingar, fyrr en svo er komið hög-
um blaðsins, að það geti stækkað og orðið mun
gæti leyft sér að kasta leifum, skarni og sorpi,
hvar sem honum þætti þægilegast. Nútíminn hef-
ur fyrir löngu séð, að mannkynið getur ekki og
má ekki, vegna þéttbýlis, heilbrigðis og lífsaf-
komu, leyfa sér að menga lög, láð eða loft. Hvað
við kemur olíumengun, þá er sú eyðing, sem hún
hefur í för með sér, eigi bundin þeim stað, þar
sem mengunin hefst, þvi að oliubrákin getur bor-
izt og dreifzt víða.
Eyðingaverkanir olíunnar eru margs konar.
Hve margar milljónir sjófugla hafa ekki síðustu
40 árin farizt af því að atast olíu? Og fuglar eru
ekki einu lífverurnar, sem hafa fengið að kenna
a hinni stórhöggu, slepjuðu olíubrák. Inn í dag-
legt líf mannkynsins hafa og þessir slepjugu eyð-
mgararmar náð. Net fiskimanna eru eyðilögð og
byrðingar skipa og klæðningar hafnarmannvirkja
atast oliusora, gróður og dýralíf í fjörum eyðist,
baðstrendur verða ónothæfar og þannig má áfram
telja.
Lundúnasamþykktin, sem kom til framkvæmda
a síðastliðnu sumri og nær að vísu til 10 þjóða,
er spor í þá átt að hreinsa höfin að olíu. En þetta
er aðeins spor. Takmarkinu verður eigi náð fyrr
en allar þjóðir viðurkenna, að þær hafa engan
rétt til þess að ata láð eða lög eyðandi efnum.
Ein þeirra þjóða, sem enn hefur eigi gengið til
samvinnu um hreinsun hafsins af oliu, er Islend-
ingar. Málið er í athugun hjá stórri nefnd, sem
hafði við orð að ljúka störfum á síðastliðnu
hausti. Ekki hefur hún staðið við þau ummæli
og hefur í nær ár látið undir höfuð leggjast að
halda fund. Tankskip á siglingaleiðum við strend-
ur landsins geta óátalið skolað tanka sína. Olíu-
flutningaskipin okkar þrjú, sem sigla með olíu
milli hafna, munu að öllum líkindum vera mestu
bölvaldarnir — og þá olíustöðvarnar. Frá olíu-
stöðvunum mörgum hverjum liggja olíutaumar
— jafnvel olíufarvegir — fram í fjörur. Úr lofti
má sjá langar olíurákir út Hvalfjörð og Sundin,
meðan virðuleg sjömanna nefnd, sem ríkisstjórn
Islands hefur skipað, hefst ekkert að. Það mætti
halda, að hún hefði fjötrazt í hráolíu.
Þorsteinn Einarsson.
dýraverndarinn
3