Dýraverndarinn - 01.02.1962, Blaðsíða 12

Köttur á kynlegu ferðalagi
Það var eitt sinn, þegar Sigurður Eyjólfsson,
sem lengi var skólastjóri á Selfossi og nú er fulltrúi í
skrifstofu fræðslumálastjóra, var að koma heirn úr
skólanum, að hann lieyrði kveinan ámáttlega, um
leið og hann kom að bíl, sem stóð úti fyrir húsi
einu. Bíllinn var einn af hinum stóru mjólkur-
flutningabílum Kaupfélags Árnesinga.
Sigurður nam staðar og leit á bílinn, því að
honum heyrðist liljóðið koma þaðan, en þar sá
hann ekkert kvikt, og bílstjórann gat hann ekki
spurt, því að hann var ekki í bílnum. Sigurður
hélt síðan áfram, en hafði ekki farið nema nokk-
ur skref, þegar hann heyrði á ný hina aumkunar-
legu emjan. Þóttist hann nú nokkurn veginn viss
nm, að hljóðið kæmi úr kattarhálsi, og frá bílnum
virtist það berast. Hann gekk því að ferlíkinu og
skyggndist undir jrað. Þar var ekkert að sjá nema
blauta leirklumpa, sem draup af vætan, því að veg-
ir voru auðir og blautir. Hann hugðist síðan halda
heim, en heyrði brátt enn á ný hina aumlegu kvein-
stafi. Brá hann þá við og skoðaði vandlega undir
bílinn, og nú kom hann auga á kattarvesaling, sem
húkti ofan á benzíngeyminum. Sigurður seildist
þegar eftir kisu, sem reyndist hálfvaxinn kettling-
ur. Hann skalf af kulda, enda var hann rennvot-
ur og drifinn vegarfor. Hann mjálmaði í bænar-
tón og hjúfraði sig upp að Sigurði, og Sigurður
hraðaði sér með hann heim til sín. Þar var honunr
tekið af líknarhöndum. Húsfreyja þreif af hon-
um verstu forina, gaf honum yljaða mjólk og síðan
fisk — eins og hann hafði lyst til.
Þau hjónin þóttust sjá á því, hvernig kisi var út-
leikinn, að hann mundi ekki vera Selfyssingur,
heldur kominn langt að. Þau öfluðu sér vitneskju
um, að bíllinn hafði sótt mjólk upp í Hreppa þenn-
an rnorgun, og var nú það ráð tekið að leita að-
stoðar stúlknanna á símstöðinni. Og eftir eina þrjá
daga fréttist, að einmitt þann dag, sem Sigurður
fann kisa, hefði köttur horfið á Hæli í Gnúpverja-
hreppi. Þar á iilaðinu hafði bíllinn staðið stundar-
korn, því að bílstjórinn hafði þurft að skreppa inn
og hitta fólk að máli. Kisi hafði gerzt forvitinn um
bílinn og stokkið upp á benzíngeyminn, ekki verið
Yngstu lesendur Dýraverndarans láta sér annt um fugl-
ana og hreiður þeirra, egg og unga. Þess vegna eiga þeir
að ámálga það við feður sína að brenna eklti sinu eflir
1. mai. Þessi mynd var lekin um mánaðamótin rnai—júní
í fyrra, og fjöldi fugla hefur misst egg og unga — misst
allt sitt'.
„Kjólfötin min eru í hrcinsun."
búinn að ljúka snuðri sínu, þegar bílstjórinn ók
úr hlaði — og síðan trúlega orðið svo miður sín af
skelfingu, að hann hafði ekki þorað að stökkva
oían af geyminum.
Kisa, sem orðinn var hinn lnessasti, var íengið
bílfar upp í Hreppa, en nú var hann sem hver ann-
ar virðulegur farþegi og kom þurr og vel til hafð-
ur heim í hlað á Hæli, þar sem biðu hans fagn-
andi smávinir.
12
DÝRAVERNDARINN